Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Δημοσιονομικό πλαίσο / Δημόσιο χρέος

Ο Θόδωρος Διασάκος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει το θέμα του χρέους και σημειώνει: «Βρισκόμαστε επομένως σε μια κατάσταση που είναι άμεση η ανάγκη για επαναδιαπραγμάτευση. Φυσικά η επαναδιαπραγμάτευση όσον αφορά την ονομαστική αξία του χρέους έχει αποκλειστεί από το 2012. Εκείνο ωστόσο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επαναδιαπραγματευθούμε το χρονικό προφίλ των πληρωμών - να επεκτείνουμε τον χρονικό ορίζοντα και να μειώσουμε τις ετήσιες πληρωμές». Ο Θ. Διασάκος τονίζει πως «θα πρέπει να επιτέλους να κάνουμε μια προσπάθεια αποκατάστασης της αλήθειας για το χρέος»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, μίλησε για την ορθολογική κατανομή δαπανών και φορολογικών βαρών, και τόνισε: «Αναμορφώνουμε το φορολογικό μειώνοντας το αφορολόγητο. Και την ίδια στιγμή διατηρούμε την αντιπαραγωγική δομή των ασφαλιστικών εισφορών και καταλήγουμε σε δυσανάλογα υψηλή φορολογική επιβάρυνση των χαμηλόμισθων. Μεταρρυθμίζουμε το ασφαλιστικό ενοποιώντας τα Ταμεία. Και την ίδια στιγμή διατηρούμε την αντιαναπτυξιακή δομή των ασφαλιστικών εισφορών και έτσι με την ενοποίηση μεταδίδουμε το πρόβλημα σε ένα ακόμα κομμάτι της οικονομίας. Με μισές μεταρρυθμίσεις δημιουργούμε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνουμε. Πρέπει να συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις στο δημοσιονομικό πεδίο χαράσσοντας στρατηγικές προτεραιότητες»

Γιώργος Προβόπουλος, στην παρουσίαση του βιβλίου «Μύθοι και Αλήθειες για το Δημόσιο Χρέος: 2012-2017» του Βαγγέλη Βενιζέλου: «Το βιβλίο περιγράφει πολύ αναλυτικά όλες τις φάσεις από τις οποίες διήλθε η μεγαλύτερη παγκοσμίως περίπτωση περικοπής χρέους των τελευταίων δεκαετιών, γνωστή σαν PSI. Κι όμως, αυτή η ιστορικά πρωτόγνωρη ελάφρυνση κρατικού χρέους λοιδορήθηκε κατά κόρον, ιδιαίτερα μάλιστα από εκείνους οι οποίοι ήταν υπέρ ενός σοβαρού κουρέματος του χρέους. Καλλιεργήθηκαν επίσης διάφοροι μύθοι τους οποίους καταρρίπτει έναν προς έναν το βιβλίο, ιδιαίτερα εκείνον που συνδέει την κατάρρευση των Ασφαλιστικών Ταμείων με το PSI.»

Γκίκας Χαρδούβελης, στην παρουσίαση του βιβλίου «Μύθοι και Αλήθειες για το Δημόσιο Χρέος: 2012-2017» του Βαγγέλη Βενιζέλου: «Πράγματι, το λέω διαρκώς και στους φοιτητές μου, το εθελοντικό κούρεμα του ελληνικού χρέους, γνωστό και ως PSI, αυτή τη στιγμή αποτυπώνεται στα διεθνή φοιτητικά εγχειρίδια ανά τον κόσμο ως μάθημα διδασκαλίας. Έτσι, μέσω του PSI όλοι μαθαίνουν και για την Ελλάδα. Η Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες θα αποτυπώνεται στο μυαλό των σπουδαγμένων ξένων σε όλο τον πλανήτη, από την Ασία έως τη Λατινική Αμερική, από δύο χαρακτηριστικά: τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και το νεο-ελληνικό PSI.»

