Τρίτη, 27 Αυγ 2019

Η περιβαλλοντική διαχείριση μέσα από την περιφερειακή αναδιάρθρωση

άρθρο της:

Η Περιβαλλοντική διαχείριση είναι ένα πολύπλευρο θέμα, εξαιτίας του γεγονότος, ότι επηρεάζεται κάθε φορά από την αναδιάρθρωση που υφίσταται η οργάνωση της πολιτείας και ιδιαίτερα της Περιφέρειας. Οι αλλαγές που συμβαίνουν γύρω από το αυτοτελές αυτό έννομο αγαθό, ταυτίζονται με νομοθετικές πράξεις και αποφάσεις, οι οποίες είτε υλοποιούνται εν μέρει, είτε μένουν ανενεργές, είτε καταργούνται από την επόμενη πολιτική παράταξη.

Όλοι γνωρίζουμε τις αρνητικές συνέπειες από την άσκοπη χρήση του νερού και τη μη σωστή διαχείριση των απορριμμάτων. Κι εκείνο το οποίο συμβαίνει είναι πως τις περισσότερες φορές, περιγράφουμε την υφιστάμενη κατάσταση, περιγράφουμε τους στόχους, τον τρόπο υλοποίησης, τα στάδια, τις δράσεις, προσδιορίζουμε την επικινδυνότητα από τη μη σωστή διαχείριση των στερεών αποβλήτων, αλλά όλα αυτά περιορίζονται μόνο στα γραπτά κείμενα των ΚΥΑ και όχι στην εφαρμογή.

Κι αναφέρομαι στη διαχείριση των υδάτων και των στερεών αποβλήτων. Έχουμε ανάγκη από μια σωστή τιμολογιακή πολιτική που να εφαρμόζεται ανάλογα με τη χρήση νερού του κάθε πολίτη ξεχωριστά.

Κι ενώ τα προβλήματα των ΧΥΤΑ φαίνεται να οξύνονται περισσότερο το 2019, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι οι Δήμοι δίνουν τη δική τους μάχη για την αποκομιδή των σκουπιδιών, με το θέμα των εποχιακών υπαλλήλων να βρίσκεται στις καλένδες των χαρτοφυλακίων.

Χρειαζόμαστε περισσότερες Μονάδες Επεξεργασίας ενεργειακής αξιοποίησης (βάση Ευρωπαϊκών Προτύπων) που να δέχονται τα συμπιεσμένα απορρίμματα των ΣΜΑ (Σταθμών Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων, στους οποίους πετυχαίνεται συμπίεση όγκου των σκουπιδιών), έτσι ώστε να μπορούμε να παράγουμε ενέργεια (θερμική, ηλεκτρική κ.α).

Οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας, ένα καθαρό περιβάλλον, με αειφόρο ανάπτυξη.

Σταθήκαμε λίγο άτυχοι, σα χώρα, διότι δε βοήθησε καθόλου η δυσχερής οικονομική συγκυρία. Η αποτελμάτωση αυτής της κατάστασης άρχισε να αχνοφαίνεται το 2011, η οποία συνέπεσε και με τη θέσπιση του προγράμματος ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, για τη διοικητική ανασυγκρότηση του κράτους.

Υπερφορτωμένοι μικροί νησιωτικοί και ορεινοί Δήμοι με αρμοδιότητες χωρίς επαρκείς πόρους. Η έλλειψη συντονισμού των κρατικών φορέων μαζί με τη δύσκολη οικονομική συγκυρία το 2015 με την απειλή της χώρας μας για έξοδο από την Ευρωζώνη, το γνωστό Grexit, συνέβαλλαν αποφασιστικά στην εξασθένιση της ομαλής λειτουργίας του προγράμματος ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και στη δημιουργία, λίγο αργότερα το 2018, ενός φιλόδοξου προγράμματος του ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ Ι.

Η φιλολαϊκή διάθεση του προγράμματος, ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι, αναμένεται να ενισχύσει τη λαϊκή συμμετοχή στα κοινά και δη, στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων, με κύρια προτεραιότητα τη σωστή ανακύκλωση. Μέσα από προγράμματα και εκτενείς συνεργασίες με άλλους φορείς, οι Δήμοι μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά στη σωστή εφαρμογή της ανακύκλωσης, αυξάνοντας τους ρυθμούς της από το 17% που είναι σήμερα στο 50% το 2020 ή στο 55% το 2025, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία.

