Όπως ο συντελεστής κεφάλαιο (οι κεφαλαιούχοι δηλαδή) επιζητεί την ελευθερία της κίνησής του, πάσχισε, δημιούργησε και εφαρμόζει επιτυχώς την παγκοσμιοποίηση ή την κατάργηση των οικονομικών συνόρων, έτσι και ο συντελεστής εργασία (ο εργαζόμενος δηλαδή ή ο αυτό-απασχολούμενος) αναζητά τη δική του ελευθερία κινήσεων, στα πλαίσια της επιλεγμένης (εθελοντικής) κινητικότητας (όχι μόνο για την απασχόληση, το εισόδημα, αλλά και για το ποιοτικότερο φυσικό ή κοινωνικό περιβάλλον), σε αντιδιαστολή με την αναγκαστική κινητικότητα των μακροχρόνια ανέργων ή προσφύγων ή καταδιωκομένων από δικτατορικά καθεστώτα που η κύρια επιδίωξή τους είναι η επιβίωση.

Κοινός παρονομαστής της δυνητικής προόδου, τόσο του κεφαλαίου όσο και της εργασίας, είναι η κινητικότητα. Αντίθετα η ακινησία, τόσο του κεφαλαίου όσο και της εργασίας, είναι παράγοντας δυνητικής οπισθοδρόμησης. Φορολογική επιβάρυνση ή σύλληψη ή επενδυτική αποχή του κεφαλαίου, αδράνεια, μακροχρόνια ανεργία, φτώχια ή κοινωνική περιθωριοποίηση του δυνητικά εργαζομένου.

Για να υπάρξει ανάπτυξη, 
χρειάζονται πολιτικές προσέλκυσης της κινητικότητας επενδύσεων και ανθρώπινων δεξιοτήτων.

Άρα για να υπάρξει αναπτυξιακή πρόοδος, η οποία θα οδηγήσει στην επένδυση, στην επιχειρηματικότητα, στην παραγωγική απασχόληση, στη χορήγηση εισοδήματος, στην επαγγελματική και κοινωνική ένταξη των ατόμων, χρειάζονται από τα ενδιαφερόμενα κράτη ή από τους ενδιαφερόμενους δήμους και περιφέρειες, πολιτικές προσέλκυσης, κι όχι απώθησης της εν λόγω Κινητικότητας επενδύσεων και ανθρώπινων δεξιοτήτων. Όποιοι από τους λήπτες αποφάσεων της κεντρικής εξουσίας (πρωθυπουργοί, υπουργοί) ή της αυτό-διοικητικής εξουσίας (δήμαρχοι, περιφερειάρχες) δεν αντιλαμβάνονται αυτήν την μακροοικονομική νομοτέλεια, θα βλέπουν τα τρένα της ανάπτυξης των άλλων να περνούν από μπροστά τους δίχως να σταματούν στη χώρα τους ή στην περιοχή τους αντίστοιχα. Σαν συνέπεια ο «αλάνθαστος» λαός τους, αντί να μάθει να επιλέγει τους άξιους, τους ευρηματικούς και επαρκείς λήπτες αποφάσεων, θα συνεχίσει να τρέφεται με την κυρίαρχη λαϊκίζουσα αναπτυξιολογία τους, που είναι κενή περιεχομένου επενδύσεων (ενδογενών ή εξωγενών), επιχειρηματικότητας (εξωγενούς ή ενδογενούς ή από μετοίκηση στην ύπαιθρο), παραγωγικής απασχόλησης, εισοδήματος, κοινωνικής ένταξης, εδαφικής συνοχής (που αφορά τους δήμους και τις περιφέρειες) και ευημερίας.

