Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Σχολιασμός επικαιρότητας

Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος σχολιάζοντας τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου περί δημοψηφίσματος για τη συνταγματική αναθεώρηση, υπενθυμίζει ότι «το δημοψήφισμα είναι θεσμός στον οποίον προσέφυγαν κατά κόρον, για τη χειραγώγηση των μαζών, οι δύο Βοναπάρτες, αλλά και ο Αδ. Χίτλερ» και τονίζει πως «αποτελεί έγκλημα η μετάθεση στον λαϊκό παράγοντα ευθυνών που δεν του αναλογούν, πρωτίστως δε για θεσμικά ζητήματα». Αναφερόμενος στην ελληνική εμπειρία, σημειώνει πως « από τις καταστροφικές συνέπειες του δημοψηφίσματος του 1920 και την ασάφεια των επιπτώσεων της κατίσχυσης του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 1946 θα αρκούσαν για να μας κάνουν εξαιρετικά επιφυλακτικούς απέναντι στο συγκεκριμένο θεσμό»

Ο Νίκος Τσολακίδης εξετάζει τις ομοιότητες στη συμπεριφορά των πολιτών ανάμεσα στις περιόδους που δοκιμάστηκε οικονομικά η χώρα μας (1827, 1843, 1893, 1932) και τη σημερινή. «Ποιος φταίει που ως έθνος ενώ έχουμε βιώσει τόσες οδύνες, συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε λανθασμένες συμπεριφορές και να αντιδρούμε με την ίδια παρόρμηση, όπως και τότε;» αναρωτιέται και σημειώνει πως «τρομάζει η ιδέα ότι δεν έχουμε διδαχθεί από τα λάθη μας και είμαστε ακόμη επιρρεπείς στο ψέμα και τις πρόσκαιρες ολέθριες ψευδαισθήσεις που αυτό δημιουργεί». Ο συγγραφέας εκτιμά πως πρέπει αλλάξουμε, «γιατί ανήκουμε σε ένα παγκόσμιο χωριό και η εθνική μοναξιά δεν μας πρέπει»

Επειδή η προσφυγική κρίση είναι ακόμη σε εξέλιξη και επειδή η λύση δεν ήταν, δεν είναι και ούτε θα είναι εύκολη, καλό θα ήταν να επισημάνουμε μερικά λάθη - ή ίσως πολλά - που έγιναν μέχρι τώρα στη διαχείριση της. Λάθη που είναι μεν δημοφιλές να λέμε ότι οφείλονται στην αμηχανία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά είναι η μισή αλήθεια, ας δούμε την άλλη μισή: Η χώρα μας ήταν ενημερωμένη για το πρόβλημα πολύ νωρίτερα από την πραγματική του εκδήλωση. Κι αυτό γιατί τόσο οι υπηρεσίες των άλλων άμεσα ενδιαφερόμενων κρατών έβλεπαν το κύμα να έρχεται, οφείλαμε να έχουμε ζητήσει πληροφορίες.

Είναι αλήθεια ότι ο ερχομός- άνοδος στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ και κυριότερα ο ένας χρόνος διακυβέρνησής του εξάλειψε το δίλημμα περί μνημονιακής- αντιμνημονιακής πολιτικής. Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν δικαιούται πλέον να πει ότι δεν γνώριζε, κανείς δεν διανοείται να πει πως «λεφτά υπάρχουν» και κανείς λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει πως υπάρχει άλλος δρόμος ( Ζάππεια 1, 2, 3) και ότι μπορούμε να «σκίσουμε τα μνημόνια». Είναι επίσης αλήθεια ότι ήλθε η ώρα να ακούσουμε, να αποφασίσουμε και να επιλέξουμε την ορθότερη και πιο ορθολογική πολιτική που θα μας βγάλει από την κρίση και θα μας οδηγήσει σε αναπτυξιακή τροχιά.

Το προσχέδιο της Κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό αποτελεί την τελευταία «δήθεν» φάση μιας «επιτυχούς» διαπραγμάτευσης με την τρόικα, η οποία ξεκίνησε πριν ένα μόλις χρόνο με τα γνωστά αποτελέσματα του κλεισίματος των τραπεζών και τα capital controls. Συμπίπτει με την επέτειο του ενός χρόνου από την ενθουσιώδη υπερψήφιση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», των εύκολων υποσχέσεων για αποκατάσταση των περικοπών και επαναφορά της 13ης σύνταξης, των επαναστατικών κραυγών κατά του «μειλ Χαρδούβελη», την ελάφρυνση των μικροοφειλετών με την ρύθμιση για τις 100 δόσεις και τις πομπώδεις εξαγγελίες περί αξιοπρέπειας… Και στο Ασφαλιστικό, όμως, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ συνεχίζει τα ψέματα.

