Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Φάκελος Ασφαλιστικό

"Η νέα διακυβέρνηση είχε όλες τις προϋποθέσεις να επιτύχει μια πολιτική συναίνεση με την αντιπολίτευση στο ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας, πράγμα που δεν κατέστη δυνατόν σε όλη της περίοδο της Μεταπολίτευσης. Εφόσον έχει γίνει αποδεκτό το ασφαλιστικό πλαίσιο του τρίτου μνημονίου, θα έπρεπε να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις που είχαν ήδη εντοπιστεί, να  συμφωνηθεί η σταδιακή μείωση των εισφορών σε συνδυασμό με την παράλληλη μείωση του αφορολόγητου ορίου (είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη) ούτως ώστε να μην υποστούν καμία μείωση στα εισοδήματά τους οι αυτοαπασχολούμενοι και οι αγρότες, και να θεσπιστεί η εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος. Στο πλαίσιο αυτό θα ήταν αυτονόητη η σύμφωνη γνώμη των πιστωτών για την μείωση των πλεονασμάτων, διότι θα μηδενιζόταν το αφανές χρέος μετά το 2045 και το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού χρέους θα μετατρεπόταν σε εσωτερικό."

O Δημήτρης Πατσάκης εξετάζει τα «δημοκρατικά ελλείμματα» στην Κοινωνική Ασφάλιση & Πρόνοια και συγκεκριμένα τα θέματα που αφορούν: Το φαινόμενο των «αναπηρικών» συντάξεων, τη μεταβίβαση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, το πρόσχημα του «μέσου όρου», την περίπτωση των «πατρικίων», τον παραλογισμό των «εφάπαξ» παροχών, την Επικουρική Ασφάλιση, την Aσφάλιση Υγείας, την «ισότητα» στην περίθαλψη, τους «κοινωνικούς» πόρους, τα εισοδηματικά κριτήρια. Ο συγγραφέας εκτιμά πως «Το «party» στον χώρο της Υγείας, εκτιμάται πως τερματίστηκε σε μεγάλο βαθμό, τόσο με την δημιουργία του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. όσο και με την συμβολή του «επάρατου» μνημονίου.»

Ο Γιώργος Βογιατζής εξηγεί γιατί το ασφαλιστικό είναι καταδικασμένο να χρεοκοπεί, εκκινώντας από τη διαπίστωση ότι χρεοκοπήσαμε από τις δαπάνες για τις συντάξεις της περιόδου του Κ. Καραμανλή. O συγγραφέας εκτιμά πως ο λόγος για τον οποίο το ασφαλιστικό είναι καταδικασμένο να χρεοκοπεί είναι ότι «το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών που κατέβαλαν κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου οι εργαζόμενοι υπολείπεται από το σύνολο των συντάξεων που θα λάβουν την υπόλοιπη ζωή τους». Τονίζει πως «ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα δεν επιτρέπεται να επηρεάζεται αρνητικά από το δημογραφικό και την απασχόληση» και παραθέτει τις αρχές για ένα βιώσιμο σύστημα συντάξεων.

Η Άρτεμις Δεδούλη στο άρθρο της που βασίζεται στην εισήγησή της στην εκδήλωση της 13ης Ιανουαρίου για το ασφαλιστικό, εξετάζει το προσχέδιο για το ασφαλιστικό που εισηγείται η κυβέρνηση εκτιμώντας πως «δεν εξασφαλίζει ούτε τη βιωσιμότητα ούτε πολύ περισσότερο την επάρκεια» ενώ τονίζει πως «καμία αναλογιστική μελέτη δεν συνοδεύει το προσχέδιο νόμου, ούτε οικονομικοκοινωνικές μελέτες που να τεκμηριώνουν ότι οι νομοθετικές παρεμβάσεις περικοπής των συντάξεων είναι αναγκαίες και πρόσφορες». Το μεγαλύτερο μέρος του προσχεδίου, σημειώνει η συγγραφέας, «αφορά τη διοικητική-οργανωτική παρέμβαση με τη συγχώνευση όλων των ασφαλιστικών οργανισμών σε έναν Οργανισμό και εξαντλείται σε αναλυτική και περιπτωσιολογική καταγραφή»

Το προσχέδιο της Κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό αποτελεί την τελευταία «δήθεν» φάση μιας «επιτυχούς» διαπραγμάτευσης με την τρόικα, η οποία ξεκίνησε πριν ένα μόλις χρόνο με τα γνωστά αποτελέσματα του κλεισίματος των τραπεζών και τα capital controls. Συμπίπτει με την επέτειο του ενός χρόνου από την ενθουσιώδη υπερψήφιση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», των εύκολων υποσχέσεων για αποκατάσταση των περικοπών και επαναφορά της 13ης σύνταξης, των επαναστατικών κραυγών κατά του «μειλ Χαρδούβελη», την ελάφρυνση των μικροοφειλετών με την ρύθμιση για τις 100 δόσεις και τις πομπώδεις εξαγγελίες περί αξιοπρέπειας… Και στο Ασφαλιστικό, όμως, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ συνεχίζει τα ψέματα.

