Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Φάκελος Υγεία

Απομαγνητοφώνηση της συζήτησης  «Πανδημία, θεμελιώδη δικαιώματα και δημοκρατία - Η πρόκληση του εμβολιασμού» που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του διεθνούς επιστημονικού συμποσίου με θέμα  «Επιδημίες: Μια διαχρονική απειλή, μία πρόκληση για το μέλλον», που διοργάνωσε Η «Πρωτοβουλία 1821 - 2021» με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Παστέρ, του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών/Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, το King’s College London και τον Κύκλο Ιδεών. 

Transcription &  Video της εκδήλωσης του Κύκλου Ιδεών «Πώς επηρεάζει η δοκιμασία της πανδημίας τον σχεδιασμό του Συστήματος Υγείας» (13.12.2020). Συντονίζουν: Χρύσανθος Ζαμπούλης, Ομότιμος καθηγητής Παθολογίας, ΑΠΘ Χρήστος Δερβένης, Καθηγητής χειρουργικής, Πανεπιστήμιου Κύπρου. Χαιρετίζει η Επίτροπος Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων, EE, Στέλλα Κυριακίδου 
Ομιλητές: Κώστας Σταματόπουλος, Διευθυντής Ινστιτούτου Εφαρμοσμένων Βιοεπιστημών, ΕΚΕΤΑ, Δημήτρης Γεωργόπουλος, Καθηγητής εντατικής – πνευμονολογίας. Διευθυντής ΜΕΘ, Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ηρακλείου, Αριελλα Ασερ, Ψυχαναλυτρια, Μιλτιάδης Νεκτάριος, Καθηγητής του Τμήματος Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Ηλίας Μόσιαλος, Καθηγητής της πολιτικής υγείας, Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου

"Ο 21^ος αιώνας χαρακτηρίζεται από την εξέλιξη της επιστήμης της ψυχολογίας αφού αμέτρητες έρευνες έχουν φέρει στο φως πληροφορίες γύρω από τους μηχανισμούς λειτουργίας του εγκεφάλου αλλά και της συμπεριφοράς. Νέα φάρμακα δημιουργήθηκαν και αντικατέστησαν κάποια παλαιότερα που αποδεδειγμένα προκαλούσαν αρκετές παρενέργειες σε αυτούς που τα χρησιμοποιούσαν. Ο λόγος πίσω από την εξέλιξη της ψυχολογίας τα τελευταία χρόνια, είναι ότι στις μέρες μας έχει παρατηρηθεί ραγδαία αύξηση των ψυχικών ασθενειών, με την κατάθλιψη και το άγχος να βρίσκονται στην κορυφή. Ειδικότερα μετά την περίοδο του εγκλεισμού λόγω του κορωνοϊού τα ήδη αυξημένα ποσοστά αυτών των διαταραχών εκτοξεύτηκαν μετατρέποντας τους ειδικούς ψυχικής υγείας σε άτομα απαραίτητα για την διατήρηση της ισορροπίας μας τόσο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε επαγγελματικό και κοινωνικό."

«Όλοι μας βιώσαμε συναισθήματα που προσομοιάζουν αυτά της κατάθλιψης καθώς οι διαταραχές ύπνου, η μειωμένη όρεξη ή και το αντίθετο, ο θυμός, η αδυναμία συγκέντρωσης αλλά και η μειωμένη ερωτική διάθεση ήταν ανάμεσα στα πιο συχνά αναφερθέντα συμπτώματα του πληθυσμού. Το άγχος εντάχθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στην ζωή μας, ειδικότερα για τα άτομα που είτε ανήκουν οι ίδιοι σε ευπαθείς ομάδες είτε έχουν αγαπημένα άτομα που ανήκουν σε αυτές.»

Η Χριστίνα Παπανικολάου γράφει για τον ψηφιακό μετασχηματισμό των Συστημάτων Υγείας: «Την τελευταία δεκαετία πολλά Σ.Υ. εφαρμόζουν νέες τεχνικές διοίκησης και διαχείρισης, αλλά και βαθύτερες οργανωτικές και λειτουργικές αλλαγές, που στοχεύουν στην αναίρεση των “στεγανοποιήσεων” και του κατακερματισμού ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα παραγωγής και παροχής Υπηρεσιών Υγείας. Επιδιώκεται η λειτουργική και διοικητική σύγκλιση μεταξύ ΠΦΥ και Νοσοκομειακής περίθαλψης, μεταξύ υπηρεσιών αποκατάστασης και κατ’ οίκων φροντίδας, αλλά και γενικότερα μεταξύ Υγειονομικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας. Αυτές οι αλλαγές υπηρετούν κυρίως ένα νέο κλινικό μοντέλο διαχείρισης ασθενών και ασθενειών, αυτό της ολοκληρωμένης και συνεκτικής φροντίδας Υγείας»

