Ο Γιάννης Καραχισαρίδης γράφει για το οδοιπορικό της ουτοπίας: «Ο Γκάντι τα έβαλε με μια αυτοκρατορία και τη νίκησε χωρίς καν να θυμώσει. Ο Κολόμβος επέμενε επί χρόνια για κάτι που οι άλλοι το αρνιόντουσαν γιατί το θεωρούσαν λανθασμένο. Ο Τσε μπορεί να χάθηκε στις ερημιές της Βολιβίας, αλλά επέλεξε τη δική του ουτοπία, από τα αξιώματα στη Κούβα. Και τέλος ο Δον Κιχώτης αποφάσισε να ζήσει όπως ο ίδιος επέλεξε, αν και στα μάτια των άλλων έμοιαζε τρελός. Η περιπέτεια της ουτοπίας είναι σύμφυτη με την περιπέτεια των ανθρώπων. Αλλά στο τέλος το αποτύπωμα τους το αφήνουν μόνο οι άνθρωποι για όλες τις εποχές.»

Ο Γιάννης Καραχισαρίδης γράφει για την πτώση του Συριζα: «Αρκετή συζήτηση έχει γίνει για την αυταπάτη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το πρώτο εξάμηνο του 2015. Ελάχιστα όμως έχει συζητηθεί πόσοι ακολουθούσαν και έθρεφαν αυτή την αυταπάτη. Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια, νομίζουμε ότι η αυταπάτη ήταν προνόμιο της Αριστεράς. Στην πραγματικότητα όμως ήταν πεποίθηση των πολλών. Είχε συνεπάρει τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και των πολιτευτών. Οι πιο θερμόαιμοι στράφηκαν στην «επανάσταση» κι οι υπόλοιποι συνοδοιπορούσαν με τον σκεπτικισμό τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Ότι επρόκειτο για μια αυταπάτη στην οποία συμμετείχαν όχι μόνο η Αριστερά, αλλά και δεξιοί, κεντρώοι, σοσιαλιστές, κεντροαριστεροί, κεντροδεξιοί, ακόμα και υποστηρικτές του ευρώ και της ΕΕ»

Ο Γιάννης Καραχισαρίδης γράφει για το Games of Thrones και την πολιτική ορθότητα: «Μόνο αν σπάσουμε τα δεσμά των προκαταλήψεων θα είναι εφικτό να αντιληφθούμε το φιλοσοφικό αποτύπωμα του Game of Thrones και να ανακαλύψουμε αναλογίες και σχόλια πάνω στην πραγματική ζωή. Στην πορεία της ιστορίας κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τις εξελίξεις. Μα όταν αυτές προέκυπταν έμοιαζαν αναπόφευκτες. Έτσι και στην ίδια τη ζωή προσπαθούμε να προβλέψουμε πώς θα ξετυλιχθεί το μέλλον. Και τις πιο πολλές φορές το μέλλον εμφανίζεται αλλιώτικο από τις προβλέψεις μας. Κι όταν το μέλλον καταφθάσει, τότε συνδυάζοντας τα γεγονότα, καταλαβαίνουμε πόσο αναπόφευκτο ήταν αυτό που έγινε.»