Μπαξεβάνης, Χρήστος

Μπαξεβάνης, Χρήστος

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Νομικής/ΑΠΘ και Διδάκτωρ Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Κατέχει μεταπτυχιακά διπλώματα ειδίκευσης στον κλάδο των Διεθνών Σπουδών του οικείου Τμήματος, και στον κλάδο της Ανάλυσης και Επίλυσης Διεθνών Συγκρούσεων του Πανεπιστημίου του Bradford (Η.Β.). Διετέλεσα Πρόεδρος στις Επιτροπές Προσφυγών της Υπηρεσίας Ασύλου. Δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Π.Δ. 407/80), ενώ υπήρξε βοηθός διδασκαλίας στα γνωστικά αντικείμενα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Σχέσεων σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, του Τομέα Διεθνών Σπουδών του Τμήματος Νομικής/ΑΠΘ, καθώς και Εισηγητής σε Σεμινάρια Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου & Διεθνών Σχέσεων, Ευρωπαϊκού Δικαίου και Ευρωπαϊκών Πολιτικών, στον Εκπαιδευτικό Όμιλο Γ. Καρφή, Θεσσαλονίκη. Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Κέντρου Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων καθώς και της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Συμμετέχει με ανακοινώσεις σε συνέδρια ενώ άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα επιστημονικά ενδιαφέροντά του περιλαμβάνουν το Σύστημα των Ηνωμένων Εθνών και της Ε.Ε, την ανάλυση και επίλυση διεθνών διαφορών, το κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου και την εν γένει διαχείριση των μεταναστευτικών ροών. Είναι Δικηγόρος Θεσσαλονίκης και Μέλος του ΔΣΘ από το 2005.

"Με το τέλος του διπολισμού στις διεθνείς σχέσεις, Φιλελευθερισμός και Ρεαλισμός αναπτύσσουν και παρουσιάζουν τις θέσεις, τις προτάσεις και τις προβλέψεις τους σχετικά με το μέλλον του μεταψυχροπολεμικού κόσμου και τις προοπτικές για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Η αισιόδοξη εκτίμηση για το μεταδιπολικό διεθνές περιβάλλον ασφάλειας προήλθε από το φιλελεύθερο παράδειγμα. H φιλελεύθερη θεώρηση αντιλαμβάνεται τον μεταψυχροπολεμικό κόσμο πιο ειρηνικό, σταθερό και ασφαλή. Την ειρηνική αυτή σταθερότητα ενδυναμώνουν και συντηρούν η διάδοση της δημοκρατίας και η προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο ευεργετικός ρόλος των διεθνών θεσμών που μειώνουν τις τάσεις αποσταθεροποίησης της διεθνούς αναρχίας και η συμβολή της ελεύθερης αγοράς και του εμπορίου."

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης γράφει για τα αποσχιστικά κινήματα με αφορμή το δημοψήφισμα στην Καταλωνία: «Η θεωρία, η οποία προστατεύει τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τους δίνει το δικαίωμα να αποσχιστούν, όταν οι συγκεκριμένες ομάδες δέχονται θεσμικές διακρίσεις, καταπιέσεις ή μαζικές εθνοτικές εξοντώσεις, ονομάζεται «θεραπευτική απόσχιση». Σε περίπτωση που μια ομάδα είναι θύμα σημαντικής παραβίασης θεμελιωδών ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων, μέσω καταχρηστικής άσκησης εξουσίας από το κράτος, τότε, το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει το δικαίωμα στην προσβεβλημένη ομάδα να αποσχιστεί από το κράτος. H θεραπευτική απόσχιση θα πρέπει να είναι η τελευταία των λύσεων. Είναι προφανές ότι η περίπτωση των Καταλανών δεν εμπίπτει σε αυτό»

O Χρήστος Μπαξεβάνης εξετάζει το προσφυγικό ζήτημα και τους κλυδωνισμούς που προκαλεί στην Ευρώπη, εκτιμώντας ότι «κινδυνεύει με κατάρρευση ως αποτέλεσμα της ανόητης και κοντόφθαλμης ψευδαίσθησης ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα με την αύξηση των τειχών, το κλείσιμο των συνόρων, θέτοντας όρια και διακρίσεις με βάση τη θρησκεία ή με την οικοδόμηση μιας μίνι-Σένγκεν περιοχής». Ο συγγραφέας παραθέτει τις ενέργειες που πρέπει να κάνει η ΕΕ άμεσα και σημειώνει πως «Η Ευρώπη αν θέλει να επιβιώσει πρέπει να μετατρέψει με αποφασιστικότητα τη σημερινή κρίση σε ευκαιρία για τη μακροχρόνια ανάπτυξή της, αντιμετωπίζοντας έτσι την επιταχυνόμενη δημογραφική επιδείνωση»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης εξετάζει τις σχέσεις κράτους – εκκλησίας «στον απόηχο μιας ακόμα ‘‘σκληρής’’ διαπραγμάτευσης και ενός ‘‘έντιμου’’ συμβιβασμού της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτή τη φορά με την Εκκλησία» και σημειώνει πως «την ίδια στιγμή που το κράτος θρησκεύεται, η Εκκλησία από την πλευρά της πολιτεύεται». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η λύση περνά μέσα από τον θρησκευτικό αποχρωματισμό του θεσμικού οικοδομήματος της πολιτείας» και εκτιμά πως «στην πορεία για τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας και συγκεκριμένα στο ζήτημα των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας απαιτείται αταλάντευτη πολιτική, ανάλογη που επεδείχθη από τον Κώστα Σημίτη στο ζήτημα των ταυτοτήτων»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης με αφορμή τα 15 χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 εξετάζει την κατάσταση στη διεθνή κοινότητα εκτιμώντας πως «η ισλαμική τρομοκρατική απειλή όχι μόνο δεν φαίνεται να έχει εξαλειφθεί, αντίθετα, το φάντασμα της αποδυναμωμένης, Αλ Κάιντα, μετά τη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν, έχει δώσει τη θέση του σε μία πολύ μεγαλύτερη απειλή για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια που ακούει στο όνομα Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία (ISIS)». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η φιλελεύθερη κεφαλαιοκρατική δημοκρατία καλείται σήμερα να δώσει ακόμα μία μάχη: απέναντι στον ισλαμικό φονταμενταλισμό και την τρομοκρατία»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης προτείνει ένα «Σχέδιο Δράσης για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης και του μεταναστευτικού προβλήματος σε Ελλάδα και Ε.Ε.» σημειώνοντας ότι «η κρίση με το ευρώ και η ραγδαία αύξηση των ροών έχουν ενισχύσει φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της Ένωσης». Ο συγγραφέας προτείνει «μια σειρά μέτρων για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών πάνω στη βάση των δύο αλληλένδετων αρχών της ευθύνης και της αλληλεγγύης» καθώς και ένα «Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής για το Προσφυγικό». Αναφερόμενος στις τελευταίες εξελίξεις με το Brexit, τονίζει πως «μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά, ας ελπίσουμε όχι και χωρίς πυξίδα»

