Ο Γιάννης Μαντζίκος στο άρθρο του εξετάζει την απειλή του Ισλαμικού Κράτους, και παραθέτει τις τέσσερις φάσεις της ανόδου του εξτρεμιστικού Ισλάμ, από την Ιρανική Επανάσταση, το 1979, έως σήμερα, με την Αραβική Άνοιξη. «Η απειλή των τζιχαντιστών έχει μετακινήσει την ατζέντα της δημόσιας ζωής σε θέματα ανάσχεσης μεταναστευτικών ροών και περιστολής προσωπικών ελευθεριών» επισημαίνει, και εκτιμώντας ότι «η τέταρτη αυτή φάση της ανόδου του εξτρεμιστικού Ισλάμ θα κάνει τον ιστορικό της κύκλο και θα οδηγηθεί σε ύφεση», θέτει το…
O Νίκος Γκιώνης στο άρθρο του θέτει το θέμα του ιστορικού συμβιβασμού που «αποτελεί υποχρεωτική αναγκαιότητα μετεκλογικών συνεργασιών» εξηγώντας πως όταν «οι εκλογές το επιβάλλουν, βρίσκονται τα ελάχιστα κοινά πολλαπλάσια προγραμματικών συγκλίσεων, και άρα επιτρεπτών αμοιβαίων συμβιβασμών». Ο συγγραφέας επισημαίνει ότι «ο ενδιάμεσος χώρος, καίτοι κερματισμένος οφείλει μερικώς και συνολικώς να δώσει απαντήσεις χωρίς προσημειώσεις, αναφορικά με τις συγκλίσεις και συναινέσεις αφενός μεταξύ των επιμέρους σχημάτων και αφετέρου στο σύνολό του να προλειαίνει το έδαφος συμβιβασμών, για τις περιπτώσεις που…
Στο άρθρο – παρέμβαση ο Χρήστος Δερβένης και Γιώργος Βογιατζής αποτιμούν το ΕΣΥ και προτείνουν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις ώστε να αντιστραφεί η «φθίνουσα πορεία του ΕΣΥ και η απαξίωση του ανθρώπινου δυναμικού και της δημόσιας εικόνας του». «Το νέο ΕΣΥ θα είναι καινοτόμο, προσαρμόσιμο στις νέες ανάγκες και απαιτήσεις. Θα είναι κοινωνικά υπεύθυνο και προσβάσιμο σε όσους το έχουν ανάγκη. Θα αναπτύσσει τους εργαζόμενους, θα τους αξιολογεί και θα τους αμείβει δίκαια. Το νέο μοντέλο θα μεριμνά ώστε οι εργαζόμενοι να…
Ο Γιώργος Στρατόπουλος στο άρθρο του που βασίζεται στην εισήγησή του στην εκδήλωση της 13ης Ιανουαρίου για το ασφαλιστικό, εξετάζει τους λόγους της μείωσης των συντάξεων. «Οι ερασιτεχνισμοί στη διαχείριση της οικονομίας το 2015, η κορύφωση της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας, η φυγή των καταθέσεων, η ασφυξία ρευστότητας και οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, μάς γύρισαν 2 χρόνια πίσω. Έτσι, σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να μειώσουμε τη δαπάνη για συντάξεις κατά 1,8 δισ.» σημειώνει, εξηγεί «πόσο ανυπόστατη είναι η συσχέτιση των περικοπών με…
Ο Ξενοφών Κοντιάδης στο άρθρο του «Μια κριτική αξιολόγηση του προσχεδίου νόμου για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση», που είναι και η εισήγηση του στην εκδήλωση για το ασφαλιστικό της 13ης Ιανουαρίου, παραθέτει οκτώ κριτήρια αξιολόγησης και προσεγγίζει τη νομοθετική πρόταση του Υπουργείου Εργασίας με γνώμονα αν πληρούνται τα κριτήρια αυτά. «Τα κριτήρια αυτά δεν μπορεί να είναι αυθαίρετα, αλλά πρέπει να συναρμόζονται με τις βασικές αρχές οργάνωσης και λειτουργίας του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης» σημειώνει, και επισημαίνει ότι «το σύστημα κοινωνικής…
Ο Αλέξανδρος Ονουφριάδης παρουσιάζοντας την κατάσταση στον χώρο της κεντροαριστεράς σήμερα, παρατηρεί πως «προσωπικές εφήμερες στρατηγικές υποσκάπτουν το μέλλον της ευρύτερης παράταξης». Εκτιμώντας πως «το πολιτικό κενό που δημιουργήθηκε λόγω της απουσίας ενός πλειοψηφικού μεταρρυθμιστικού κόμματος εξουσίας, οδήγησε στις ουρές των εσωκομματικών εκλογών της ΝΔ και στην εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της» προτείνει συγκεκριμένα βήματα ώστε να δημιουργηθούν οι «συνθήκες για ένα νέο δημοκρατικό, προοδευτικό και πλειοψηφικό κόμμα το οποίο θα μπορούσε να διεκδικήσει εξουσία στις επόμενες εθνικές…