Σε προηγούμενο άρθρο μου, της ίδιας θεματικής ενότητας, είχα αναφερθεί εισαγωγικά στην επιλεγμένη κινητικότητα των ανθρώπων από τις αστικές στις αγροτικές ή ημιαστικές περιοχές, στα πλαίσια των οργανωμένων αναπτυξιακών «Πολιτικών υποδοχής και ελκυστικότητας στην ύπαιθρο». Σήμερα θα επιχειρήσω να δώσω συγκεκριμένο περιεχόμενο (εμβαθύνοντας) επί των «Πρεσβευτών» των εφαρμόσιμων αυτών Πολιτικών ως αναπτυξιακών εργαλείων, συμπληρωματικών ή εναλλακτικών ή αναζωογονητικών, των ήδη χρησιμοποιουμένων μορφών τοπικής ή περιφερειακής ανάπτυξης, δίχως φυσικά να έχω την αφέλεια πως κατέχω τη απαιτούμενη συνταγή-θαύμα.

Απλώς θα ήθελα να συμβάλλω, με τις μικρές οικονομολογικές μου δυνάμεις, στον δρομολογημένο διάλογο για το πώς θα μπορούσαμε να πάμε στην πραγματική, μετρήσιμη και ποιοτική ανάπτυξη της υπαίθρου, που θα αρχίσει να αυξάνει και πάλι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ), θα σταματήσει σε πρώτη φάση την αύξηση της ανεργίας, και θα φρενάρει έτσι τη διαρροή στο εξωτερικό των πιο προσοντούχων παιδιών μας. Για το πώς θα ξαναβάλουμε σε κίνηση την μικρο-επιχειρηματικότητα, την παραγωγή, τη δημιουργία νέων ευκαιριών απασχόλησης ή αυτό-απασχόλησης των νέων και στην ελληνική ύπαιθρο. Οι ιδέες, τα στοιχεία και η σχετική επιχειρηματολογία μου αντλείται κυρίως από τα υλοποιηθέντα διεθνικά κοινοτικά έργα Philoxenia (http://www.philoxeniamed.eu/) και Philoxenia Plus του προγράμματος MED, αλλά κυρίως από τον συνεργαζόμενο μαζί μου γαλλικό φορέα Collectif Ville Campagne (http://www.installation-campagne.fr).

Η ύπαιθρος, μια τάση και μια ευκαιρία για τα άτομα

Η εγκατάσταση στην ύπαιθρο ή σε μικρές πόλεις αποτελεί μέρος των σχεδίων κινητικότητας.

Η εγκατάσταση στην ύπαιθρο ή σε μικρές πόλεις αποτελεί όλο και περισσότερο μέρος των σχεδίων κινητικότητας. Μετακινούμαστε περισσότερο κατά τη διάρκεια της ζωής μας η οποία εναλλάσσεται μεταξύ πόλης και υπαίθρου. Η εξαγορά μιας ταβέρνας, ενός κρεοπωλείου ή ενός κομμωτηρίου, για να δημιουργήσουμε τη δική μας δουλειά και να συνεργαστούμε με άλλους ελεύθερους επαγγελματίες, να παράξουμε, να μεταποιήσουμε και να πωλήσουμε βιολογικά λαχανικά ή φαρμακευτικά φυτά, να διαπραγματευτούμε την τηλεργασία μας μέσα από την μετακόμιση του γραφείου μας. Με σκοπό να μοιραστούμε το χώρο μιας συλλογικής δουλειάς κοντά στο σπίτι μας, να έχουμε μερική απασχόληση παράλληλα με την καλλιέργεια του λαχανόκηπού μας ή να απολαύσουμε ένα πάθος μας, να συμμετάσχουμε σε ένα παιδικό σταθμό ή σε ένα πολιτιστικό κέντρο. Ιδού λοιπόν τόσοι τρόποι για να ζήσουμε και να εργαστούμε μέσα στο πράσινο.

Αυτές οι νέες τάσεις αναθεωρούν τον τρόπο ζωής μας, έναντι της οικονομικής κρίσης, και των μεθόδων αναζήτησης εργασίας και του κόστους διαβίωσης. Είναι επίσης η αυξανόμενη σημασία των ζητημάτων που σχετίζονται με την ποιότητα του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε, με την επιθυμία μας για πρόοδο, και με τον ελεύθερο χρόνο μας ή τον διαθέσιμο χρόνο μας για τους οικείους μας που βρίσκονται στο επίκεντρο των πολλών βημάτων μετεγκατάστασης στην ύπαιθρο.

