Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Ασφάλεια

"Ως πρώτο βήμα θα μπορούσε να γίνει η συγκρότηση διακομματικής επιτροπής για τις αρμοδιότητες, τα καθήκοντα, τα προσόντα, την οργάνωση και τη λογοδοσία των αστυνομικών των πανεπιστημίων.  Η ίδρυση Γενικής Γραμματείας με υπαγωγή στο Υπουργείο παιδείας για το συντονισμό και τις διοικητικές διευθετήσεις, μπορεί να γίνει παράλληλα για τη διοικητική υποστήριξη και τη σταδιακή εφαρμογή των προτάσεων της επιτροπής, στην οποία πρέπει να συμμετέχουν και ειδικοί  επιστήμονες και  όχι μόνο πολιτικά στελέχη. Η Γενική Γραμματεία θα έχει συντονιστικό και όχι διοικητικό ρόλο των μονάδων των πανεπιστημίων και θα φροντίζει για την εκπαίδευση, τον εφοδιασμό με τα αναγκαία υλικά και το συντονισμό των αναγκών και των σχεδίων καθώς και για τη διευθέτηση σε συνεργασία με τις διοικήσεις των πανεπιστημίων των κατά περίπτωση αναγκών."   

Η Αναστασία Σαμαρά – Κρίσπη στον χαιρετισμό της στην εκδήλωση «Προστασία Προσωπικών Δεδομένων–Ηλεκτρονική Ταυτοποίηση» τονίζει: «Βασική ratio του Κανονισμού, που αφορά όλες τις επιχειρήσεις, εντός και εκτός Ε.Ε., εφόσον πρόκειται για Ευρωπαίους πολίτες, αποτελεί η προσπάθεια προστασίας του «επιχειρείν» των πολιτών της Ε.Ε., με ενδυνάμωση των δικαιωμάτων των πολιτών, μέσω βελτιωμένου ελέγχου των δεδομένων τους, που θα προστατεύονται επαρκώς πλέον, στην ραγδαία εξελισσόμενη ψηφιακή εποχή, ειδικώτερο δε σκοπό, αποτελεί η θεμελίωση σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ επιχειρήσεως και πελάτη, η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών φυσικών προσώπων, με επίκεντρο την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, με καταλυτικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.»

Ο Γιάννης Πανούσης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, εξετάζει το τρίπτυχο της Δημοκρατίας: «Ασφάλεια – Ελευθερίες – Δικαιοσύνη». Ο Γ. Πανούσης τονίζει: «Το αρχαϊκό ερώτημα παραμένει ανοικτό και κρίσιμο: Πόση ανασφάλεια και αβεβαιότητα μπορεί να υποφέρει υπαρξιακά ένας άνθρωπος ώστε να μη διαρραγεί οριστικά η σχέση του με τους άλλους; Κράτος Δικαίου δεν είναι το Κράτος οποιουδήποτε δικαίου, όπως και ο de facto οικουμενισμός ή και η global governance δεν συμπίπτουν υποχρεωτικά με τις αξίες της παγκόσμιας κοινωνίας. Η ανασφάλεια στήθηκε, λειτουργεί ως σκιάχτρο της παγκοσμιοποίησης ακριβώς για να διώχνει τα περιστέρια της ειρήνης και να φοβίζει τους φιλήσυχους ανθρώπους.»

Ο Γρηγόρης Σκιαδόπουλος περιγράφει την ανάγκη «για ένα νέο, ενιαίο δόγμα ασφάλειας, δημοκρατίας, πολιτισμού για την θετική υπέρβαση των τωρινών, μεγάλων και προκλητικών θεμάτων που έχουν ανακύψει» και εκτιμά πως οι προτεραιότητες πρέπει να είναι: Η καλλιέργεια μια νέας κουλτούρας ασφάλειας μέσα από τη δημιουργία σύγχρονης πλατφόρμας σύζευξης κυβερνητικού, ακαδημαϊκού, επιστημονικού κοινωνικού χώρου, και η ανάπτυξη της έρευνας στον τομέα της ασφάλειας, ανάλυση και κατανόηση με μοντέρνα εργαλεία της τυπολογίας των σύγχρονων προβλημάτων, κινδύνων και απειλών από τις ροές και μετακινήσεις πληθυσμών έως τα χημικά, τα ατυχήματα, την προστασία προσωπικών δεδομένων, την χρήση Διαδικτύου και την ποιότητα του περιβάλλοντος.

Ο Γιάννης Μαντζίκος παρουσιάζει τις «ωρολογιακές βόμβες της διεθνούς πολιτικής», τον Nτόναλντ Τραμπ και τον Τζέρεμι Κόρμπιν, οι οποίοι «μοιράζονται κάτι κοινό και με τη δική μας πολιτική σκηνή: το λαϊκισμό και τη συναφή πολιτική ρητορεία». Εστιάζοντας στις απόψεις τους για εξωτερική πολιτική, επισημαίνει ότι «το κοινό σημείο του Κόρμπιν, του Τραμπ (αλλά και του πρωθυπουργού μας, Αλέξη Τσίπρα) συνοψίζεται στο εξής: θα κάνουμε τον πλανήτη να κινείται σύμφωνα με τις απόψεις που θέλει να ακούσει ο αγριεμένος πολίτης». «Ο λαϊκισμός μπορεί να βοηθά σε εκλογικές νίκες και χειραγώγηση των μαζών, η σύγκρουση όμως με την πραγματικότητα είναι σφοδρή» τονίζει.