Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Πολιτική ασφαλείας και άμυνας

Ο Σπύρος Λίτσας γράφει για την 4η γενιά τζιχαντιστών και το ισλαμικό κράτος: «Η τέταρτη γενιά τζιχαντιστών έχουν ήδη στο εφηβικό τους δωμάτιο της αφίσες του Ισλαμικού Κράτος από τη Ράκκα ή τη Μοσούλη, παρακολουθούν τις ευρωπαϊκές εξελίξεις με την άνοδο της ακροδεξιάς και την ενίσχυση της ξενοφοβίας και συνεχίζουν να έρχονται σε επαφή με τα κηρύγματα μίσους και ενίσχυσης του ισλαμικού ριζοσπαστισμού που διαπερνούν την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η τέταρτη γενιά τζιχαντιστικής τρομοκρατίας θα είναι πιο συστηματική και εξελιγμένη στη διασπορά του τρόμου από ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα και είναι αναγκαίο ως δυτικός κόσμος να είμαστε προετοιμασμένοι πριν από αυτούς για την αντιμετώπιση αυτών.»  

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει τα επικίνδυνα παιχνίδια της Τουρκίας με την Ελλάδα, τονίζοντας ότι «η Τουρκία τόσο διπλωματικά όσο οικονομικά και στρατιωτικά βρίσκεται πολύ πιεσμένη γεγονός που την καθιστά απρόβλεπτη όσον αφορά την εξωτερική της πολιτική και την σχέση της με τους γείτονές της όπως η Ελλάδα». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «η Τουρκία κινείται σε μία ζώνη απομόνωσης και υψηλού κινδύνου, ιδίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου, όπου το στράτευμα βρίσκεται σε πλήρη αναδιάρθρωση με χιλιάδες διωγμούς και φυλακίσεις και με άγνωστη την ετοιμότητα όσο και την προθυμία του στρατεύματος ν’ανταποκριθεί στα καθήκοντά του σε περίοδο κρίσης.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης αναλύοντας τις εξελίξεις στις σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας εκτιμά πως «την Τουρκία δεν την συμφέρει σε αυτή τη φάση να κινηθεί επιθετικά προς την Ελλάδα διεκδικώντας συγκεκριμένο έδαφος ή χωρικά ύδατα, πέραν των μεμονωμένων προκλήσεων» σημειώνοντας πως «η βασική επιδίωξη της Τουρκίας είναι η αποφυγή δημιουργίας ενός Κουρδικού κράτους στο μαλακό υπογάστριό της και μάλιστα με τις ευλογίες των ΗΠΑ.». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η χώρα μας οφείλει σε κάθε περίπτωση να βρίσκεται σε ετοιμότητα και επιφυλακή όποια και αν είναι η πορεία της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας μεσοπρόθεσμα, προς διαφύλαξη της εθνικής μας κυριαρχίας, χωρίς εφησυχασμό»

Ο Γιάννης Μαντζίκος καταγράφει τις συγκρούσεις θα επηρεάσουν τον κόσμο τους επόμενους μήνες, «όσον αφορά την παγκόσμια τρομοκρατία και τις εμφύλιες διαμάχες». Ο συγγραφέας τονίζει: «Οι περιφερειακές συγκρούσεις ανά τον κόσμο μεταμορφώνουν με τον τρόπο τους το πεδίο άσκησης εξωτερικής πολιτικής για τη Δύση με χαρακτηριστικότερο, ίσως, παράδειγμα το δίπολο Ιράν-Σαουδικής Αραβίας. Αυτή η σύγκρουση θα συνεχίσει να χαρακτηρίζει τις περισσότερες διαμάχες στην περιοχή τόσο στην Υεμένη, τη Συρία και τον Λίβανο. Όμως κοινή συνισταμένη είναι στις περισσότερες περιπτώσεις η στάση της Αμερικής και ιδιαίτερα του εξ απορρήτων και πρόσφατα συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του πρόεδρου Μάικλ Φλιν»