Πόσες εκπομπές, πόσα άρθρα, πόσα σχόλια αναφέρθηκαν στον περιβόητο πια γραμματέα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και τους διορισμούς συγγενών του; Πλέον έχει χαθεί το μέτρημα... Και οι απαντήσεις από κυβερνητικά στελέχη; Είναι και αυτές δύσκολο να καταμετρηθούν για αυτό ας κρατήσουμε την πιο κωμικοτραγική, αυτή που έδωσε ο αναπληρωτής Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Χριστόφορος Βερναρδάκης που αρκέστηκε να πει: «Δηλαδή ο Λευκός Οίκος δεν έχει συμβούλους της επιλογής του Προέδρου των ΗΠΑ;» Μάλιστα από τις ΗΠΑ πέρασε και στην Γαλλία συμπληρώνοντας: «Δηλαδή αμφισβητείται το δικαίωμα ένα πολιτικό πρόσωπο να έχει ένα γραφείο ως Chef de Cabinet;»

Η σκηνή συνηθισμένη.. Δημοτική Αστυνομία καταφθάνει (μετά από 1,5 χρόνο που το παρατηρώ) σε χώρο που παράνομα χρησιμοποιείται για πάρκινγκ από κατοίκους και περαστικούς. Αρχίζει να γράφει πρόστιμα σε όλους τους παρκαρισμένους, τα βάζει στα παρμπρίζ και φεύγει. Τίποτε το ασυνήθιστο θα πει κάποιος. Και συμφωνώ. Παρ’ όλα αυτά ας σκεφτούμε λίγο τα προβλήματα αυτής της σκηνής: Ο νόμος (απαγόρευση) και η κύρωση (πρόστιμο) δεν επιτελεί κανέναν ρόλο αφού δεν πρόκειται να σταματήσει το παράνομο παρκάρισμα στην συγκεκριμένη περιοχή και για λόγους πρακτικούς. Στην γειτονιά υπάρχει κλινική (χωρίς πρόβλεψη πάρκινγκ για επισκέπτες) και δικαστήριο (με πάρκινγκ που αφορά μόνο υπαλλήλους).

. 

Η αγορά, οι παραγωγικές τάξεις και ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας αναμένουν από την κυβέρνηση να απαντήσει επιτέλους στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει για να πάει τη χώρα μπροστά και τι δεν μπορεί να κάνει, και αυτό που δεν μπορεί να κάνει να το αναθέσει σε άλλους φορείς που μπορούν να το κάνουν και ας κάνει αυτό το μπορεί. Ποιο είναι, αν υπάρχει..., το σχέδιο ανάπτυξης για την επόμενη δεκαετία. Μελέτες προ τετραετίας της Μc Kinsey, του ΙΟΒΕ και του ΚΕΠΕ, επισημαίνουν τους θεματικούς τομείς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Αυτό ωστόσο από μόνο του δεν λέει τίποτα.

Ο ΟΗΕ ορίζει ότι «Φυσική καταστροφή είναι η σοβαρή διαταραχή της λειτουργίας μιας κοινότητας ή μιας κοινωνίας που προκαλεί εκτεταμένες ανθρώπινες, υλικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές ζημιές που υπερβαίνουν την ικανότητα της πληγείσας κοινότητας ή της κοινωνίας να τους αντιμετωπίσει με τους ιδίους πόρους της.» Οι φυσικές καταστροφές είναι τόσο παλιές, όσο και ο κόσμος (καταστροφή Ατλαντίδας, έκρηξη Πομπηίας). Η Ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από καταστροφικά γεγονότα, μερικά από τα οποία αφάνισαν ολόκληρους πολιτισμούς. Στις μέρες μας οι φυσικές καταστροφές αναδεικνύονται σε σύγχρονη μάστιγα και ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξη.

Μετά και τις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, το πολιτικό σκηνικό πλέον στη χώρα μας έχει διαταχθεί σε μια σχετικά σταθερή κατάσταση. Γνωρίζουμε πλέον τι να περιμένουμε από τους βασικούς πολιτικούς παίκτες. Τους άξονες που θα κινηθούν και το εύρος των πιθανών δυνατοτήτων τους. Σίγουρα η προηγούμενη Δευτέρα (11 Ιανουαρίου) δεν είναι μια απλή Δευτέρα του έτους 2016, όπως αυτό φαίνεται πλέον, μετά και τη δυναμική κατάκτηση της ηγεσίας του συντηρητικού πόλου της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η νίκη του στις εσωκομματικές εκλογές χαιρετίστηκε από μέρος του πολιτικού σκηνικού.