Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Αειφορία

"Η κλιματική αλλαγή και η απώλεια της βιοποικιλότητας, θα μπορούσαν να προκαλέσουν κοινωνικές και οικονομικές ζημίες πολύ μεγαλύτερες από αυτές που προκαλούνται τώρα από τον COVID-19. Για να αποφευχθεί αυτό, τα πακέτα οικονομικής ανάκαμψης θα πρέπει να σχεδιαστούν σύμφωνα με το πλάνο του build back better, περιλαμβάνοντας μία ευθυγράμμιση με τους μακροπρόθεσμους στόχους μείωσης των εκπομπών, έναν συνυπολογισμό της ανθεκτικότητας στις κλιματικές επιπτώσεις, μία επιβράδυνση της απώλειας της βιοποικιλότητας και μία αύξηση της κυκλικότητας των αλυσίδων εφοδιασμού."

"Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος μιας πρωτόγνωρης κατάστασης που δημιουργήθηκε από την πανδημία του Covid-19. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας, ούτε σε εμπόλεμη κατάσταση, υπήρξε ταυτόχρονη παύση της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας σε παγκόσμιο επίπεδο. Κάθε χώρα, από την πιο ισχυρή, μέχρι και την πιο αδύναμη, ακολούθησε το μοντέλο της κοινωνικοοικονομικής απομόνωσης.  Η εξάπλωση του Covid-19 επηρέασε και επηρεάζει τις επιχειρήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο με τρόπο που είναι αδύνατο να αξιολογηθεί ή να μοντελοποιηθεί. Πολλές από τις πληγείσες χώρες βρίσκονται στο επίκεντρο των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού και ως εκ τούτου, έχουν δει να εξαντλούνται τα περιθώρια αντίδρασης, με αποτέλεσμα μια συνεχιζόμενη και ανεξέλεγκτη διαταραχή."

"Η παγκοσμιοποίηση και ο καταναλωτισμός επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στο περιβάλλον. Η παγκόσμια κοινότητα διαδραματίζει έναν προστατευτικό, αλλά συνάμα καταστροφικό ρόλο, απέναντι στο περιβάλλον. Από τη μια διατυπώνει τις βασικές αρχές που πρέπει να εφαρμόζουμε όλοι και από την άλλη προσπαθεί να επανορθώσει τη βλάβη που προκαλείται με παρεμβάσεις από τον ανθρώπινο παράγοντα. Η Ευρώπη με μια σειρά οδηγιών, προτρέπει τα κράτη - μέλη να συντονιστούν και να εφαρμόσουν προγράμματα προστασίας και ενημέρωσης των πολιτών για τη διατήρηση ενός «καθαρού περιβάλλοντος». Η Ελλάδα με την πληθώρα των αποφάσεων που λαμβάνει, σε κρατικό επίπεδο, επιδιώκει να αποτρέψει τους κινδύνους που μπορεί να βλάψουν το περιβάλλον."

"Μπροστά μας έχουμε μια ανηφόρα με τα καλά και τα άσχημά της. Οικονομική ύφεση και πλήγμα σε παραγωγούς και καταναλωτές από τη μια. Branding, νέες  τεχνολογίες, καθετοποίηση παραγωγής  από την άλλη. Στο χέρι των Ελλήνων παραγωγών, της Πολιτείας και της ΕΕ είναι να αντιδράσουν προς τη σωστή κατεύθυνση ώστε να βγούμε όσο το δυνατόν με μικρότερες απώλειες και περισσότερη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που έχουμε στην διάθεσή μας, από αυτή  τη δοκιμασία."

"Η τρέχουσα κρίση μπορεί να αποτελέσει ένα μάθημα για την κλιματική αλλαγή. Η κλιματική αλλαγή είναι σαν μια πανδημία σε slow motion. Η ανάκτηση θα είναι επίσης σε αργή κίνηση, διότι ισοδυναμεί με μετριασμό. H πανδημία δείχνει ότι η έγκαιρη δράση αποτρέπει πολύ υψηλότερο κόστος σε κάθε περίπτωση. Ο κορωνοϊός επισκίασε την πρόληψη της αλλαγής του κλίματος. Αναρωτιέται, άραγε, κανείς, πώς το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής θα επαναληφθεί στον κόσμο μετά τον κορωνοϊό."