Η Υποδοχή συνιστά μια ευκαιρία και για τις αγροτικές περιοχές!

Πολλές αγροτικές περιοχές το έχουν καταλάβει στη Γαλλία (με την Ελλάδα τι θα γίνει;). Έτσι, για πάνω από 15 χρόνια, περιφέρειες, νομοί, αγροτικές περιοχές και περιφερειακά φυσικά πάρκα, διαδημοτικοί σύνδεσμοι ή οικισμοί ανέπτυξαν Πολιτικές Υποδοχής νέων κατοίκων. Οι στόχοι τους; Να προσελκύσουν πληθυσμούς, να ενσωματώσουν τους νέο-αφικνούμενους, να παράσχουν συμβουλευτική συνοδεία σε όσους την έχουν ανάγκη. Για το σκοπό αυτό, οικοδομούν μία «Προσφορά συνοδευτικής υποστήριξης» που βασίζεται στην ποιότητα ζωής, στην απασχόληση, στις τοπικές οικονομικές ευκαιρίες, στη στέγαση και στην επιτόπια κοινωνική ένταξη.

Οργάνωση για την καλύτερη Υποδοχή

Για να προσελκύσουμε νέους κατοίκους ή παλιννοστούντες, δεν είναι αρκετό να γνωστοποιούμε και να διαδίδουμε μόνο προσφορές εξαγοράς τοπικών επιχειρήσεων ή εργασίας. Οι έχοντες επενδυτικά σχέδια χρειάζονται συμβουλευτική συνοδεία, να συναντηθούν με άτομα-κλειδιά που θα τους εξηγήσουν τί μπορούν να κάνουν στην περιοχή τους, αλλά και πώς ζουν οι άνθρωποι εκεί. Πρέπει να προσαρμόσουν τα σχέδιά τους με την τοπική πραγματικότητα, να εξοικειωθούν το συντομότερο δυνατόν με την περιοχή που θα τους φιλοξενήσει, προκειμένου να αποφύγουν πιθανές παρεξηγήσεις και απογοητεύσεις. Ως εκ τούτου, οι περιοχές Υποδοχής οργανώνονται και κινητοποιούν τους κατοίκους τους για να φιλοξενήσουν καλύτερα αυτούς τους ανθρώπους. Ορισμένες, όπως το Beaujolais (www.beaujolais-vertvotreavenir.com) ή το δίκτυο SohoSolo του Gers, ξεκίνησαν τη δημιουργία ενός δικτύου «Χωριών Υποδοχής» και «Κατοίκων Πρεσβευτών Υποδοχής».

Χωριό Υποδοχής 

Είναι ένα δημοτικό διαμέρισμα που επιθυμεί να φιλοξενήσει νέους κατοίκους, με ένα σχέδιο διαβίωσης και εργασίας στην περιοχή. Η αποστολή του είναι διττή:

• Η διασφάλιση μιας εγρήγορσης για τις δυνατότητες εγκατάστασης στο δημοτικό τους διαμέρισμα, όπως: οι εξαγοράσιμες επιχειρήσεις, οι κενοί επαγγελματικοί χώροι, οι διαθέσιμες γαίες, η στέγη (προς πώληση ή ενοικίαση) για να γνωρίζει και να προωθεί το Χωριό «την προσφορά της περιοχής» και να είναι σε θέση να κάνει προτάσεις προς τους υποψηφίους για εγκατάσταση, αναφορικά με τις ανάγκες τους.
• Η Υποδοχή και συμβουλευτική συνοδεία των νεοφερμένων του, ήτοι: να απαντάει στα όποια ερωτήματά τους, να τους φέρνει σε επαφή μεταξύ τους, να τους παρέχει τις σχετικές πληροφορίες που διευκολύνουν την ένταξή τους (παρεχόμενες υπηρεσίες, αναψυχή, φροντίδα των παιδιών τους, σχολεία, τοπικά δίκτυα κ.λπ.

Στο πλαίσιο του «Χωριού Υποδοχής», μια «Συντονιστική Επιτροπή Υποδοχής» θα μπορούσε να συσταθεί και να αποτελείται από 2 έως 5 κατοίκους, ευαισθητοποιημένους και εθελοντές, οι οποίοι θα έχουν την αποστολή των «Πρεσβευτών της Υποδοχής».

