Ομιλία Γ. Στρατόπουλου στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Στον απόηχο της ΔΕΘ- Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές», τονίζει μεταξύ άλλων: «Στη ΔΕΘ, μας αρέσει να μιλάμε για έναν κόσμο, όπου οι παροχές αυξάνονται χωρίς να αυξάνονται οι φόροι και οι φόροι μειώνονται χωρίς να μειώνονται οι παροχές. Στην πραγματική ζωή, όμως, αυτό για το οποίο μας αρέσει να μιλάμε μόνο με ανάπτυξη μπορούμε να το ζήσουμε. Αλλά και την έξοδο από τα μνημόνια, ακριβώς έτσι την αντιλαμβάνονται οι πολίτες. Ως μια εξέλιξη που θα βελτιώσει το βιοτικό τους επίπεδο. Με λιγότερους φόρους, καλύτερες κοινωνικές παροχές, περισσότερες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Δηλαδή, οι πολίτες δεν προσδοκούν έξοδο από τα μνημόνια, αλλά έξοδο στην ανάπτυξη.»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος στο άρθρο του γράφει για την ελάφρυνση του ιδιωτικού χρέους: «Η ελάφρυνση του ιδιωτικού χρέους παραμένει αναγκαιότητα αντίστοιχη με την αναγκαιότητα ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους. Είναι μια από τις τελευταίες πράξεις του ελληνικού δράματος και δεν αποφεύγεται. Όπως ξέρουμε, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έγινε τόσο δυσβάσταχτο, επειδή η χώρα έχασε το ¼ του ΑΕΠ της και, προς αντιμετώπιση της υπερχρέωσης, η Ευρώπη προσέφερε τεράστια ελάφρυνση χρέους μέσω επιμηκύνσεων και χαμηλών επιτοκίων (OSI). Αλλά η τεράστια μείωση του ΑΕΠ είχε αντίστοιχες δραματικές επιπτώσεις και στο ιδιωτικό χρέος. Τα νοικοκυριά απώλεσαν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους, του «δικού τους ΑΕΠ». Και για τους ίδιους λόγους, το ιδιωτικό χρέος έγινε δυσβάσταχτο.»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος γράφει: «Κοσμογονικές αλλαγές συνέβησαν στον τομέα της ενέργειας τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα και επισήμως πλέον βρίσκεται μέσα σε ένα τεράστιο ενεργειακό κοίτασμα: τον ήλιο και τον άνεμο. Και ο πολιτικός κόσμος έχει μπροστά του ένα στοίχημα κι ένα ερώτημα. Το στοίχημα είναι η αξιοποίηση του κοιτάσματος προς όφελος των πολιτών και της εθνικής οικονομίας. Το ερώτημα είναι αν διδαχτήκαμε από τα λάθη μας. Διότι σ’ έναν κόσμο που μεταβάλλεται ταχύτατα και σε έναν κλάδο, που ο μετασχηματισμός του απαιτεί χρόνο και επενδύσεις, η αδράνεια έχει μεγάλο κόστος. Ο ήλιος και ο άνεμος να μην έχουν την τύχη του Ελληνικού. Ο ρόλος της Πολιτείας είναι κομβικός: να θέσει τώρα τα θεμέλια της μετάβασης στην Ελλάδα Μετά τα Μνημόνια με Ενέργεια Μετά τον Άνθρακα.»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, μίλησε για την ορθολογική κατανομή δαπανών και φορολογικών βαρών, και τόνισε: «Αναμορφώνουμε το φορολογικό μειώνοντας το αφορολόγητο. Και την ίδια στιγμή διατηρούμε την αντιπαραγωγική δομή των ασφαλιστικών εισφορών και καταλήγουμε σε δυσανάλογα υψηλή φορολογική επιβάρυνση των χαμηλόμισθων. Μεταρρυθμίζουμε το ασφαλιστικό ενοποιώντας τα Ταμεία. Και την ίδια στιγμή διατηρούμε την αντιαναπτυξιακή δομή των ασφαλιστικών εισφορών και έτσι με την ενοποίηση μεταδίδουμε το πρόβλημα σε ένα ακόμα κομμάτι της οικονομίας. Με μισές μεταρρυθμίσεις δημιουργούμε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνουμε. Πρέπει να συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις στο δημοσιονομικό πεδίο χαράσσοντας στρατηγικές προτεραιότητες»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος εξετάζει το ζήτημα των κόκκινων δανείων: «Συνεργατικές λύσεις με γενναίες παραχωρήσεις (κούρεμα δανείων). Αυτό είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην προσπάθεια εξυγίανσης των δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών. Τα πιστωτικά ιδρύματα όμως, επαναπαυμένα και παγιδευμένα στο νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους να πλειστηριάζουν την προσωπική περιουσία των δανειοληπτών, απέτυχαν να αναπτύξουν αυτό το εργαλείο. Μπορεί άραγε η Πολιτεία, νομιμοποιείται να παρέμβει; Ναι, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για αποτελεσματική συνεργασία πιστωτικών ιδρυμάτων και δανειοληπτών, προς όφελος και των δύο. Με νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα περιορίζουν τα δικαιώματα των τραπεζών επί του πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων του δανειολήπτη πέραν των ήδη υποθηκευμένων εμπράγματων εξασφαλίσεων.»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος, αναζητώντας την απάντηση σε ερωτήματα που τέθηκαν στην εκδήλωση του ekyklos και αφορούν: τα αίτια της κρίσης, το λόγο αποτυχίας εξόδου από την κρίση, και τα αίτια της κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος, εξηγεί πως «το Ασφαλιστικό βρίσκεται στον πυρήνα των απαντήσεων». «Η ριζοσπαστικοποίηση των ηλικιωμένων δεν ήταν μονόδρομος, ήταν η εξέλιξη των αντιδράσεων στη μεταρρύθμιση Γιαννίτση το 2001» σημειώνει ο συγγραφέας και τονίζει πως σήμερα είναι η μεγάλη ευκαιρία καθώς «το τμήμα της κοινωνίας που αναζητά αξιόπιστες πολιτικές μεγάλωσε». Το θάρρος και η αλήθεια είναι το μοναδικό κλειδί για την εξώπορτα της κρίσης, σημειώνει.

Ο Γιώργος Στρατόπουλος στο άρθρο του που βασίζεται στην εισήγησή του στην εκδήλωση της 13ης Ιανουαρίου για το ασφαλιστικό, εξετάζει τους λόγους της μείωσης των συντάξεων. «Οι ερασιτεχνισμοί στη διαχείριση της οικονομίας το 2015, η κορύφωση της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας, η φυγή των καταθέσεων, η ασφυξία ρευστότητας και οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, μάς γύρισαν 2 χρόνια πίσω. Έτσι, σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να μειώσουμε τη δαπάνη για συντάξεις κατά 1,8 δισ.» σημειώνει, εξηγεί «πόσο ανυπόστατη είναι η συσχέτιση των περικοπών με τις ζημιές από το PSI» και τονίζει πως «η μεταρρύθμιση Κατρούγκαλου κινείται στα minima, τα απολύτως απαραίτητα σε ταμειακή βάση»