Ο Νίκος Γκιώνης αναφερόμενος στις τελευταίες εξελίξεις, γράφει: «Η δόλια συνταγματική εκτροπή, που παρατηρείται και κινείται στις παρυφές της Συνταγματικής ορθότητας, θα μπορούσε να είναι ολιγαρχική απολυταρχία αν ο Καραμανλής ο πρεσβύτης δεν έβαζε πιεστικά την χώρα στην ΕΟΚ, αν ο Σημίτης δεν μας έχωνε πιο βαθειά σ΄ αυτή μέσω του Ευρώ κι αν ο Παπαδήμος, ο Βενιζέλος και πιο μετά ο νεορεαλιστής Σαμαράς δεν μας κράταγαν εκεί μέσα» και συμπληρώνει πως «τα ρωσικά εκτυπωτήρια δεν έχουν καμμιά σχέση με τις σοσιαλδημοκρατικές αλλά και αστικές μεταρρυθμίσεις, που μέχρι προχτές πρέσβευαν ο Μουζέλης, ο Τσουκαλάς ή ο Βέλτσος.»

Ο Παναγιώτης Κωστούλας στον χαιρετισμό του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στην Καστοριά, «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα; Οι αντοχές και οι δυνατότητες της πραγματικής οικονομίας» στις 15 Οκτωβρίου, με ομιλητές τους κκ Αθανάσιο Τσαυτάρη, Νίκο Παναγιώτου και Ευ. Βενιζέλο, με συντονιστή τον Κοσμά Βαρσάμη, τονίζει πως «όσο ανακυκλώνονται οι αυταπάτες και οι εύκολες λύσεις, όσο τα αυτιά παραμένουν κλειστά και απρόθυμα στο άκουσμα της αλήθειας, τόσο δεν θα διαφαίνεται η προοπτική εξόδου από το τούνελ, τόσο η κοινωνία θα γλιστρά σε ακραίες επιλογές και τόσο θα αναλώνουμε κεφάλαιο σε αλληλοκατηγορίες, στρεψοδικίες και αναζήτηση βολικών ενόχων»

Ο Γιάννης Αναστασίου θέτει το θέμα του περίφημου «ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς» με αφορμή τους κυβερνητικούς χειρισμούς και το νόμο Παππά για το νέο τηλεοπτικό τοπίο. «Η αριστερά κυβερνά με ανεπάρκεια, δημαγωγία και κωλοτούμπες. Χρησιμοποιεί την αυταπάτη της όχι αυτοκριτικά, αλλά ως άλλοθι μετάλλαξης που με αλαζονικό τρόπο δείχνει να ξέρει καλά να παίζει το παιχνίδι της διαχείρισης της εξουσίας. Δεν μπορεί λοιπόν να κουνά το δάκτυλο μιλώντας για ηθικό πλεονέκτημα» τονίζει ο συγγραφέας σημειώνοντας πως «η απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος των πολιτικών στελεχών έχει άμεση σχέση με την στάση και διαχείριση από μέρους τους της εξουσίας που διαθέτουν»