Ο Νίκος Τσολακίδης περιγράφει τα «επτά θανάσιμα αμαρτήματα της αριστεράς»: Οκνηρία, Αλαζονεία, Λαιμαργία, Λαγνεία, Απληστία, Οργή, Ζηλοφθονία, εκτιμώντας πως «έχουν υποπέσει σε όλα αυτά τα αμαρτήματα, αλλά το χειρότερο όλων είναι πως πίστεψαν ότι μπορούν να κυβερνούν όπως αντιπολιτεύονταν». Στη συνέχεια ο συγγραφέας περιγράφει τα επτά «προαπαιτούμενα» για την απάντηση της κεντροαριστεράς: Ειλικρίνεια, Ηθική, Πολιτικό διακύβευμα, Εκσυγχρονισμός, Το τέλος της προγονοπληξίας, Αποφασιστικότητα, Ανανέωση. «Τότε ίσως να κατανοήσουμε, ότι περισσότερο ταιριάζει στην κοινωνία μας μια σύγχρονη πρόταση των δυνάμεων του προοδευτικού κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, παρά μια «κεντροαριστερά» των συνενώσεων της ανάγκης και των μεταγραφών» τονίζει.

Κ. Κορίκης: «Aς αρχίσουμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι των fake news από εκείνη τη νύχτα της 8ης Νοεμβρίου όπου κοιμηθήκαμε με Χίλαρι και ξυπνήσαμε με Τραμπ. Προσπαθώντας να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο, που ήρθε αμέσως μετά από άλλο ένα το Brexit, ανακαλύψαμε ότι τα Fake News ήρθαν για να μείνουν και να ταΐσουν τη post truth Δημοκρατία της εποχής μας. Αν και ο όρος είναι νέος, η τεχνική είναι παλιά. Μια προπαγανδιστική προσπάθεια επιρροής του λαού με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Κάτι ανάλογο έγινε και στην Ελλάδα με τα παιδάκια που λιποθυμούσαν και τις συνεχείς αναφορές για αυτοκτονίες»

Δευτέρα, 16 Ιαν 2017

Η κατίσχυση του ψεύδους

άρθρο της:

H Μαρία Τσάκου με την ευκαιρία της εκδήλωσης του Κύκλου Ιδεών «Διαδίκτυο και Δημοκρατία. Fake news & Post truth πολιτική» την Τρίτη στις 17.1, καταγράφει τις πρώτες σκέψεις για το φαινόμενο των κατασκευασμένων ειδήσεων και της μετα- αλήθειας. «Post-truth politics, λοιπόν. Το είδαμε στην Ελλάδα, το είδαμε με το Brexit, το είδαμε και με τον Τραμπ» σημειώνει η συγγραφέας και τονίζει πως ενώ «ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ είναι ο απόλυτος απελευθερωτής της φωνής του λαού, η τραγική ειρωνεία είναι πως ο λαός, τον τοποθετεί στην περιβόητη ελίτ, από την οποία διεκδικεί τη χειραφέτησή του»

Ο Γιώργος Μπαλατσούκας θέτει και απαντά στο ερώτημα «Γιατί το μέλλον βρίσκεται στα χέρια της Σοσιαλδημοκρατίας;». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «το μέλλον βρίσκεται στα χέρια της Σοσιαλδημοκρατίας ακριβώς γιατί η μοίρα της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης βρίσκονται στα χέρια των προοδευτικών πολιτών» και σημειώνει πως «πρόκειται για μια ιστορική ευκαιρία και ταυτόχρονα μια μεγάλη ιστορική πρόκληση, η οποία αν μείνει ανεκμετάλλευτη θα οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε ακόμη μεγαλύτερη παρακμή και σε ανυπολόγιστους κινδύνους». «Ο αγώνας για Δημοκρατία και Δικαιοσύνη πρέπει είναι ένας αγώνας όλων των πολιτών» τονίζει ο συγγραφέας.

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την κατάσταση σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή εκτιμώντας πως «ο καταλύτης των εξελίξεων στο πεδίο της μάχης ήταν και αναμένεται να είναι και το 2017 η εμπλοκή της Ρωσίας, ενώ έχει ήδη καταληφθεί ουσιαστικά το Χαλέπι μία από τις σημαντικότερες πόλεις προπύργια των τζιχαντιστών τα τελευταία 2 χρόνια». Αναφερόμενος στα τρομοκρατικά χτυπήματα σε Νίκαια, Βρυξέλλες, Βερολίνο και σ Κωνσταντινούπολη, ο συγγραφέας εκτιμά  ότι μαρτυρούν ότι πρόκειται για έναν επικίνδυνο ασύμμετρο πόλεμο, που η Ευρώπη δείχνει αμήχανη ν’αντιμετωπίσει, ενώ από την άλλη στρατιωτικά παρατηρεί παθητικά τις εξελίξεις, αφήνοντας στις ΗΠΑ και την Ρωσία τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο Ανδρέας Πανταζόπουλος στο κείμενο του εξετάζει την έννοια του εθνικολαϊκισμού «ως την σκιά της πολιτικής και όχι της δημοκρατίας». Παρουσιάζει την όψη του «εθνικολαϊκισμού όχι μόνον ή όχι τόσο ως δύναμη της αντιπολίτευσης, αλλά ως δύναμη κυβερνητική, που από θέσεις εξουσίας συνεχίζει να επενδύει τον δημόσιο λόγο του σε ομώνυμες ιδεολογικές και στιλιστικές εκφορές». Ο συγγραφέας τονίζει πως ο «εθνικολαϊκισμός δεν ήταν απλώς μία στρατηγική για την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας , αλλά και μία ιδεολογία» και εξηγεί πως «ο λαϊκισμός εμφανίζεται ως η συνεπέστερη ενσάρκωση της πολιτικής, η ίδια η πολιτική αυτοπροσώπως, διαμέσου της οποίας επιλύονται όλα τα προβλήματα»