Θωμάκος, Δημήτρης

Θωμάκος, Δημήτρης

Ο Δημήτρης Θωμάκος είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι απόφοιτος της Σχολής Fletcher School of Law and Diplomacy του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Μάντσεστερ και στο Λονδίνο (UCL) και εργάστηκε ως Τεχνικός Εμπειρογνώμονας στο Αεροναυτικό Τμήμα του Δορυφορικού Οργανισμού Inmarsat. Είναι μέλος του Τ.Ε.Ε.. 

Ο Δημήτρης Θωμάκος καταγράφει τις σκέψεις του επί του Κυπριακού κάνοντας μια ιστορική αναδρομή. «Μετά από μια άγονη δωδεκαετία που ακολούθησε την προηγούμενη αποτυχημένη προσπάθεια επίλυσής του μέσω του Σχεδίου Ανάν, οι δυο κοινότητες βρίσκονται και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» επισημαίνει ο συγγραφέας και εκτιμά πως η τελική επίλυση του προβλήματος θα έχει πολύ σημαντικές θετικές επιπτώσεις. «Η Κύπρος μπορεί να μετατραπεί στο χρηματοοικονομικό, εμπορικό, ενεργειακό, ναυτιλιακό, τουριστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής » τονίζει και σημειώνει πως «Απαιτείται σήμερα να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα επίλυσης του Κυπριακού και να μην οδηγηθούμε σε μια νέα χαμένη ευκαιρία.»

Ο Δημήτρης Θωμάκος παρουσιάζει το βιβλίο του Δημήτρη Καιρίδη, «Εθνικισμός». Σύμφωνα με τον Δ. Θωμάκο, το βιβλίο του Δ. Καιρίδη «αναδεικνύει τον ρόλο των πολιτικών επιλογών και διεργασιών, που κλιμάκωσαν την ένταση και τελικά οδήγησαν στη βίαιη αντιπαράθεση μεταξύ Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων και Σέρβων-Κροατών-Βόσνιων Μουσουλμάνων» και προβαίνει σε «εκτενή αναφορά στο ζήτημα της βαλκανικής ασφάλειας, αφού σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται τόσο το Κυπριακό ζήτημα, όσο και οι πόλεμοι που ακολούθησαν τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας». Ο Δ. Θωμάκος τονίζει πως «η συμβολή του βιβλίου στην κατανόηση των εθνοτικών συγκρούσεων και του ρόλου του εθνικισμού στη διεθνή πολιτική είναι πολύτιμη»

Ο Δημήρης Θωμάκος με το άρθρο του, παραλληλίζει το διχασμό της περιόδου 1964 -1974 σε «ενωτικούς» και «ανθενωτικούς» με τον διχασμό της περιόδου 2010-2015 σε «μνημονιακούς» – «αντιμνημονιακούς». «Ο διχασμός του 1964-74, όσο και ο πρόσφατος του 2010-15, βασίστηκαν σε μια πλάνη» τονίζει, εξηγώντας πως «οι ενωτικοί της περιόδου 1964-74 όπως και οι αυτοαποκαλούμενοι αντιμνημονιακοί εθελοτυφλούσαν ή αρνούνταν να αποδεχτούν την πραγματικότητα. Και στις δύο περιπτώσεις δεν υπήρχε ουσιαστικό αντικείμενο διαφοράς». «Η  απόλυτη  καταστροφή, όπως συνέβη τον Ιούλιο του 1974 στην Κύπρο, μπορεί να απεφεύχθει την τελευταία στιγμή, το τίμημα όμως της διαίρεσης και του διχασμού ήταν βαρύ» σημειώνει.