Ο Κωνσταντίνος Σοφούλης περιγράφει την «τακτική του αιώνιου σκότους» στα πανεπιστήμια και θέτει το ερώτημα: ««τι επίπτωση έχουν όλα αυτά στην ποιότητα των αποφοίτων που ρίχνει το σύστημα στην οικονομία και την κοινωνία μας;». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «ένα αναρχούμενο και κακοδιοικούμενο πανεπιστήμιο είναι αναγκαίος τόπος για να ασκηθεί η εξουσιολογνεία των σύγχρονων μηδενιστών της αριστεράς» και τονίζει πως «η συγκάλυψη της πραγματικότητας αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για την επιβίωση των κακών πρακτικών διοίκησης». «Πρόκειται για την τυπική περίπτωση, όπου ο οργανισμός προσαρμόζεται στις ανάγκες του συστήματος εξουσίας αντί το σύστημα εξουσίας να προσαρμόζεται στη λειτουργία του οργανισμού» καταλήγει.

Ο Γιάννης Σεργόπουλος συλλογίζεται γύρω από τις έννοιες «ευρωπαϊκή ζωή» και «μέλλον της Ελλάδας» αναδεικνύοντας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη («υπαναχωρεί η Ευρώπη όταν δέχεται τις μπούρκες και τα μπουρκίνι») αλλά και τα προβλήματα που έχει η Ελλάδα («υπάρχει αυτή την στιγμή ένα «πλήθος» που αγωνίζεται για την ατομική του σωτηρία και μία Κυβέρνηση που ισχυρίζεται ότι επιστρέφει από το μέλλον και μπορεί να οδηγήσει την χώρα στο παρελθόν της»). Ο συγγραφέας συμπληρώνει πως «στη χώρα μας το πολιτικό σύστημα, πλην ατομικών εξαιρέσεων, δεν έχει αναλάβει τις ευθύνες του και μοιραία δεν τις αναλαμβάνει και ο λαός».      

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην παιδεία επισημαίνοντας πως είναι «η πρώτη φορά που επιχειρείται μια συνολική αλλαγή σε όλες τις βαθμίδες θέλοντας η κυβέρνηση προφανώς να δώσει το στίγμα της αριστερής διακυβέρνησης». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «επιχειρείται ν’ αλλάξει η Παιδεία στη χώρα, χωρίς σχέδιο και προοπτική μόνο για να εξυπηρετήσει μικροκομματικές σκοπιμότητες» και τονίζει πως «η εξίσωση και η ισοπέδωση όλων των θεσμών με όχημα την παιδεία, όχι μόνο δεν αποτελεί αντίδοτο στην οικονομική κρίση, αλλά υποθηκεύει και το μέλλον των επερχόμενων γενεών»