Το προφίλ του Πρεσβευτή Υποδοχής

Ένας Πρεσβευτής Υποδοχής θα μπορούσε να είναι:

• Ένας αιρετός του δημοτικού συμβουλίου
• Ένας εκπρόσωπος ενός πολιτιστικού ή αθλητικού Συλλόγου του δημοτικού διαμερίσματος ή της τουριστικής υπηρεσίας
• Ένας εκπρόσωπος μιας επιχείρησης ή ενός επαγγελματικού κλάδου, ένας εστιάτορας, ένας ξενοδόχος
• Ένας/μία γραμματέας του Δήμου, ένα/μία αρμόδιος Υποδοχής της τοπικής τουριστικής υπηρεσίας
• Ένας ευαισθητοποιημένος κάτοικος του δημοτικού διαμερίσματος (σκεφθείτε τους παλιούς «νέους κατοίκους» οι οποίοι είχαν την εμπειρία να έρθουν και να εγκατασταθούν στο δημοτικό διαμέρισμα, και που ξέρουν από πού πρέπει να περάσουμε!) 

Ο Πρεσβευτής Υποδοχής είναι ένα άτομο που α) έχει μια καλή γνώση της περιοχής και που μπορεί να φέρει σε επαφή τους ενδιαφερόμενους με άλλους ανθρώπους της περιοχής, οι οποίοι θα μπορούσαν να στηρίξουν τους νεοεισερχόμενους στα σχέδιά τους και β) μπορεί να είναι καλός σύμβουλος για το επαγγελματικό σχέδιο του ενδιαφερομένου, αλλά και για την καθημερινή ζωή του στην περιοχή (ύπαρξη πολιτιστικών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων, ενώσεις κ.λπ.), καλός σύμβουλος για την ανακάλυψη και τη γνώση της περιοχής.

Οι επιθυμητές δεξιότητες του Πρεσβευτή Υποδοχής

Ο «πρέσβης» πρέπει:

• να είναι «προσιτός», δηλαδή εύκολα διαθέσιμος και προσβάσιμος
• να ξέρει να προβάλει την περιοχή του
• να ξέρει να ενημερώνει, να προσανατολίζει και να συνοδεύει
• να ξέρει να ακούει και
• να ξέρει να φέρνει κόσμο σε επαφή.

Γιατί οργανώνουμε την Υποδοχή; και γιατί κινητοποιούμε τους κατοίκους της περιοχής για να υποδεχθούν τους νεοφερμένους;

Η Υποδοχή δεν νομοθετείται κι ο ανθρώπινος παράγοντας είναι σημαντικός!

Πρώτον, επειδή αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είναι καλύτερα ενημερωμένοι και καλύτερα συνοδευμένοι συμβουλευτικά μέσα στον προβληματισμό τους και την οικοδόμηση των σχεδίων τους. Δεύτερον, διότι πολύ συχνά αυτοί οι άνθρωποι δεν επιλέγουν να ζήσουν σε αγροτικές περιοχές για απομόνωση μακριά απ’ τον πολιτισμό, αλλά αντίθετα για να είναι πιο κοντά στους ανθρώπους. Η ύπαιθρος είναι συχνά συνώνυμη της μεγαλύτερης φιλικότητας, της γνησιότητας για πολλούς από αυτούς. Μπορεί να είναι ένας τρόπος για να οικοδομήσουμε διαφορετικούς κοινωνικούς δεσμούς, το να «ζούμε μαζί» με διαφορετικό τρόπο. Έτσι έχουμε την αίσθηση ότι οι κάτοικοι μιας περιοχής είναι φιλόξενοι από την πρώτη κιόλας επαφή, από την πρώτη διαμονή, και στη συνέχεια σταδιακά, διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι είναι εκεί για να μας δώσουν πληροφορίες, συμβουλές ή να μας συνοδεύσουν να γνωρίσουμε καλύτερα την περιοχή (τις καλές και κακές πλευρές της) και να προχωρήσουμε στη σπαζοκεφαλιά του σχεδίου μας εγκατάστασης. Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία που μπορούν να καθησυχάσουν τους μελλοντικούς υποψήφιους νεοεισερχόμενους.