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την κατάσταση σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή εκτιμώντας πως «ο καταλύτης των εξελίξεων στο πεδίο της μάχης ήταν και αναμένεται να είναι και το 2017 η εμπλοκή της Ρωσίας, ενώ έχει ήδη καταληφθεί ουσιαστικά το Χαλέπι μία από τις σημαντικότερες πόλεις προπύργια των τζιχαντιστών τα τελευταία 2 χρόνια». Αναφερόμενος στα τρομοκρατικά χτυπήματα σε Νίκαια, Βρυξέλλες, Βερολίνο και σ Κωνσταντινούπολη, ο συγγραφέας εκτιμά  ότι μαρτυρούν ότι πρόκειται για έναν επικίνδυνο ασύμμετρο πόλεμο, που η Ευρώπη δείχνει αμήχανη ν’αντιμετωπίσει, ενώ από την άλλη στρατιωτικά παρατηρεί παθητικά τις εξελίξεις, αφήνοντας στις ΗΠΑ και την Ρωσία τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει τον «λαβύρινθο των συμμαχιών και ανακατατάξεων στην Συρία και το Ιράκ», σε μια μάχη πού όμως την αποκαλεί είναι «η σφοδρή σύγκρουση που έχουμε ζήσει από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Ο συγγραφέας τονίζει πως «δεν υπάρχει σύμπτωση στρατηγικής μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας που σημαίνει ότι οι παράλληλες μάχες που δίνονται σε Ιράκ και Συρία για την εξολόθρευση του ISIS, γίνονται περισσότερο για την κατάληψη ισχυρών πόλεων με φόντο την επόμενη ημέρα πιθανού διαμελισμού της Συρίας και προάσπισης των σφαιρών επιρροής των δύο υπερδυνάμεων»

Ο Νίκος Λαλιώτης με αφορμή της αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης από την Τουρκία, κρούει τον κώδωνα: «η ύπαρξη και η διάρκεια της χώρας ως κράτος και ως γεωγραφικός χώρος, δεν είναι κάτι το αυτονόητο, δεν κάτι το αδιατάρακτο» και τονίζει πως «η ύπαρξη και η συνέχεια της χώρας απαιτεί διαρκή αγώνα». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «ένα ασφαλές κριτήριο για να ξεχωρίσει κανείς το ποιος πολιτικός έχει πραγματικό όραμα για τη χώρα και ποιος είναι απλός τυχοδιώκτης είναι το αν ο πολιτικός του λόγος ενώνει ή διχάζει την κοινωνία» και εκτιμά πως «είναι ώρα για την επανένωση της κοινωνίας»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης με αφορμή τα 15 χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 εξετάζει την κατάσταση στη διεθνή κοινότητα εκτιμώντας πως «η ισλαμική τρομοκρατική απειλή όχι μόνο δεν φαίνεται να έχει εξαλειφθεί, αντίθετα, το φάντασμα της αποδυναμωμένης, Αλ Κάιντα, μετά τη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν, έχει δώσει τη θέση του σε μία πολύ μεγαλύτερη απειλή για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια που ακούει στο όνομα Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία (ISIS)». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η φιλελεύθερη κεφαλαιοκρατική δημοκρατία καλείται σήμερα να δώσει ακόμα μία μάχη: απέναντι στον ισλαμικό φονταμενταλισμό και την τρομοκρατία»

Ο Μελέτης Ρεντουμής εξετάζει την άνοδο της ισλαμοφοβίας στην Ευρώπη η οποία συνδέεται με άνοδο της ακροδεξιάς. «Η βία γεννά αντιβία» παρατηρεί ο συγγραφέας και σημειώνει πως «συνέπεια αυτής της ισλαμοφοβίας είναι η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, με τ’αντίστοιχα κόμματα να προελαύνουν και να προτρέπουν τους πολίτες και τους κατοίκους των πόλεων, να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και φυσικά να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην ρατσιστική ρητορική που πρεσβεύουν» και προειδοποιεί πως «αν επικρατήσουν οι ακροδεξιές ιαχές, θα οδηγηθούμε σ’ένα ολοκληρωτικό καθεστώς απομονωτισμού». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «απαιτείται, συστηματική επαφή με το μετριοπαθές Ισλάμ»

Ο Γιάννης Μαντζίκος αναλύει τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει το Brexit στην ασφάλεια της Ε.Ε σε θέματα τρομοκρατίας σημειώνοντας πως «η Μεγάλη Βρετανία είναι αναμφίβολα ο ηγέτης της Ένωσης σε θέματα ασφαλείας και πληροφοριών». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «η έξοδος της Μ.Β. έρχεται σε μια κακή και καλή στιγμή συνάμα για την Ευρωπαϊκή Εξωτερική Πολιτική ιδίως στον τομέα αντιμετώπισης της τρομοκρατίας». «Κακή» γιατί «η Βρετανική τεχνογνωσία απεδείχθη καθοριστική στην αντιμετώπιση τόσο των τρομοκρατών όσο και των πειρατών». «Καλή» γιατί «είναι μια ευκαιρία για την ΕΕ να διαψεύσει αυτούς που την κατηγορούν ότι είναι δύσκαμπτη σε όλα τα επίπεδα»

Σελίδα 1 από 2