Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει: «Η πολιτική ζωή της χώρας, κινείται μεταξύ ψεύδους και ανοησίας, ένα δίπολο που τροφοδοτεί το ένα το άλλο. Το ψέμα ως πολιτικό όπλο χρησιμοποιείται πλέον ωμά, άνανδρα, χωρίς ντροπή για την εξυπηρέτηση των σκοπών αυτών που το χρησιμοποιούν, με πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα αφού χαρίζει άκοπα πρωθυπουργίες, βουλευτικές έδρες και υπουργικούς θώκους. Το ψέμα ως πολιτικό όπλο λειτουργεί όσο υπάρχει η ανοησία που θα το δεχθεί, όσο υπάρχουν εκείνοι που θα το αγοράσουν, όσο υπάρχουν εκείνοι που αδυνατούν να κρίνουν, εκείνοι που δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν... Πλειοψηφικές μάζες το αποδέχονται ως αλήθεια και εκλέγουν κυβερνήσεις με ολέθρια αποτελέσματα.»

Ο Πρόεδρος του Κύκλου Ιδεών, Πέτρος Καβάσαλης, γράφει για τον Σταύρο Τσακυράκη: «Ο Κύκλος Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση αποχαιρετά με θλίψη έναν καλό φίλο, έναν δάσκαλο που αγαπούσαν οι φοιτητές του με πάθος, έναν τολμηρό και διακεκριμένο πρωταγωνιστή της δημόσιας πνευματικής ζωής. Ο Σταύρος Τσακυράκης μας δίνει το παράδειγμα μιας ζωής με ορθολογική ανησυχία, δημιουργική αυτο-ειρωνεία, αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπεια και μαχητικότητα με επιχειρήματα. Θα μας λείψει. Μα περισσότερο θα λείψει από τον τόπο μας τη στιγμή που τον είχε πολύ ανάγκη.»

Ο Αλέκος Κρητικός γράφει για τους νέους κανονισμούς των Διαρθρωτικών και Επενδυτικών Ταμείων: «Μήπως είναι ήδη αργά, σε ό,τι αφορά τη νέα περίοδο 2021-2027; Μάλλον ναι. Δεν υπάρχει χρόνος να αλλάξουν εκ βάθρων οι προτάσεις της Επιτροπής και να εγκριθούν στη συνέχεια από το σημερινό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο κ.λπ. χωρίς αυτό να καθυστερήσει σημαντικά την έναρξη υλοποίησης, με όλες τις δυσμενείς συνέπειες που αυτό θα συνεπαγόταν. Μια λύση θα ήταν να αποφασισθεί ότι οι προτεινόμενοι νέοι κανονισμοί θα ισχύσουν για μια τριετία, το νέο ΕΣΠΑ να είναι και αυτό τριετές και να δοθεί σαφής πολιτική κατεύθυνση/εντολή στις υπηρεσίες να προετοιμάσουν, στο διάστημα αυτό, νέες προτάσεις από μηδενική βάση αυτή τη φορά.»

Ο Γιώργος Θεοδωρίδης γράφει για την πολιτική βία και τους τρόπους αντιμετώπισης της: «Η απάντηση, λοιπόν, στην κουλτούρα της πολιτικής βίας και του αντιθεσμικού μίσους πρέπει να είναι ισχυρή και μη βίαιη. Αυτή η ισορροπία διεισδυτικότητας και ήπιας ισχύος είναι το αναγκαίο μείγμα επικοινωνίας που οφείλουν να προσδιορίσουν κόμματα, φορείς, ενεργοί πολίτες που θέλουν να θεωρούν εαυτούς γνήσιους παράγοντες της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας ενός κράτους μέλους του πολιτισμένου κόσμου. Το στοίχημα δεν είναι απλώς μεγάλο και «κρίσιμο». Είναι υπαρξιακό και ταυτοποιητικό της Ελλάδας στα χρόνια μετά την πιο ισοπεδωτική κοινωνική κρίση που έχει γνωρίσει σε οποιαδήποτε περίοδο ειρήνης στη διάρκεια του βίου της ως ανεξάρτητου κράτους.»

Τετάρτη, 30 Μαϊ 2018

Η κουλτούρα της βίας

αρθρο του:

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει για την κουλτούρα της βίας: «Η επόμενη μέρα της χώρας, θα πρέπει να είναι ένα καθαρό όραμα και μια απόφαση να λύσουμε τα προβλήματά μας με γνώση και ψυχραιμία, με νου και ρεαλισμό, μια απόφαση για επιστροφή στην κανονικότητα της Δημοκρατίας και του πολιτισμού. Οι επόμενες εκλογές θα είναι το ορόσημο και η βασική προϋπόθεση για αλλαγή σελίδας, θα είναι η ευκαιρία της εκδήλωσης αυτής της απόφασης της κοινωνίας, θα είναι η νέα εντολή προς την επόμενη κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα. Θα είναι η ευκαιρία της κοινωνίας να περιθωριοποιήσει εκείνους που έπαιξαν με την χώρα, εκείνους που την έβλαψαν, εκείνους που την δίχασαν.»

Ο Γιάννης Καραχισαρίδης γράφει για τον νέο διαφωτισμό, «Η λογική πλέον δεν κατοικοεδρεύει μόνο εκεί που όλοι συμφωνήσαμε αλλά κι εκεί που δεν συμφωνήσαμε κι εκεί που καν δεν το συζητήσαμε, γιατί ακόμα δεν μας απασχόλησε. Γι’ αυτό και η επίκληση του Νέου Διαφωτισμού δεν είναι μια απλή και εύκολη υπόθεση. Η λογική όπως διατυπώθηκε στο παρελθόν δεν μπορεί να είναι σωσίβιο για το μέλλον. Για να επεκτείνει τους ορίζοντες μας, ο Νέος Διαφωτισμός καλείται να αξιολογήσει και να συνδυάσει όλα τα πρόσφατα επιτεύγματα της ανθρώπινης επινοητικότητας. Και να διατυπώσει μια νέου τύπου λογική, που να συνδέει ανόμοια και πολλές φορές ανακόλουθα συμπεράσματα.»