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει το ζήτημα της «ανυπαρξία αξιολόγησης τεχνολογιών υγείας στην Ελλάδα» εκτιμώντας ότι: «Αυτό που πλέον λείπει μετ’επιτάσεως από το σύστημα υγείας της χώρας μας είναι η αξιολόγησης των τεχνολογιών υγείας όσον αφορά, τα φάρμακα, τις θεραπείες και τις τεχνικές, με στόχο την ενίσχυση της εγχώριας έρευνας και τεχνολογίας που θ’αποφέρει μεσοπρόθεσμα έσοδα στον δημόσιο προϋπολογισμό αλλά και ποιοτικότερες υπηρεσίες υγείας. Είναι γεγονός πως για τα νέα καινοτόμα φάρμακα δεν έχει εφαρμοστεί το λεγόμενο Health Technology Assessment που είναι το διεθνές πρότυπο αξιολόγησης των υπηρεσιών υγείας.»

Ο Γιώργος Βογιατζής εξετάζει τις δαπάνες στην υγεία σημειώνοντας πως «Ακόμη και σήμερα είναι δύσκολο να υπολογίσουμε πόσα χρήματα δαπανούμε για την υγεία. Ιδιαίτερα όταν παρατηρούνται σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και των απολογιστικών στοιχείων του κρατικού προϋπολογισμού (διαφορετικές μεθοδολογίες). Τελευταία ανακοίνωση για τις δαπάνες υγείας των ετών 2010- 2014 σύμφωνα με το Σύστημα Λογαριασμών Υγείας (ΣΛΥ) περιέχονται στο δελτίο τύπου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής». Ο συγγραφέας καταλήγει πως «το γενικό σύνολο των δαπανών υγείας για το έτος 2014, ανέρχεται σε 16.475 εκ ευρώ (το δελτίο της ΕΛΣΤΑΤ τις υπολογίζει σε 14.711 εκ ευρώ)»

Ο Άγγελος Τερζούδης εξετάζει τις ιστορικές σχέσεις των Ελλήνων με τη Ρωσία, οι οποίες είναι σε ένα επίπεδο «διαψευσθείσας δοξασίας». Ο συγγραφέας εξηγεί πως «ο Μόσκοβος, που για αιώνες στοιχειώνει τη φαντασία πολλών και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, έμεινε, όπως ήταν φυσικό, μόνο στο πεδίο της φαντασίωσης» και σημειώνει η φαντασίωση αυτή υπάρχει γιατί «δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να κάνουμε εμείς μόνοι μας τη δουλειά, άρα κάποιος άλλος θα πρέπει να βρεθεί να την κάνει, εν προκειμένω η Ρωσία». «Οι ψευδαισθήσεις όμως και οι αυταπάτες είναι καιρός να δώσουν τη θέση τους στην κοινή λογική» τονίζει.

Ο Γιώργος Βογιατζής αναλύει το ζήτημα της «χρηματοδότησης και αποζημίωσης των υπηρεσιών υγείας». Ο συγγραφέας προτείνει «μία σειρά από καινοτομίες ώστε να μειώσουμε τις δαπάνες και ταυτόχρονα να αυξήσουμε την ποιότητα των υπηρεσιών» υπολογίζοντας ότι «εντός δύο ετών από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που προτείνονται, θα εξοικονομηθούν από τις υπάρχουσες συνολικές δαπάνες υγείας τουλάχιστον 3 δις». Ο συγγραφέας αναλυτικά παραθέτει το νέο μοντέλο για τον ΕΟΠΥΥ ο οποίος «πρέπει να εξελιχθεί σε ένα μοντέρνο ασφαλιστικό ταμείο υγείας που ο λόγος ύπαρξης του είναι η ενεργός παρέμβαση στον τομέα της αποζημίωσης των υπηρεσιών υγείας προς όφελος των ασφαλισμένων του»

Ο Νίκος Τσολακίδης καταθέτει τις σκέψεις του για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα με αφορμή την έναρξη του καλοκαιριού, αναλογιζόμενος την πολιτική συμπεριφορά των πολιτών: «Αυτό το καλοκαίρι θα μας κάνει παρέα η εθνική μας απάθεια, μαζί με τις ενοχές που έχουμε βρει τρόπο να καταπνίγουμε αιώνες. Ενοχές, γιατί μέσα στη σοφία μας ως λαός, πάλι πιστέψαμε και ακολουθήσαμε το μύθο και πλανευτήκαμε από κάποιο ψευδοπροφήτη, που χρησιμοποίησε και χειραγώγησε τα κατώτερα ένστικτα μας, για να αναρριχηθεί και να αποκτήσει πολιτική οντότητα» σημειώνει και συμπληρώνει πως «ακόμη δεν μάθαμε να ξεχωρίζουμε τον πανούργο πολιτικάντη από τον ευφυή πολιτικό»