O Χρήστος Μπαξεβάνης εξετάζει την συμφωνία της 18ης Μαρτίου για το προσφυγικό, τονίζοντας πως «εγκλωβίζονται στην Ελλάδα περί τους 50.000 πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες που βρίσκονται ήδη εντός της ελληνικής επικράτειας». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «στη συμφωνία δεν προβλέπεται μηχανισμός υλοποίησης των συμφωνηθέντων προκειμένου να ελέγχεται η Τουρκία» επισημαίνοντας πως η συμφωνία αυτή «έχει προσωρινό και έκτακτο χαρακτήρα». «Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον (μετά τα capital controls) με κλειστά τα βόρεια σύνορά της, επιτηρούμενα τα ανατολικά θαλάσσια σύνορα και με καταυλισμούς χιλιάδων ανθρώπων» τονίζει και σημειώνει πως «προκαλεί έκπληξη η θριαμβολογία για τη Συμφωνία και οι δηλώσεις περί μεγάλης διπλωματικής επιτυχίας»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης αποτιμά την Σύνοδο Κορυφής της 7ης Μαρτίου κατά την οποία η Τουρκία αναδείχθηκε βασικός νικητής «απέναντι σε μια αποδυναμωμένη, φοβισμένη και διασπασμένη ευρωπαϊκή ηγεσία» καθώς «οι Βρυξέλλες αναγκάστηκαν να μπουν σε διαδικασία συζήτησης των αυξημένων τουρκικών απαιτήσεων, τη στιγμή που η συμφωνία του Νοεμβρίου έμεινε στα χαρτιά». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «το εφιαλτικό σενάριο για την Ελλάδα να γίνει υγρός τάφος στο Αιγαίο και αποθήκη ψυχών, πήρε παράταση δέκα ημερών» και επισημαίνει πως είναι αναγκαίο η «η Ελλάδα να παρουσιάσει ένα Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής για το Προσφυγικό» ενώ τονίζει πως είναι αναγκαία η συμμετοχή του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης αναλύει το ζήτημα του προσφυγικού στην ευρωπαϊκή του διάσταση εκκινώντας από το γεγονός του ότι «ο αριθμός των μεταναστών και των προσφύγων που διέσχισε τα σύνορα της Ευρώπης το 2015 είναι τετραπλάσιος σε σχέση με το 2014». Ο συγγραφέας επισημαίνει τον κίνδυνο εγκλωβισμού σημαντικού μέρους αυτών στη Βαλκανική, δεδομένου ότι η απόφαση για επιμερισμό των βαρών υλοποιείται με αργούς ρυθμούς, κάτι που είναι κομβικής σημασίας για την Ελλάδα. Από την άλλη, όπως τονίζει, από την πλευρά της Ελλάδα «δεν έχει τεθεί θέμα εγκατάστασης κέντρων ταυτοποίησης σε τουρκικό έδαφος, ενώ δεν συζητήθηκε καν το ζήτημα των πλωτών κέντρων»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης εξετάζει την ανάγκη διατύπωσης μιας ολοκληρωμένης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης που θα βασίζεται σε μια στρατηγική προοδευτικού πραγματισμού. «Φιλοδοξία του προοδευτικού πραγματισμού είναι να συνδυάσει, τους στόχους του σοσιαλισμού για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη με τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας» σημειώνει ο συγγραφέας, επισημαίνοντας ότι η σύνθεση αυτή «θα ξεπερνά το παραδοσιακό δίπολο Δεξιάς-Αριστεράς και θα υπερβαίνει τόσο την παλαιού τύπου σοσιαλδημοκρατία, όσο και τον νεοφιλελευθερισμό». Έτσι, «με σημείο αναφοράς το Σύγχρονο Κέντρο συγκροτείται ένα μεγάλο ευρωπαϊκό μέτωπο που κινείται σε μεταρρυθμιστική τροχιά και εκσυγχρονιστική κατεύθυνση από τις παρυφές της κεντροδεξιάς μέχρι τη δημοκρατική αριστερά».