Ο Δημήτρης Τέλλης συλλογίζεται γύρω από το αν υπάρχει «χρήσιμος λαϊκισμός» σημειώνοντας πως «ο λαϊκισμός και η δημαγωγία πάντα έχουν κόστος- η εξοικείωση με το ψέμα, η εμπέδωση της πεποίθησης πως ο λαός δεν ευθύνεται για τίποτα, η σταδιακή απώλεια αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος ως απότοκο της διάψευσης των προσδοκιών του εκλογικού σώματος συνεπάγονται οδυνηρές επιπτώσεις» και τονίζει πως «λαϊκισμός είναι η συνειδητή παραποίηση της πραγματικότητας, ώστε αυτή να φαντάζει πιο εύκολη, πιο βολική, πιο κοντά σε αυτό που θέλει εν πάση περιπτώσει ο ψηφοφόρος» Ο συγγραφέας εκτιμά πως «δεν νικάς τους μύθους με παραμυθάκια, τους νικάς με αλήθειες»

Το άρθρο - παρέμβαση του Κωνσταντίνου Σοφούλη για την εκπαίδευση, δίνει το έναυσμα ώστε να ξεκινήσει ένας διάλογος για το εκπαιδευτικό σύστημα. Γράφει ο Κ. Σοφούλης: «Κάθε προσπάθεια για την μεταρρύθμιση του πανεπιστημιακού μας συστήματος είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία, αν δεν προηγηθεί πλήρης ανατροπή του δόγματος πάνω στο οποίο στηρίζεται η διακυβέρνησή τους. Με την τρέχουσα διακυβέρνηση κάθε επιμέρους μεταρρυθμιστικό μέτρο θα εκφυλίζεται άνευ εταίρου για να ενσωματωθεί στο πνεύμα της και στην μοιραία ατελεσφορία που συνεπάγεται. Τα πράγματα μιλούν φωναχτά, αν τολμήσουμε να δούμε την πραγματικότητα με απροκατάληπτο μάτι. Αυτό θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια.»

Ο Γιάννης Μαντζίκος εξετάζει το θέμα των χαμένων 28 σελίδων του πορίσματος της Επιτροπής Διερεύνησης των γεγονότων της 9^ης Σεπτεμβρίου που ξεκινάει από το 2002 και το αίτημα των συγγενών των θυμάτων να «να βγουν στην επιφάνεια οι χαμένες 28 σελίδες της Επιτροπής ώστε να λάμψει η αλήθεια». Ο συγγραφέας εκτιμά πως το ζήτημα των 28 σελίδων θα είναι μια σημαντική παράμετρος για τις επερχόμενες αμερικανικές εκλογές καθώς «υπάρχει μια δυναμική ομάδα πολιτικών ακτιβιστών που δεν είναι άλλη από τους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι είναι πολιτικά ενεργοί ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, αναμένοντας δικαίωση για τους αγώνες 15 ετών»