Σκοπός είναι να εντοπίσουμε άτομα στα οποία θα θέτουμε ερωτήματα, θα ζητάμε πληροφορίες, άτομα με τα οποία θα δημιουργήσουμε δεσμούς, θα αναπτυχθούμε, ωσάν να μην είχαμε εγκατασταθεί σε άγνωστη γη. Εξάλλου, υπάρχουν πολλοί που θα σας πουν ότι έχουν επιλέξει να ζήσουν σε μια τέτοια περιοχή, διότι ήδη τη γνωρίζανε: ότι είχαν ήδη διαμείνει εκεί για διακοπές και ότι βρήκαν φιλικούς τους ανθρώπους, ότι είχαν γνωριμίες, φίλους ή συγγενείς που διέμεναν ήδη εκεί, ή ότι κατάγονταν από την περιοχή (παλιννοστούντες).

Αν η ανθρώπινη επαφή είναι σημαντική κατά τη διάρκεια της πρώτης επαφής με την περιοχή και κατά τη διάρκεια της περιόδου προβληματισμού (φάση προκαθορισμού και λήψη απόφασης για την περιοχή εγκατάστασης), είναι επίσης σημαντική κι όταν τα άτομα εγκατασταθούν στην περιοχή. Διότι το να αισθάνονται τα άτομα επαρκώς ενσωματωμένα θα είναι καθοριστικό για την επιλογή του να παραμείνουν και να ζήσουν μόνιμα ή όχι στην περιοχή. Έτσι, αν θέλουμε να δώσουμε κάθε ευκαιρία για υποδοχή, είναι απαραίτητο να οργανώσουμε αυτήν την ανθρώπινη υποδοχή και να τη βελτιώσουμε. Για το σκοπό αυτό, είναι αναγκαίο να προσδιορίσουμε τα άτομα κλειδιά που θα μπορέσουν να λειτουργήσουν ως «Πρεσβευτές της περιοχής», αναφορικά με νέους και μελλοντικούς νεοεισερχόμενους.

Σημεία αναφοράς για την καλύτερη κατανόηση της πορείας του νεοεισερχόμενου και συνεπώς της καλύτερης υποδοχής του.

Τι χρειάζεται ένας νεοφερμένος για να εγκατασταθεί και να αισθάνεται ευπρόσδεκτος; 

1. Για την καλύτερη υποδοχή, είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη οι ανάγκες και οι ανησυχίες του νέο-αφικνούμενου. Αφορούν τόσο το επαγγελματικό του σχέδιο, όσο και το συνολικό σχέδιο διαβίωσης που ενσωματώνει προσωπικές και οικογενειακές διαστάσεις.

Πηγή: Collectif Ville Campagne
Η διαδρομή του νέο-αφικνούμενου: γνώση υποδοχής στα βασικά βήματα.

2. Οι ανάγκες του νεοφερμένου δεν είναι οι ίδιες, αναφορικά με την πρόοδο της σκέψης του και του σχεδίου του. Επομένως, είναι αναγκαίο να εξεταστεί το στάδιο στο οποίο βρίσκεται για να του δώσουμε τις σωστές πληροφορίες στο σωστό χρόνο και να τον συνοδεύσουμε καλύτερα.

 Ο ρόλος ενός Πρεσβευτής Υποδοχής, είναι να εισαγάγει τους νεοφερμένους στην περιοχή και στους κατοίκους της και να βρίσκεται σε εγρήγορση για την επιτυχή ένταξή τους. Αυτά τα οποία θα μπορούσε να εισφέρει ο Πρέσβης στους νεοεισερχόμενους, τους έχοντες επενδυτικά σχέδια, και στις οικογένειές τους (Οι 5 λειτουργίες του Πρέσβη):

1. Βοήθεια για να γνωρίσουν καλύτερα το χωριό και την περιοχή: πώς δηλαδή ζουν οι άνθρωποι στην περιοχή, πώς λειτουργεί η περιοχή (λόγω της γεωγραφίας, της τοπογραφίας, του κλίματος, των αποστάσεων που θα πρέπει να διανυθούν, της κοινωνικής ζωής, των κοινωνικών σχέσεων, της οικονομίας κ.λπ.).

