Ο Γκίκας Χαρδούβελης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών "Στον απόηχο της ΔΕΘ - Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές", τονίζει μεταξύ άλλων: «Για να φτάσουμε το βιοτικό επίπεδο που είχαμε το 2007, ακόμα και με 4% πραγματικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να σας βάλω και ένα 2% πληθωρισμό άρα να τρέχουμε με ένα 6% το χρόνο, χρειαζόμαστε 6-7 χρόνια για να κλείσουμε το κενό αυτό, την πτώση που είχαμε. Βεβαίως, ακόμα και τότε σε σχέση με τους υπόλοιπους ευρωπαίους δεν θα είμαστε εκεί που ήμασταν το 2007 ακόμα και αν τρέχουμε με 6% για εφτά χρόνια. Τότε είχαμε ένα βιοτικό επίπεδο που ήταν στο 90% της Ευρώπης. Για να τους πιάσουμε εκεί που έχουν φτάσει οι Ευρωπαίοι, θέλουμε σχεδόν άλλα τόσα χρόνια. Διότι εν τω μεταξύ αυτοί ανέβαιναν όσο εμείς πέφταμε.»

Ο Στέλιος Κυριαζής εξετάζει τις απώλειες του εξαμήνου της "περήφανης" διαπραγμάτευσης σημειώνοντας, «Το κόστος όμως για την ελληνική οικονομία εξαιτίας της εξάμηνης διαπραγματευτικής τακτικής που κατέληξε στην επιβολή των capital controls δεν περιλαμβάνει μόνο τη χαμένη ανάπτυξη και τη συνεπαγόμενη επίπτωση στο δανεισμό και το 3ο μνημόνιο. Είναι και η απώλεια κεφαλαίων, τα λεφτά δηλαδή που φύγαν από το οικονομικό μας σύστημα ήδη από το φθινόπωρο του 2014 λόγω της διαφαινόμενης αβεβαιότητας που αναμενόταν να ακολουθήσει την εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της συγκρουσιακής ρητορικής του με τους δανειστές και η οποία φυγή κεφαλαίων συνεχίστηκε και τους πρώτους μήνες του 2015 λόγω της «περήφανης» διαπραγματευτικής τακτικής του»

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει: «Η πολιτική ζωή της χώρας, κινείται μεταξύ ψεύδους και ανοησίας, ένα δίπολο που τροφοδοτεί το ένα το άλλο. Το ψέμα ως πολιτικό όπλο χρησιμοποιείται πλέον ωμά, άνανδρα, χωρίς ντροπή για την εξυπηρέτηση των σκοπών αυτών που το χρησιμοποιούν, με πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα αφού χαρίζει άκοπα πρωθυπουργίες, βουλευτικές έδρες και υπουργικούς θώκους. Το ψέμα ως πολιτικό όπλο λειτουργεί όσο υπάρχει η ανοησία που θα το δεχθεί, όσο υπάρχουν εκείνοι που θα το αγοράσουν, όσο υπάρχουν εκείνοι που αδυνατούν να κρίνουν, εκείνοι που δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν... Πλειοψηφικές μάζες το αποδέχονται ως αλήθεια και εκλέγουν κυβερνήσεις με ολέθρια αποτελέσματα.»