"Η Ευρώπη επέλεξε ακριβώς να μην επιλέξει μεταξύ οικονομίας και περιβάλλοντος ή κλιματικής αλλαγής. Επέλεξε να υιοθετήσει ένα δύσκολο και αβέβαιο στην κατάληξη, πλην δημοφιλές και αισιόδοξο, πράσινο αφήγημα. Όπως δεν παύουν πλέον σε κάθε ευκαιρία να μας θυμίζουν οι αρμόδιοι Επίτροποι, η ανάκαμψη από την πανδημία δεν μπορεί παρά να περνάει μέσα από την πράσινη μετάβαση, καθώς μόνον αυτή οδηγεί στην οικονομία του 21^ου αιώνα και όχι του παρελθόντος"

Η Ματούλα Καραγιάννη γράφει για την περιβαλλοντική διαχείριση μέσα από την περιφερειακή αναδιάρθρωση: «Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, ότι οφείλουμε να μη σπαταλάμε αυτήν την πολύτιμη πηγή ζωής που η φύση μας παρέχει, το ύδωρ, ενώ μπορούμε να δώσουμε αξία στα απόβλητα. Κι αυτό δύναται να επιτευχθεί μέσα από τη «βιομηχανική συμβίωση». Να μπορούν επιτέλους οι βιομηχανίες να συμβάλλουν στην κυκλική οικονομία. Με ποιον τρόπο; η μετατροπή του υποπροϊόντος της μιας βιομηχανίας, να αποτελέσει πρώτη ύλη για τα προϊόντα, σε άλλη βιομηχανία.» και σημειώνει: «Οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας, ένα καθαρό περιβάλλον, με αειφόρο ανάπτυξη.»

Ο Γιάννης Κουράκης εξετάζει το ζήτημα της «απροθυμίας των νέων να στραφούν τη γεωργική εκμετάλλευση» καθώς «μόλις το 6% των υπευθύνων αγροτικών εκμεταλλεύσεων στην Ευρώπη, είναι κάτω των 35 ετών, ενώ το ποσοστό των άνω των 55 ετών, υπερβαίνει το 50%». Ο συγγραφέας αναφέρεται στις πρωτοβουλίες της Επιτροπής των Περιφερειών προκειμένου να αντιστραφεί η τάση αυτή και να βελτιωθεί η κατάσταση με τις οποίες «προτείνονται μέτρα στήριξης των νέων αγροτών, σε τομείς όπως η πρόσβαση σε αγροτική γη, η τραπεζική πίστη, οι εγγυήσεις, η βελτιστοποίηση των χρήσεων γης, η απλοποίηση γραφειοκρατικών διαδικασιών, η αναβάθμιση αγροτικής κατάρτισης σε αγροτικές περιοχές»

Ο Λάζαρος Ζουρνατζής εξετάζει το αγροτικό ζήτημα και τονίζει πως αφενός «ο αγροτικός τομέας δεν είναι ένα φυσικό σύστημα αλλά ένας τεχνικός λειτουργικός οργανισμός» και αφετέρου ότι «ως τεχνικό λειτουργικό σύστημα πρέπει να είναι καλά σχεδιασμένο, να υπόκειται σε συνεχή αξιολόγηση και με βάση αυτήν να υφίσταται διαρκείς και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με στόχο την κανονικότητα για να έχουμε τις βέλτιστες αποδόσεις». Ο συγγραφέας τονίζει πως «Η Χώρα χρειάζεται επειγόντως εθνική αφύπνιση» και σημειώνει πως ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, σημειώνοντας πως «Οι καιροί δεν είναι μόνο χαλεποί. Οι καιροί δυστυχώς είναι "ου μενετοί"»

O Δαμιανός Καλπακίδης θέτει το ζήτημα της δαιμονοποίησης του περιβάλλοντος όσον αφορά στην αναπτυξιακή πολιτική της χώρας. «Εσφαλμένα κατηγορείται το περιβάλλον και η εγγενής ανάγκη για την προστασία του, ενώ άλλες είναι οι αιτίες της υστέρησης της χώρας» τονίζει ο συγγραφέας και καταδεικνύει ως αίτια αυτής το σύστημα της περιβαλλοντική αδειοδότηση, τη γραφειοκρατία και την πολυνομία. Ο συγγραφέας σημειώνει πως «πρέπει να σταματήσει η δαιμονοποίηση του επιχειρείν» και εκτιμά πως «η προστασία του περιβάλλοντος και η οικονομική ανάπτυξη μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά». «Η πράσινη ανάπτυξη μπορεί να αποτελέσει τον μοχλό για την έξοδο της χώρας από την κρίση» τονίζει.