Ο Γιώργος Στρατόπουλος στο άρθρο του που βασίζεται στην εισήγησή του στην εκδήλωση της 13ης Ιανουαρίου για το ασφαλιστικό, εξετάζει τους λόγους της μείωσης των συντάξεων. «Οι ερασιτεχνισμοί στη διαχείριση της οικονομίας το 2015, η κορύφωση της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας, η φυγή των καταθέσεων, η ασφυξία ρευστότητας και οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, μάς γύρισαν 2 χρόνια πίσω. Έτσι, σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να μειώσουμε τη δαπάνη για συντάξεις κατά 1,8 δισ.» σημειώνει, εξηγεί «πόσο ανυπόστατη είναι η συσχέτιση των περικοπών με τις ζημιές από το PSI» και τονίζει πως «η μεταρρύθμιση Κατρούγκαλου κινείται στα minima, τα απολύτως απαραίτητα σε ταμειακή βάση»

Για ακόμη μια φορά μέσα σε διακυβέρνηση ενός μόλις έτους και σε διάστημα μικρότερο των έξι μηνών η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ριζικά ανατρέπει τις προεκλογικές εξαγγελίες της για καταβολή στους συνταξιούχους της 13ης σύνταξης και δραστική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους ασφαλισμένους την ίδια στιγμή που έχει κάνει «κουρέλι» την ρύθμιση για τις 100 δόσεις με αποτέλεσμα χιλιάδες συνταξιούχοι αλλά και ασφαλισμένοι να μένουν εκ νέου ξεκρέμαστοι.... Η μεγαλύτερη, όμως, επίπτωση και η βασική αστοχία του προτεινόμενου σχεδίου είναι ότι οδηγεί στην οικονομική- επαγγελματική εξόντωση και τον αφανισμό χιλιάδες νέους ασφαλισμένους.

Ο Ξενοφών Κοντιάδης στο άρθρο του «Μια κριτική αξιολόγηση του προσχεδίου νόμου για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση», που είναι και η εισήγηση του στην εκδήλωση για το ασφαλιστικό της 13ης Ιανουαρίου, παραθέτει οκτώ κριτήρια αξιολόγησης και προσεγγίζει τη νομοθετική πρόταση του Υπουργείου Εργασίας με γνώμονα αν πληρούνται τα κριτήρια αυτά. «Τα κριτήρια αυτά δεν μπορεί να είναι αυθαίρετα, αλλά πρέπει να συναρμόζονται με τις βασικές αρχές οργάνωσης και λειτουργίας του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης» σημειώνει, και επισημαίνει ότι «το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι σήμερα σε οριακό σημείο και απαιτείται η μεταρρύθμισή του με σκοπό την ανάταξη και όχι την αποσύνθεσή του»

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο άρθρο – παρέμβαση για το ασφαλιστικό και με αφορμή ένα χρόνο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποτιμά, πρώτον, το κυβερνητικό έργο. «Ένα χρόνο μετά τις εκλογές Ιανουαρίου 2015 η χώρα προσδοκά να επανέλθει το Δεκέμβριο του 2018 στη θέση που ήταν το Δεκέμβριο του 2014» τονίζει και σημειώνει πως «η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου βρέθηκε να χειρίζεται το ασφαλιστικό που η ίδια επιβάρυνε». Δεύτερον, αναλύει τα προβλήματα της κυβερνητικής πρότασης και παραθέτει τις βασικές πτυχές μιας ολοκληρωμένης πρότασης για το ασφαλιστικό. «Η χώρα δεν χρειάζεται οποιαδήποτε παρέμβαση στο ασφαλιστικό αλλά μια δίκαιη κοινωνικά, διορατική αναπτυξιακά και αποτελεσματική δημοσιονομικά μεταρρύθμιση» τονίζει.

Θα έπρεπε άραγε ήδη «να (έχει) στηριχθεί ο Τσίπρας από την αντιπολίτευση στο ασφαλιστικό», όπως συνιστά ο Γ. Παγουλάτος;