Ο Νίκος Μπουνάκης εξετάζει την ανάγκη των «προϊόντων του μέλλοντος»: «ικανά να απαντήσουν στις σύγχρονες ανάγκες και προκλήσεις. Αντάξια των αυστηρών προσδοκιών του σύγχρονου ανθρώπου, που αναζητά τρόφιμα γευστικά, παραδοσιακά και ασφαλή, έχοντας την απαίτηση να γνωρίζει τον τόπο και τον τρόπο παραγωγής τους» εκτιμώντας ότι «η σημερινή κυβέρνηση και στα θέματα αγροτικής πολιτικής δεν είχε επεξεργαστεί κανένα σχέδιο».  Ο συγγραφέας τονίζει ότι «ο μόνος δρόμος για τον Έλληνα αγρότη είναι η παραγωγή ποιοτικού και βιώσιμου προϊόντος, με ορθή διαχείριση φυσικών πόρων και εισροών, με κατάλληλη Πιστοποίηση, ώστε να εξασφαλίζεται προστιθέμενη αξία και να διασφαλίζεται το αγροτικό εισόδημα».

Ο Ανδρέας Πανταζόπουλος εξετάζει την εκλογή Φιγιόν εκτιμώντας ότι «τόσο το πρόγραμμά του, όσο και ο πολιτικός του λόγος δεν έχουν σχέση με τον «λαϊκισμό», στην όποια τυπική παραλλαγή του, λεπενικό ή και πουζαντικό». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «ο Φιγιόν απευθύνεται στην «βαθιά Γαλλία» (που «εκδικείται» το πολιτικό σύστημα για το έλλειμμα πολιτικής αντιπροσώπευσης, σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Πασκάλ Περρινώ ), αν και είναι ένας πεπεισμένος ρεπουμπλικανός, οπαδός της κοσμικότητας» και τονίζει πως «η συντηρητική επανάσταση Φιγιόν, δίνοντας την εικόνα ενός σόφτ λαϊκισμού, συμβατού με την δημοκρατία, φαίνεται ότι εκκινεί με καλές, και μάλιστα κινηματικού τύπου, προϋποθέσεις»

Ο Ξενοφώντας Μπρουντζάκης στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στο Αγρίνιο με θέμα «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα; Ο ρόλος του πρωτογενή τομέα» τονίζοντας ότι «τα τελευταία χρόνια ζούμε εκτός λογικής, ζούμε σε έναν οίστρο αυτοκαταστροφικού παραλογισμού» προβαίνει σε μια ιστορική ανασκόπηση της σημασίας της γεωργικής παραγωγής. «Η ελληνική γεωργία παρουσιάζεται ανέτοιμη απέναντι στις παγκόσμιες αλλαγές που συντελούνται, πράγμα που πρέπει να μας προβληματίσει έντονα και άμεσα. Οι ταχύτητες των εξελίξεων δεν επιτρέπουν ελληνικούς χρόνους λήψεως αποφάσεων. Όσο καθυστερούμε, τρώμε τις σάρκες της χώρας» τονίζει ο συγγραφέας εξετάζοντας τη σημερινή κατάσταση.