2. Θέση σε επαφή με την περιοχή και τους κατοίκους της δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αναπτύξουν ένα κοινωνικό και επαγγελματικό δίκτυο, για την ενσωμάτωσή τους στην «κοινότητα» (κοινωνικός δεσμός, φιλικότητα, ζην μαζί) και να εντοπίσουν τα κατάλληλα πρόσωπα επαφής (ο δήμαρχος, οι επαγγελματικές επαφές και οι ενώσεις κ.λπ.).

3. Παροχή βοήθειας για τον προσδιορισμό των δυνατοτήτων εγκατάστασης που ταιριάζουν με τα σχέδια των ενδιαφερομένων: τις εξαγοράσιμες τοπικές επιχειρήσεις, τα διαθέσιμα χωράφια και οι επαγγελματικοί χώροι, η προσφερόμενη απασχόληση, η στέγαση, οι παρεχόμενες τοπικά κοινωνικές υπηρεσίες κ.λπ.

4. Προσανατολισμός των ενδιαφερομένων προς τους επαγγελματίες της συμβουλευτικής συνοδείας της περιοχής (τεχνικές και οικονομικές συμβουλές για τη δημιουργία της δραστηριότητάς τους, οικονομικές ενισχύσεις κ.λπ.): αρμόδιοι για την οικονομική ανάπτυξη των δήμων, των επιμελητηρίων κ.λπ.

5. Προσδιορισμός των αναγκών, των υπαρχουσών δυνατοτήτων και ευκαιριών στην περιοχή (κενοί επαγγελματικοί χώροι και κατοικίες, εξαγοράσιμες ή προς ανάπτυξη τοπικές επιχειρήσεις, ανάγκες του πληθυσμού κλπ) για να ανταποκριθούν οι ενδιαφερόμενοι καλύτερα στις ανάγκες και να υπάρξει σύζευξη Προσφοράς και ΖήτησηςΥποδοχής και Ελκυστικότητας (λειτουργία επαγρύπνησης).

Χωρίς επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει, ακόμα και στις σχεδιασμένες κεντρικά χώρες.

Ορισμένες συστάσεις και σημεία επαγρύπνησης

Ο Πρεσβευτής οφείλει να:

• Γνωρίζει να δείχνει τις «κακές» πλευρές, τα αρνητικά πρόσημα και τις δυσκολίες που θα μπορούσαν να συναντήσουν τα άτομα κατά τη διάρκεια της εγκατάστασής τους, του προβληματισμού τους και της ανάπτυξης των σχεδίων τους, δηλαδή «να αντιπαραβάλουν τα όνειρά τους με την πραγματικότητα».

• Καταλαβαίνει ότι ο νεοεισερχόμενος/που έχει ένα σχέδιο, δεν έχει κατ' ανάγκη τις ίδιες αναφορές, την ίδια αντίληψη των πραγμάτων, τον ίδιο τρόπο ζωής, ούτε την ίδια κουλτούρα με τη δική του και των κατοίκων της περιοχής.

• Ξέρει να ξεπερνάει τα κλισέ και να κάνει το πρώτο βήμα.

Μερικές ιδέες Δράσεων

• Εκπόνηση ενός διαδημοτικού φυλλαδίου κι ενός ιστοτόπου Υποδοχής τα οποία απαριθμούν τις παρεχόμενες τοπικά υπηρεσίες, τα καταστήματα κ.λπ.

• Διοργάνωση εκδηλώσεων για να επιτραπεί και να προκληθεί η συνάντηση των νεοεισερχομένων με τους κατοίκους του Χωριού (προσφορά ενός ποτού των γειτόνων, χαιρετισμός του Δημάρχου, τοπικές γιορτές με την πρόνοια ώστε να παρουσιαστούν οι νεοεισερχόμενοι και να τους αποδοθεί λίγη προσοχή!)