Είναι γνωστό, ότι σήμερα στην Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, λειτουργούν εφτά (7) εγκαταστάσεις ανακύκλωσης ηλεκτρικών στηλών και συσσωρευτών μολύβδου και οξέως (κάνουμε και εισαγωγή), εννιά (9) εγκαταστάσεις συλλογής αποβλήτων ελαίων, εκατόν είκοσι (120) εγκαταστάσεις απορρύπανσης, αποσυναρμολόγησης οχημάτων τέλους κύκλου ζωής, πέντε (5) μονάδες αποστείρωσης και μία (1) μονάδα αποτεφρώσεως επικίνδυνων αποβλήτων, υγειονομικών μονάδων.

Εξάλλου, πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, ότι οφείλουμε να μη σπαταλάμε αυτήν την πολύτιμη πηγή ζωής που η φύση μας παρέχει, το ύδωρ, ενώ μπορούμε να δώσουμε αξία στα απόβλητα. Κι αυτό δύναται να επιτευχθεί μέσα από τη «βιομηχανική συμβίωση». Να μπορούν επιτέλους οι βιομηχανίες να συμβάλλουν στην κυκλική οικονομία. Με ποιον τρόπο; η μετατροπή του υποπροϊόντος της μιας βιομηχανίας, να αποτελέσει πρώτη ύλη για τα προϊόντα, σε άλλη βιομηχανία.

Έτσι λοιπόν:

Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης: Ας μην ξεχνάμε το στόχο, ότι το 2030 θα πρέπει να έχουμε πετύχει μείωση 65% των αστικών αποβλήτων και 75% των συσκευασιών. Ενώ ευελπιστούμε, σε μείωση της Υγειονομικής Ταφής, στο 10% κατά το μέγιστο όλων των αποβλήτων, το 2030.

Σε Εθνικό - Περιφερειακό επίπεδο εκείνο στο οποίο θα πρέπει να δώσουμε έμφαση είναι

  1. Η ενημέρωση / ευαισθητοποίηση κι ενεργό συμμετοχή των πολιτών στη σωστή διαχείριση των υδάτων και των στερεών αποβλήτων μέσα από προγράμματα των Δήμων και της Περιφέρειας.

  2. Η πιστή εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας

  3. Η εντατικοποίηση των ελέγχων και η επιβολή κυρώσεων σε όσους βλάπτουν και ασυδοσούν προς το έννομο αυτό αγαθό.

  4. Η ολοκληρωμένη καταγραφή της παραγωγής και διαχείρισης των αποβλήτων αλλά και των σημείων υδροληψίας (όσων δεν έχουν καταγραφεί), με σκοπό την ιχνηλασιμότητά τους.

  5. Η επέκταση των δικτύων εγκαταστάσεων, με έμφαση στο σύστημα διαλογής στην πηγή

  6. Η υποστήριξη αγορών δευτερογενών προϊόντων συμβάλλοντας στην κυκλική οικονομία.

Γιατί οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας, ένα καθαρό περιβάλλον, με αειφόρο ανάπτυξη.


* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Claude Monet, Waves Breaking

 

Καραγιάννη, Ματούλα

Η Καραγιάννη Ματούλα γεννήθηκε στην Κοζάνη. Είναι κάτοχος πτυχίου Ιατρικών Εργαστηρίων, πτυχίου ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, Διοίκησης και Οικονομίας, πτυχίου Παντείου Πανεπιστημίου, Δημόσιας Διοίκησης, μεταπτυχιακού ΜΒΑ στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Υπηρεσιών του ΟΠΑ και διδάκτωρ του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, ενώ πρόσφατα απέκτησε το μεταδιδακτορικό στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Δ.Π.Θ. Εργάστηκε στο παρελθόν, στον ιδιωτικό τομέα σε ασφαλιστικές εταιρίες. Σήμερα είναι μόνιμη υπάλληλος στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας. Μιλάει άριστα αγγλικά. Γνωρίζει γερμανικά και ιταλικά. Έχει τρία παιδιά.