O Αθανάσιος Τσαυτάρης γράφει για την «εξυπνάδα μας»: «Παρά την πρωτεύουσα σημασία του, το νευρικό μας σύστημα είναι το λιγότερο μελετημένο όργανο, συγκριτικά με τα υπόλοιπα οργανικά μας συστήματα. Αναμενόμενο θα πείτε ένεκα της πολυπλοκότητας του: του κεντρικού εγκεφάλου, περιφερειακών νεύρων, αισθητήριων οργάνων, κ.ά. Κυρίως όμως της ιδιαίτερης λειτουργίας του. Αφού είναι το μόνο από τα όργανα μας που χειρίζεται πληροφορίες. Συλλέγει και επεξεργάζεται δεδομένα (data) από τα εξωτερικά και εσωτερικά αισθητήρια, εξάγει πληροφορίες από τα δεδομένα, μετατρέπει πληροφορίες σε γνώση κι αυτήν σε σοφία, αποθηκεύει, μεταδίδει τα παραπάνω με προφορικό ή γραπτό λόγο, κ.λπ.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για τους κινδύνους της τουρκικής οικονομίας: «Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών έχει διευρυνθεί άνω του 5% επί του ΑΕΠ, ενώ ο πληθωρισμός κυρίως από το 2016 και μετά έχει σαφείς αυξητικές τάσεις στα επίπεδα του 10% το οποίο είναι πολύ μακριά από τον στόχο της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας. Με αυξημένο πληθωρισμό, που ισοδυναμεί με μειωμένα διαθέσιμα εισοδήματα, έλλειψη ανταγωνιστικότητας αλλά και σημαντική πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό, η Τουρκία πρέπει να ξανασκεφθεί σοβαρά πόσο μπορεί να συντηρεί πολλαπλά ανοιχτά μέτωπα με τους γείτονές της αλλά και να αναλώνεται σε μία κούρσα εξοπλισμών η οποία μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ανισορροπίες μέσω μίας δημοσιονομικής εκτροπής.»

Ο Σίμος Ανδρονίδης γράφει για τις ιταλικές εκλογές: «Καθιστάμενη, στη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση παν-ιταλικό κόμμα, η 'Λέγκα' ανασημασιοδοτεί τη βαρύτητα των θεσμών της Ιταλικής Δημοκρατίας, σε ένα περιβάλλον που προσδιορίζεται από την αδυναμία ή την χαμηλή κοινωνική δυναμικότητα   της πολιτικής-θεσμικής Ιταλικής Αριστεράς. Το κόμμα της 'Λέγκας του Βορρά' 'φορτισμένα' διαμεσολαβεί υπαρκτές κοινωνικές αντιθέσεις, αξιώνοντας την ιδιαίτερη πολιτική-ιδεολογική δια-πάλη εναντίον των ελίτ που 'υπονομεύουν' την έκφραση ή τις εκφράσεις της 'σπαρασσόμενης' λαϊκότητας. Στο λόγο της σύγχρονης ακροδεξιάς, Ιταλικής και Ευρωπαϊκής, κινηματικής και θεσμικής, η αναγκαιότητα της 'επανάστασης' εναντίον των πολιτικών & οικονομικών ελίτ, ο ιδιότυπος αντι-ελιτίστικος λόγος, καθίσταται προϋπόθεση επανεπινόησης του κομματικού-πολιτικού 'εαυτού'.»