Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: πρωτοσελιδο

Ο Πάνος Τσακλόγλου, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «H εναλλακτική της διάλυσης της ευρωζώνης και ενδεχομένως και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, νομίζω ότι θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα από πολλές απόψεις. Συνήθως, εάν δείτε στην ιστορία, όταν έχουμε διάλυση αντίστοιχων ενώσεων, τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα μετά. Έχουμε πολέμους, είτε εμπορικούς πολέμους, είτε πραγματικούς πολέμους. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι αυτό το σενάριο είναι το κυρίαρχο. Το διακύβευμα είναι πολύ ψηλό.»

Ο Δημήτρης Κούρκουλας, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Με όλα αυτά στο μυαλό μου έρχεται μια ρήση της Άννας Άρεντ, της γνωστής Γερμανοαμερικανίδας πολιτικού επιστήμονος, η οποία είχε πει σε κάποια συνέντευξή της ότι «ο ολοκληρωτισμός ξεκινάει με την περιφρόνηση των όσων έχουμε κατακτήσει. Το επόμενο βήμα είναι ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν πάση θυσία και ο,τιδήποτε έρθει είναι καλύτερο από αυτά που έχουμε τώρα». Αυτός είναι ο δρόμος προς τον ολοκληρωτισμό.»

Ο Αντώνης Τριφύλλης, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Το κλειδί είναι να προχωρήσουμε στους ομόκεντρους κύκλους. Θα χωράει στον πρώτο κύκλο η ΟΝΕ που πρέπει να ολοκληρωθεί, στο δεύτερο κύκλο που θα είναι η παλιά Ευρωπαϊκή Ένωση με λιγότερα στοιχεία εθνικής ανεξαρτησίας, και η τρίτη στην οποία θα μπορεί να μπει η Αγγλία και να συνεισφέρει και με την οικονομία και με τον πληθυσμό και με την τεχνολογία και με την επιστήμη της στην Ευρώπη με τους όρους της.»

Ο Γιάννης Λίτινας παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη συμπεραίνει πως «δεν υπάρχει καμία άνοδος, σε καμία χώρα, ιδεολογικών ρευμάτων και προτάσεων παρόμοιων με αυτά που εκφράζει, όποτε τον βολεύει βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «στη χώρα μας δεν είναι μακριά η ώρα που θα χρειαστεί η Σοσιαλδημοκρατία να επιλέξει μεταξύ της «αριστεροποίησης» ή της «κεντροποίησης» των προτάσεων που θα καταθέσει» και σημειώνει πως «οι βασικές αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας θα πρέπει άμεσα να επανακαθοριστούν στην νέα εποχή»

Ο Γιάννης Κουράκης εξετάζει το ζήτημα της «απροθυμίας των νέων να στραφούν τη γεωργική εκμετάλλευση» καθώς «μόλις το 6% των υπευθύνων αγροτικών εκμεταλλεύσεων στην Ευρώπη, είναι κάτω των 35 ετών, ενώ το ποσοστό των άνω των 55 ετών, υπερβαίνει το 50%». Ο συγγραφέας αναφέρεται στις πρωτοβουλίες της Επιτροπής των Περιφερειών προκειμένου να αντιστραφεί η τάση αυτή και να βελτιωθεί η κατάσταση με τις οποίες «προτείνονται μέτρα στήριξης των νέων αγροτών, σε τομείς όπως η πρόσβαση σε αγροτική γη, η τραπεζική πίστη, οι εγγυήσεις, η βελτιστοποίηση των χρήσεων γης, η απλοποίηση γραφειοκρατικών διαδικασιών, η αναβάθμιση αγροτικής κατάρτισης σε αγροτικές περιοχές»

Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης εξετάζει που οδηγεί η μη τήρηση του Συμβολαίου, τονίζοντας ότι: «Κρεμασμένοι μια ζωή στα κάγκελα συνδικαλιστές και πολιτευτές προκειμένου να γίνουν δεκτά «τα δίκαια αυτά αιτήματα των εργαζομένων». Τα αιτήματα γίνονταν δεκτά. Ο δικός μας κουμπαράς όμως άδειασε. Έτσι ακόμη ψάχνουμε σήμερα τις συντάξεις μας.». Ο συγγραφέας σημειώνει πως: «Το τέλος του Συμβολαίου οδήγησε στη μη πληρωμή εισφορών από τους σημερινούς εργαζομένους. Να γιατί σύντομα οι συντάξεις θα τελειώσουν πλήρως. Και έτσι θα τελειώσει και ο τόπος μας. Αφού βέβαια θα περάσει από μια φάση Εθνικού Οίκου Ευγηρίας και Φτωχοκομείου».

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει: «Τα συμπτώματα της σήψης είναι πια ορατά. Μια κυβέρνηση που δεν ξέρει τι θέλει, που δεν ξέρει να κυβερνήσει, που έχει παραδοθεί στη μοίρα και στο ψέμα, μια κυβέρνηση που έχει μετατραπεί στο βασικό πρόβλημα της χώρας και αποτελεί έναν τεράστιο κίνδυνο για την ύπαρξη της» και συμπληρώνει: «Οι εκλογές και η αλλαγή κυβέρνησης είναι η πρώτη προϋπόθεση. Το επόμενο βήμα είναι οι πολύ γρήγορες και σαρωτικές αλλαγές που χρειάζονται παντού, με την συναίνεση της κοινωνίας, για την επαναφορά της χώρας στην εποχή της και η οριστική ταφή των μύθων του παρελθόντος. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος.»

Ο Γιώργος Κορκόβελος, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», παρουσιάζει το κείμενο της Λευκής Βίβλου για το μέλλον της Ευρώπης όπως παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την 1 Μαρτίου από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ, καθώς και τα πέντε σενάρια, και τονίζει: «Το 2017 είναι ένα πολύ κρίσιμο έτος, έτος εκλογών σε χώρες των οποίων οι μελλοντικές κυβερνήσεις θα καθορίσουν τελικά τι σενάριο θα επιλέξει η Ευρώπη για τον μέλλον της ΕΕ στα επόμενα 10 χρόνια»

Ο Ξενοφών Γιαταγάνας, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Η ζώνη ευρώ και η ζώνη Σένγκεν σηματοδοτούν ήδη την λειτουργία δύο ταχυτήτων στην ΕΕ. Το συμπέρασμα της πρόσφατης επετειακής συνόδου στην Ρώμη ότι τα κράτη μέλη θα συμμετάσχουν το καθένα με τον ρυθμό του στο κοινό εγχείρημα, αλλά όλα ανεξαιρέτως προς την ίδια κατεύθυνση συνιστά σοφό συμβιβασμό. Ορισμένοι θα προπορευθούν και οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν. Για να ακολουθήσουν όμως και να μην χαθούν στην πορεία, η πρωτοπορία οφείλει να είναι επιτυχής και πειστική. Ίδωμεν.»

Ο Νίκος Μουρούτσος γράφει για τα 60 χρόνια από τη Συνθήκη της Ρώμης: «Ο ευρωπαϊκός 21ος αιώνας μέχρι τώρα δεν εμπνέει καμιά αισιοδοξία. Οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και ο εξαιρετικά χαμηλός πληθωρισμός έχουν φρενάρει την ευρωπαϊκή οικονομία και δυσκολέψει τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών. Η διαχείριση του προβλήματος των μεταναστευτικών ροών και η έμπρακτη αμφισβήτηση της Συνθήκης του Σένγκεν έχουν υπονομεύσει τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Με αυτά τα δεδομένα τα λόγια είναι περιττά. Έχουν λεχθεί άλλωστε τα πάντα. Ένα είναι εν τέλει το καταλυτικό ερώτημα: Υπάρχει άραγε τρόπος να βγει η Ευρώπη από την κρίση, που τη μαστίζει;»