Ο Γιάννης Λίτινας εξηγεί γιατί ήρθε η ώρα για τη δημιουργία «ενός μετώπου λογικής, ρεαλισμού και συγκεκριμένων στόχων, που θα απευθυνθεί στους πολίτες που αναμένουν να ακούσουν την αλήθεια και συγκεκριμένες λύσεις» και σημειώνει πως «πριν τη "Μεγάλη Αυταπάτη", το πολιτικό σύστημα είχε καταφέρει να βρει μια βασική, μεγάλη συμφωνία» αλλά « η πλειονότητα των πολιτών δεν ήταν διατεθειμένη να κατανοήσει τις πραγματικές ανάγκες». Ο συγγραφέας τονίζει πως είναι πια «κοντά ο καιρός που όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας θα ψάχνει τις αλήθειες». «Η χώρα είναι σε τέτοιο σημείο που δεν χωράνε ουτοπίες και αυταπάτες» σημειώνει.

Παρασκευή, 26 Αυγ 2016

Τελευταία έξοδος, PSI

αρθρο του:

Ο Νίκος Τσολακίδης εξετάζει την στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο PSI.«Η κακοπροαίρετη κριτική και η συκοφάντηση του PSI, αποτέλεσαν τη ναυαρχίδα στην προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ» γράφει και συμπληρώνει πως «λίγα χρόνια μετά αυτή η ξύλινη γλώσσα, που οδηγούσε μόνο μέχρι την πόρτα του μεγάρου, εγκαταλείφθηκε, η πραγματικότητα και η αλήθεια σχεδόν αποκαταστάθηκαν». Ο συγγραφέας σημειώνει πως οι πολέμιοι αυτής της αναδιάρθρωσης, υιοθέτησαν πλήρως τα αποτελέσματα της, αφού πάνω σ’ αυτά στηρίζουν τη σημερινή τους πολιτική προσπάθεια, αρνούμενοι βέβαια να παραδεχθούν δημόσια την λανθασμένη πολεμική τους κατά το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα προσεύχονται για ένα νέο PSI»

Ο Ρεντούμης Μελέτης εξετάζει την νέα απειλή οικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη επισημαίνοντας τους δύο αστάθμητους παράγοντες: το Brexit, όπου «κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την τελική προσέγγιση της ισοτιμίας, καθώς η νέα σχέση ΕΕ-Βρετανίας και η πιθανή πρόσβασή της στην ενιαία αγορά, παραμένουν ένας σύνθετος γρίφος προς επίλυση» και το προσφυγικό που «που παρά την σχετική ικανοποιητική διαχείριση με τα hot spots κυρίως στην Ελλάδα και την συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η απειλή του τουρκικού πραξικοπήματος, έχει αυξήσει δραματικά τις ροές προς την Ευρώπη, ενώ η συμφωνία απειλείται με κατάρρευση, όταν τα βαλκανικά σύνορα παραμένουν κλειστά»

Ο Νίκος Τσολακίδης με αφορμή της επίθεση στον Πύρρο Δήμα από την κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, Αυγή, αναρωτιέται «πως μπορεί ένα ΜΜΕ να μετατρέπεται σε όργανο προπαγάνδας, εκφράζοντας τον πανικό και την αμηχανία της παράταξης που εκπροσωπεί, ρίχνοντας λάσπη και χύνοντας χολή σε ανθρώπους που μέσα σε συνθήκες αντίξοες ένωσαν καρδιές και δίδαξαν ήθος και περηφάνια;». Ο συγγραφέας τονίζει πως «όση λάσπη κι αν χυθεί, γεμίζει μόνο τον βούρκο εκείνων που έμαθαν, όντας ατάλαντοι, να χειρίζονται τον πολύγραφο της σκοπιμότητας, της αμετροέπειας και της μίζερης λάθρας πολιτικής επιβίωσης» και προειδοποιεί ότι «πλησιάζει η ώρα της λογοδοσίας απέναντι στην κοινωνία»

Ο Νίκος Γκιώνης εξετάζει το αν μπόρεσαν οι «αντικοινοβουλευτικοί ακροδεξιοί που ξεπλύθηκαν στον κοινοβουλευτισμό να ενσωματώσουν μέρος του αστικού δημοκρατικού ιδεολογήματος ή απλώς, κυνικά, υπήρξαν φιλοξενούμενοι του ελληνικού πολιτικού συντηρητισμού» για να καταλήξει στο ότι «η πολιτική του κιτς όπως εκφράζεται από τον ΥΠΕΘΑ ή οι κατά καιρούς δηλώσεις για κρεμάλες και τα παρόμοια, στελεχών της παρούσης κυβερνήσεως διακονούν έναν μη οριοθετημένο λαϊκισμό ως την δολιότερη μεθοδολογία κατίσχυσης ενός ακραίου και επικίνδυνου συντηρητικού λόγου». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η αστάθεια της πολιτικής μπορεί να γίνει πυριτιδαποθήκη για την Δημοκρατία, με τους αρουραίους των εκτροπών να παραμονεύουν»

Ο Νίκος Τσολακίδης παρουσιάζει το σκηνικό της χώρας μας: «είναι η Ελλάδα της οικονομικής δυσπραγίας, της ποινικοποίησης και του διωγμού της επιχειρηματικότητας, είναι η κοινωνία που σταμάτησε να ζει». Καθώς και της κυβέρνησης όπου «επιδίδεται σε ευχολόγια και σε κατευθυνόμενα ρεπορτάζ μέσω της κρατικής τηλεόρασης», της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπου κυριαρχεί «η τακτική του ώριμου φρούτου» και της ελάσσονος αντιπολίτευσης όπου «συνεχίζοντας το ατελείωτο μοιρολόι, προσεύχεται ταυτόχρονα να αναγεννηθεί εκ της τέφρας της για να ζήσει ξανά δοξασμένες μέρες». Ο συγγραφέας συστήνει: «το έργο στη μαρκίζα πρέπει να κατέβει άμεσα, γιατί ούτε εισιτήρια κόβει, μήτε πλοκή και υπόθεση έχει»