Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει: «Το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι αυτό που σχεδιάζουν και ονειρεύονται οι σημερινοί κυβερνώντες, το μέλλον της Ελλάδας θα προκύψει από τους πολίτες και τον πολιτικό κόσμο που υπερασπίζεται τη Δημοκρατία. Είναι μια κρίσιμη ώρα και σύντομα πρόκειται να δοθεί μια κρίσιμη μάχη μεταξύ του μετώπου της λογικής και του μετώπου του χάους, μεταξύ του μετώπου της ενότητας του λαού και του μετώπου του διχασμού του και τέλος μεταξύ του μετώπου της Δημοκρατίας και του μετώπου των ολοκληρωτικών λύσεων. Υπομονή μέχρι τις εκλογές… Προς το παρόν ζούμε τη δική μας σκοτεινή ώρα, αλλά υπομονή μέχρι τις εκλογές.. Οι πολίτες θα δώσουν την απάντηση της Δημοκρατίας.»

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα. Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια» τονίζει: «Μπορεί να μας πείσει ο κ. Τσίπρας, έχοντας μια κυβέρνηση με τον κ. Καμμένο και κάνοντας αυτά που κάνει, διότι δεν κάνει μόνο εξωτερική πολιτική, κάνει πολιτική κατά των θεσμών, πολιτική σε σχέση με την οικονομία, πολιτική σε σχέση με την αντίληψή του για την ιστορία και την ιδεολογία και την αισθητική, ότι μπορεί να διαχειριστεί αυτό το θέμα; Εμένα όχι, δε μπορεί να με πείσει. Και αυτό δημιουργεί μια ανησυχία. Και η ανησυχία αυτή εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Αλλά όταν παίζεις με τη φωτιά, θα καείς. Όταν παίζεις με τον εθνικολαϊκισμό ούτε εξωτερική πολιτική ούτε διαμορφώνεται εθνική στρατηγική για το μέλλον της χώρας, των παιδιών μας και των εγγονιών μας.»

Η Ντόρα Μπακογιάννη στην ομιλία της στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα. Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια» τονίζει: «Θυμάμαι ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούσαν να επενδύσουν πάνω στο γνήσιο συναίσθημα του ελληνικού λαού και σήμερα παρακολουθώ τον κ. Τσίπρα να έχει σαν στόχο το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο και όχι την υπεράσπιση του θέματος. Δεν μπορούμε έτσι να πάμε μπροστά. Εάν κάθε φορά, για οποιοδήποτε θέμα, το εσωτερικό πολιτικό μας θέμα είναι πρώτο και η επίλυση του θέματος είναι δεύτερη, τότε αυτό το πρόβλημα θα μας ταλανίζει και στις επόμενες γενιές. Αλλά πιστέψτε με πολλές ευκαιρίες στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν. Το Βουκουρέστι έγινε μια φορά. Εάν σήμερα το απεμπολήσουμε η ελληνική εξωτερική πολιτική θα αναγκαστεί να αποδεχτεί μια ήττα»

Ο Γ. Σαββαΐδης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα – Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια», μιλάει για τη Διάσκεψη του Βουκουρεστίου στο ΝΑΤΟ και τί επακολούθησε: «Όπως είναι φυσικό για την κυβέρνηση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας των Σκοπίων, αλλά, και επίσης για ορισμένους πολύ ισχυρούς προστάτες της, η ομόφωνη απόφαση του Βουκουρεστίου δεν επρόκειτο να περάσει και να μείνει όπως είχε, δηλ. χωρίς περαιτέρω αντίδραση. Μετά την ανταλλαγή κατηγοριών για ελληνικό βέτο, για παρεμπόδιση, για υπονόμευση και για άλλες κατηγορίες που μας απευθύνθηκαν, απεφάσισε η κυβέρνηση των Σκοπίων, σε μια προφανή κίνηση φυγής προς τα εμπρός, να φέρει το θέμα σε μια δικαστική αντιμετώπιση στην Χάγη.»

Ο Δ. Καραϊτίδης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα – Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια», μιλάει για το εμπάργκο και την ενδιάμεση συμφωνία: «Έτυχε να είμαι παρών στην επίσκεψη που πραγματοποίησε ο τότε αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Χόλμπρουγκ, αρχές Σεπτεμβρίου στην Εκάλη που ήταν τότε η κατοικία του Παπανδρέου. Η επίσκεψη έγινε με τρόπο αιφνιδιαστικό δεν είχαν προηγηθεί επαφές, ούτε υπήρχαν ενδείξεις που να επέτρεπαν εικασίες έστω για πιθανή πραγματοποίησή της. Ο Χόλμπρουγκ ακολουθούμενος από δύο συνεργάτες του, δήλωσε ότι ο πρόεδρος Κλίντον, επιθυμούσε να αναλάβει πρωτοβουλία για να επιλύσει τη διαφορά της Ελλάδας με τα Σκόπια»

Η Κωνσταντίνα Μπότσιου στην ομιλία της στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα. Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια» τονίζει: «Όπως συνέβη ιστορικά με άλλες διαφορές μεταξύ κρατών στην Ευρώπη, και εδώ φαίνεται ότι αμοιβαία αποδεκτή και βιώσιμη λύση μπορεί να γίνει εφικτή αν εγγυάται την ασφάλεια των συνόρων, αλλά και την ασφάλεια των ταυτοτήτων και για τις δύο πλευρές. Εκεί έγκειται η επιμονή της Ελλάδας σε συνολική και ταυτόχρονη λύση για όλα τα θέματα: ονομασία, σύνταγμα, ιθαγένεια, εθνότητα, γλώσσα, σύμβολα. Ως προς το όνομα, δεν μπορεί παρά να σημαίνει σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις. Επομένως, στη σημερινή διαπραγμάτευση, το Βουκουρέστι αποτελεί αυτονόητα την ελάχιστη εθνική γραμμή.»