• Προσφορά Διαμονής, π.χ. σε δημοτικούς κοιτώνες, των εχόντων επενδυτικά σχέδια οι οποίοι έρχονται για να ανακαλύψουν την περιοχή ή για να επισκεφθούν ένα μέρος της.

• Ανεπίσημη ενημέρωση, καθημερινή, τακτική ή περιστασιακή, και απόδοση μιας ιδιαίτερης προσοχής στα άτομα που έχουν εγκατασταθεί.

• Διάδοση των πληροφοριών μεταξύ των χωριών και προώθηση της συνεργασίας (π.χ. υπάρχει μια διαθέσιμη κατοικία σε ένα χωριό και ένας επαγγελματικός χώρος στο διπλανό χωριό), ή προσανατολισμός των εχόντων σχέδια προς άλλα χωριά, καταλληλότερα για το σχέδιό τους (γνώση του περιβάλλοντος της περιοχής).

Το στοίχημα της επαγρύπνησης και της κοινής εργασίας για τη σύζευξη της Προσφοράς και της Ζήτησης Υποδοχής! 

Όσο περισσότερο κυκλοφορούν οι πληροφορίες μεταξύ μας, τόσο πιο πιθανό είναι να συνδεθούν μεταξύ τους οι ευκαιρίες και τα επενδυτικά σχέδια. Τα καλά αντανακλαστικά:

• Μιλήστε με τους ιδιοκτήτες επαγγελματικών χώρων ή δραστηριοτήτων για να καταστήσετε γνωστές τις προσφορές τους.

• Ακούστε, διασυνδέστε, μεταδώστε και διαδώστε τις πληροφορίες (π.χ. μια βιοτεχνία του Χωριού που σταματά, ή πώληση ακινήτων που θα μπορούσαν να επιτρέψουν την Υποδοχή μιας νέας δραστηριότητας).

Η σύζευξη μεταξύ της «προσφοράς Υποδοχής» της περιοχής και της «ζήτησης Υποδοχής» των εχόντων επενδυτικά σχέδια δεν είναι σχεδόν ποτέ αυτόματη! Θα πρέπει να τύχει σχετικής επεξεργασίας, ώστε ο έχων σχέδιο να μπορεί να προσαρμόσει τις ιδέες του και το σχέδιό του στην πραγματικότητα της περιοχής, και η περιοχή να μπορεί επίσης να ακούσει τις ανάγκες του νεοεισερχόμενου για να προσαρμόσει την προσφορά της. «Αυτό λειτουργεί», όταν ο καθένας κάνει ένα βήμα προς τον άλλο! 

Συμπερασματικά :

Η Ανάπτυξη, με άλφα κεφαλαίο, εξ ορισμού είναι κάτι το πολύ δύσκολα επιτεύξιμο. Δεν γίνεται με κούφια λόγια. Θα πρέπει να αποτελεί την σοβαρή επιδίωξη της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης. Όμως σε ό,τι αφορά την τοπική και περιφερειακή της διάσταση, χρειάζεται απαρέγκλιτα το επεξεργασμένο και συγκεκριμένο Σχέδιο, σαν το παραπάνω, των Δημάρχων και των Περιφερειαρχών αλλά και την αγαστή συνεργασία μεταξύ τους ενάντια στον αντι-επιχειρηματικό διωγμό. Χωρίς επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει, ακόμα και στις σχεδιασμένες κεντρικά χώρες.

Όπως θα αποδείξουμε σε επόμενο άρθρο μας, «κοινοτικά λεφτά υπάρχουν», αρκεί η κεντρική εξουσία μαζί με την αυτοδιοίκηση να ξέρουν να τα διεκδικήσουν από τις Βρυξέλλες, μέσα από ένα συγκροτημένο και συνεκτικό Σχέδιο. Τέλος, να πάψουν να κάνουν τις μοιρολογίστρες για τα προσοντούχα παιδιά μας που φεύγουν στο εξωτερικό. Τα μοιρολόγια έχουν σχέση με τον θάνατο κι όχι με την ανάπτυξη.

* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας (1906-1994), Μεγάλο Τοπίο της Ύδρας