Ο Δημήτρης Τέλλης αναφέρεται στην έννοια «post – truth» (μετά – αλήθεια) η οποία όπως τονίζει, «ταιριάζει γάντι και στη χώρα μας» και εξηγεί πως «ένα σημαντικό κομμάτι της κοινής γνώμης πιστεύει πως η ελληνική κρίση είναι συνωμοσία κάποιων εξωθεσμικών κέντρων ή ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και το Ευρώ ευνοεί περισσότερο τα άλλα κράτη μέλη παρά την ίδια». Ο συγγραφέας εκτιμά πως το αντίδοτο στον «ψεκασμό» είναι εφικτό «με σύμβολα φρέσκα κι ελκυστικά, όχι με λάβαρα του παρελθόντος που μυρίζουν ναφθαλίνη, με διαρκή επικαιροποίηση θέσεων που να απαντούν στα πρακτικά προβλήματα του πολίτη, όχι με ξεχασμένα κλισέ και τσιτάτα»

Ο Δημήτρης Τέλλης συλλογίζεται γύρω από το αν υπάρχει «χρήσιμος λαϊκισμός» σημειώνοντας πως «ο λαϊκισμός και η δημαγωγία πάντα έχουν κόστος- η εξοικείωση με το ψέμα, η εμπέδωση της πεποίθησης πως ο λαός δεν ευθύνεται για τίποτα, η σταδιακή απώλεια αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος ως απότοκο της διάψευσης των προσδοκιών του εκλογικού σώματος συνεπάγονται οδυνηρές επιπτώσεις» και τονίζει πως «λαϊκισμός είναι η συνειδητή παραποίηση της πραγματικότητας, ώστε αυτή να φαντάζει πιο εύκολη, πιο βολική, πιο κοντά σε αυτό που θέλει εν πάση περιπτώσει ο ψηφοφόρος» Ο συγγραφέας εκτιμά πως «δεν νικάς τους μύθους με παραμυθάκια, τους νικάς με αλήθειες»

Ο Δημήτρης Τέλλης αναφερόμενος στις επικείμενες διεργασίες στην Δημοκρατική Παράταξη σημειώνει: «Τώρα που, όπως όλα δείχνουν, το έργο της Επιτροπής Διαλόγου για την Κεντροαριστερά μάλλον αποδίδει καρπούς, είναι η στιγμή να αφήσουμε πίσω τη μιζέρια και τη σύγχυση και να κάνουμε ένα πραγματικά νέο ξεκίνημα με γενναιότητα και αισιοδοξία. Κι ας μην αισθάνεται κανείς πως έτσι προδίδουμε το ΠΑΣΟΚ και αυτοακυρωνόμαστε. Το παρελθόν μας δεν το ξεχνάμε. Το ΠΑΣΟΚ θα το σεβόμαστε, θα το τιμάμε και θα το υπερασπιζόμαστε πάντα. Αλλά όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί κλείνουν κάποια στιγμή τον κύκλο τους και στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση μετεξελίσσονται.»

Ο Δημήτρης Τέλλης εξετάζει «τι πάει στραβά με τους νέους» στη χώρα μας, επισημαίνοντας ότι «πουθενά αλλού δεν υπήρξε εκρηκτική άνοδος του Νεοναζισμού, αιμοδοτούμενη κατά κύριο λόγο από τους νέους» και ότι «πουθενά αλλού ένα τέτοιο συνονθύλευμα συνωμοσιολογίας, «κουτοπονηριάς», ιδεοληψιών, αμάθειας κι ανικανότητας δεν συνεπήρε σε τέτοιο βαθμό τη νέα γενιά όσο στην Ελλάδα». Ο συγγραφέας εστιάζει τα αίτια στην παιδεία και στην άγνοια της νεότερης Ιστορίας μας. Ο Δ. Τέλλης τονίζει πως χρειάζονται «τομές στην Παιδεία και ειδικά στη διδασκαλία της Ιστορίας για να διασφαλισθεί μεσοπρόθεσμα η κατάκτηση της εθνικής μας αυτογνωσίας»

Ο Δημήτρης Τέλλης στο άρθρο του για την κεντροαριστερά, «ενός χώρου που με την ακινησία που τον διακρίνει, δεν αποπνέει παρά «μούχλα» και παρακμή» όπως σχολιάζει, εκτιμά πως «η συζήτηση που άνοιξε περί προοδευτικού Κέντρου και σοσιαλδημοκρατίας φαντάζει όαση αυθεντικού ιδεολογικοπολιτικού λόγου μέσα σε μια έρημο στείρου οργανωτισμού και μικροκομματικού τακτικισμού». Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι παρά τις δυσκολίες, «για να επιτευχθεί αμφίπλευρη διεύρυνση απαιτείται επιθετική επικοινωνιακή στρατηγική, ουσιαστικά βήματα ανανέωσης και πολιτικού rebranding και το κυριότερο: υλοποιήσιμες προτάσεις» και τονίζει πως «αυτό το εγγυάται μόνον μια κατά βάση κεντρώα προγραμματική πλατφόρμα.». «Για εμάς ένας είναι ο δρόμος: να πείσουμε...» σημειώνει.