Ο Ευάγγελος Στραβέλας εξετάζει την κυκλικότητα της δημοσιονομικής πολιτικής: «Η κυκλική συμπεριφορά της δημοσιονομικής πολιτικής διαφέρει από χώρα σε χώρα σύμφωνα με τη ταξινόμηση του εισοδήματος της. Στο παρελθόν, ενώ οι βιομηχανικές χώρες είχαν την τάση να ακολουθούν μια αντικυκλική δημοσιονομική πολιτική, οι αναπτυσσόμενες χώρες είχαν την τάση να ακολουθούν προκυκλική δημοσιονομική πολιτική: αυξήσεις στις δαπάνες (ή μείωση των φόρων) κατά τις περιόδους επέκτασης και μείωση των δαπανών (ή αύξηση φόρων) κατά τη διάρκεια των περιόδων ύφεσης. Είναι αποδεκτό πως η δημοσιονομική πολιτική έχει την τάση να είναι πιο προκυκλική στις αναπτυσσόμενες χώρες απ’ ότι στις βιομηχανικές ώρες.»

Ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης στο άρθρο του εκτιμώντας ότι την 12ετία μέχρι την κρίση, σημειώθηκε ένας «εκτροχιασμός που οφείλεται στην εκρηκτική διόγκωση του κράτους σαν αποτέλεσμα μιας αχαλίνωτης πελατοκρατίας, διόγκωση που έγινε χωρίς ουσιαστικές αντιστάσεις από κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις» και σημειώνοντας ότι «μετά ήλθε και η κρίση και η «ισχυρή Ελλάδα» έγινε ένας σωρός από ερείπια» συμπεραίνει ότι: «χρειαζόμαστε ένα νέο μνημόνιο, ένα μνημόνιο όχι για την διάσωση του κράτους και των δαπανών του, όπως αυτά που γνωρίσαμε και εκτελούμε μέχρι σήμερα, αλλά ένα μνημόνιο για την οικονομία μας και την μελλοντική μας πρόοδο»

O Θανάσης Κοντογεώργης με το άρθρο του αναζητά τη λύση στο αδιέξοδο επισημαίνοντας ότι «μια γενική αίσθηση ατομικών και συλλογικών αδιεξόδων διαμορφώνεται γύρω μας που υπονομεύει κάθε αναγεννητική προσπάθεια». Ο συγγραφέας τονίζει πως «αν κάτι έχει αποδείξει η κρίση που βιώνουμε εδώ και έξι χρόνια είναι ότι εμείς έχουμε τη μοίρα στα χέρια μας, κανένας άλλος δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα ούτε να μας βοηθήσει, ούτε να μας καταστρέψει» και προτείνει ένα τρίπτυχο κινήσεων «για να μην βιώσουμε το δράμα του περασμένου καλοκαιριού»: Εγκατάλειψη της αντιευρωπαϊκής ρητορικής, Ενίσχυση του «ευρωπαϊκού» κέντρου βάρους της κυβέρνησης, Ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης μέσα στον Μάρτιο.

Κυριακή, 07 Φεβ 2016

Το καραβάνι της συμφοράς

Ο Θοδωρής Διασάκος καταγράφει τις τραγικά λανθασμένες επιλογές κατά την τελευταία δεκαετία, με κυριότερη όλων το ότι «επιλέξαμε ως λαός να αναθέσουμε τις τύχες της χώρας σε πρωθυπουργούς που απεδείχθησαν πολύ μικρότεροι των περιστάσεων» αρχής γενομένης της κυβερνήσεως Καραμανλή. Αναφερόμενος στο χρέος, εξηγεί ότι το πρόβλημα είναι «πως μια οξύτατη έλλειψη ρευστότητας συγχρονίστηκε με μια ολική απώλεια φερεγγυότητας», κάτι που μπόρεσε να αντιμετωπίσει μόνο το δεύτερο μνημόνιο (PSI-OSI). Οι κυβερνήσεις Τσίπρα, ο συγγραφέας εκτιμά, πως μπορούν να συγκριθούν από άποψη κατάρτισης, αφέλειας και τυχοδιωκτισμού μόνο με τις κυβερνήσεις Καραμανλή, και τονίζει πως η νέα δανειακή σύμβαση είναι σχεδόν αποικιακού χαρακτήρα.