Ο Θάνος Μπαλασόπουλος και ο Ηλίας Κυριόπουλος, στο άρθρο τους αποτιμούν το ΕΣΥ, καταγράφουν τα προβλήματα που προκλήθηκαν από την κρίση και προτείνουν παρεμβάσεις. «Η θεσμοθέτηση του ΕΣΥ αποτέλεσε κορυφαία τομή στη δομή του κράτους πρόνοιας» σημειώνουν εξηγώντας όμως πως η μεταρρύθμιση υπήρξε ατελέσφορη «εξαιτίας της πολιτικής οικονομίας των μεταρρυθμίσεων και των στρεβλώσεων κατά τη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων». Από την άλλη, η οικονομική κρίση, σημειώνουν, έχει πλήξει «το δίχτυ ασφαλείας και οικονομικής προστασίας απέναντι στους κινδύνους υγείας». Οι συγγραφείς…
Δευτέρα, 11 Ιαν 2016

Επινέ (Épinay-sur-Seine)

αρθρο του:
Ο Νίκος Τσολακίδης θέτει τις ομοιότητες και διαφορές μεταξύ του νέου Επινέ όπως αυτό εκφράζεται σήμερα στην Ελλάδα και του Γαλλικού Επινέ του 1971, σημειώνοντας πως «από την ιστορία αντλεί κανείς μόνο διδάγματα και συμπεράσματα». Η ενωμένη σοσιαλδημοκρατία, εκτιμά, «δεν θα προκύψει με συρραφή κινήσεων που έχασαν το έρεισμα τους στο λαό», αλλά από τη συμμετοχή ανθρώπων «που θα συνεισφέρουν με συγκεκριμένες προτάσεις». Το πολιτικό κεφάλαιο υπάρχει, τονίζει ο Ν. Τσολακίδης: «Είναι αυτοί που έδωσαν τις σκληρές μάχες υπέρ πατρίδας…
Ο Πασχάλης Αγανίδης με το άρθρο του θέτει το μεγάλο κοινωνικό ζήτημα: «πώς θα βγουν εκατομμύρια πολίτες από τις σκιές». Το 2015, εκτιμά, πως έμοιαζε με το 1989 και πως η περίοδος έχει τα χαρακτηριστικά μίας μετακρίσης «που απειλεί όχι μόνο την οικονομική ευημερία, αλλά κυρίως το δημοκρατικό κεκτημένο». Τα γεγονότα της περιόδου αυτής σε παγκόσμιο και σε εθνικό επίπεδο, κατά τον συγγραφέα, επαναφέρουν «τη Δημοκρατία ως το κεντρικό ζήτημα του πολιτικού και ιδεολογικού discourse». «Πέρα από την δραχμική Ελλάδα…
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο άρθρο – παρέμβαση για το ασφαλιστικό και με αφορμή ένα χρόνο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποτιμά, πρώτον, το κυβερνητικό έργο. «Ένα χρόνο μετά τις εκλογές Ιανουαρίου 2015 η χώρα προσδοκά να επανέλθει το Δεκέμβριο του 2018 στη θέση που ήταν το Δεκέμβριο του 2014» τονίζει και σημειώνει πως «η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου βρέθηκε να χειρίζεται το ασφαλιστικό που η ίδια επιβάρυνε». Δεύτερον, αναλύει τα προβλήματα της κυβερνητικής πρότασης και παραθέτει τις βασικές πτυχές μιας ολοκληρωμένης πρότασης για το…
Ο Γιάννης Μαντζίκος παρουσιάζει τις «ωρολογιακές βόμβες της διεθνούς πολιτικής», τον Nτόναλντ Τραμπ και τον Τζέρεμι Κόρμπιν, οι οποίοι «μοιράζονται κάτι κοινό και με τη δική μας πολιτική σκηνή: το λαϊκισμό και τη συναφή πολιτική ρητορεία». Εστιάζοντας στις απόψεις τους για εξωτερική πολιτική, επισημαίνει ότι «το κοινό σημείο του Κόρμπιν, του Τραμπ (αλλά και του πρωθυπουργού μας, Αλέξη Τσίπρα) συνοψίζεται στο εξής: θα κάνουμε τον πλανήτη να κινείται σύμφωνα με τις απόψεις που θέλει να ακούσει ο αγριεμένος πολίτης». «Ο…
Ο Ευάγγελος Λιβιεράτος, με αφορμή την ολλανδική προεδρία της ΕΕ που μόλις ξεκίνησε, παρουσιάζει μια πρόσφατη ολλανδική ταινία, υπερπαραγωγή εποχής με τίτλο «Michiel de Ruyter» («Ο Ναύαρχος»), μια «κινηματογραφική έκπληξη από την Ολλανδία που ξαναφέρνει από εκεί που δεν το περίμενε κανείς το ζήτημα της χρήσης της εθνικής Ιστορίας και της επιρροής της στο ευρύ κοινό μιας χώρας». «Θέλουν κάτι να πουν οι Ολλανδοί; Θέλουν να θυμίσουν τα δεινά του εμφύλιου διχασμού; Θέλουν να θυμίσουν το διαχρονικό ρόλο επιβολής των…
Σελίδα 44 από 47