Ο ΟΗΕ ορίζει ότι «Φυσική καταστροφή είναι η σοβαρή διαταραχή της λειτουργίας μιας κοινότητας ή μιας κοινωνίας που προκαλεί εκτεταμένες ανθρώπινες, υλικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές ζημιές που υπερβαίνουν την ικανότητα της πληγείσας κοινότητας ή της κοινωνίας να τους αντιμετωπίσει με τους ιδίους πόρους της.»
Οι φυσικές καταστροφές είναι τόσο παλιές, όσο και ο κόσμος (καταστροφή Ατλαντίδας, έκρηξη Πομπηίας). Η Ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από καταστροφικά γεγονότα, μερικά από τα οποία αφάνισαν ολόκληρους πολιτισμούς. Στις μέρες μας οι φυσικές καταστροφές αναδεικνύονται σε σύγχρονη μάστιγα και ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξη.
Ερευνητές από το Αμερικανικό Ινστιτούτο έρευνας σε θέματα περιβάλλοντος, ανακοίνωσαν ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία, περισσότεροι άνθρωποι χάνονται από τις φυσικές καταστροφές, παρά από πολέμους και επιδημίες.
Το 2000 ο ΟΗΕ, σε μία διεθνή εκστρατεία, ξεκίνησε το Διεθνές Πρόγραμμα Έγκαιρης Προειδοποίησης με σκοπό να τονίσουν τις περιπτώσεις αδυναμιών και να καταστήσουν τις κοινότητες ανθεκτικές στις καταστροφές, προωθώντας την αυξημένη επαγρύπνηση και την σημασία της μείωσης των καταστροφών, ως βασικό συστατικό της βιώσιμης ανάπτυξης, με κύριο στόχο την μείωση των ανθρώπινων, οικονομικών και περιβαλλοντικών απωλειών από κάθε είδους κίνδυνο.
Φωτιές, σεισμοί, πλημμύρες, κατολισθήσεις, τυφώνες, τσουνάμι, διαβρώσεις ακτών και άλλα φαινόμενα επιταχύνουν τις αλλαγές στη γήινη επιφάνεια και διαταράσσουν τις ισορροπίες του φυσικού περιβάλλοντος.
Η σημαντική πρόοδος που έχει επιτευχθεί στην πρόβλεψη, στην προειδοποίηση αλλά και στην στρατηγική αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών, μειώνουν συνεχώς τις δυσμενείς επιπτώσεις στο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα. Άλλωστε μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, που υστερούν σημαντικά στις προαναφερόμενες δράσεις και ο πληθυσμός τους υπερβαίνει τα 4,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, σημειώνονται το 95% των θανάτων με αιτία τις φυσικές καταστροφές. Σε παγκόσμια κλίμακα σήμερα δαπανώνται 60 δισεκατομμύρια δολάρια, από τα οποία τα 20 κατευθύνονται σε σχέδια και δράσεις πρόληψης και αποφυγής των καταστροφών και τα 40 δισεκατομμύρια για αποκατάσταση των ζημιών.
To καλοκαίρι του 2007 συνέβη μία από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Οι καταστροφικές πυρκαγιές άφησαν πίσω τους 67 νεκρούς, 2.531.000 στρέμματα καμμένης γης, από τα οποία 781.043 στρεμ. καλλιεργούμενης αγροτικής γης (4.500.000 καμμένα ελαιόδενδρα) 60.000 απανθρακωμένα πρόβατα και κατσίκες, 301.320 καμμένα στρέμματα προστατευομένων περιοχών δικτύου Νατούρα 2000 (Καιάφας, Αρχαία Ολυμπία, Βουραικός, Δάσος Φολόης, Ταύγετος, Πάρνωνας)
Η αδυναμία συνολικά της Πολιτείας να εμπεδώσει στον πολίτη το αίσθημα της ασφάλειας, η απαράδεκτη κατάσταση στον συντονισμό των εμπλεκομένων φορέων, η μη εκμετάλλευση των εθελοντικών ομάδων, η σχεδόν ανύπαρκτη πρόληψη και τα σημαντικά λάθη στη στρατηγική αντιμετώπισης εκείνης της καταστροφής είναι στοιχεία τα πρέπει να μελετήσουμε, για να είμαστε πιο «έτοιμοι» στο μέλλον, απέναντι σε αντίστοιχες καταστάσεις.
*M. W. Turner (1775 –1851), The Junction of the Thames and the Medway