"Από την ίδρυση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα, η Δημόσια Διοίκηση έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δομή και τη λειτουργία του, αξιοποιώντας όλα τα εργαλεία και τις τεχνικές που διέθετε προκειμένου, με βάση τους κανόνες δικαίου να ανταποκριθεί με απόλυτη υπευθυνότητα και προσήλωση στην επίτευξη της εύρυθμης λειτουργίας του. Παρά τις κανονιστικές μεταρρυθμίσεις που επετεύχθησαν στην πορεία, με βάση τις αρχές της νομιμότητας, της ικανοποίησης του δημοσίου συμφέροντος, οι πολιτικές παρεμβάσεις που ασκήθηκαν «ρευστοποίησαν» την ποιότητα παροχής υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης, με άμεσο επακόλουθο η δημόσια πολιτική να πάρει τη μορφή ενός «δούρειου ίππου» που θα έσωζε το κράτος δικαίου από αναχρονιστικές τετριμμένες τεχνικές, θέτοντας σ’ εφαρμογή ένα δικό της νόμο - παραγωγικό σύστημα."  

"Η παγκοσμιοποίηση και ο καταναλωτισμός επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στο περιβάλλον. Η παγκόσμια κοινότητα διαδραματίζει έναν προστατευτικό, αλλά συνάμα καταστροφικό ρόλο, απέναντι στο περιβάλλον. Από τη μια διατυπώνει τις βασικές αρχές που πρέπει να εφαρμόζουμε όλοι και από την άλλη προσπαθεί να επανορθώσει τη βλάβη που προκαλείται με παρεμβάσεις από τον ανθρώπινο παράγοντα. Η Ευρώπη με μια σειρά οδηγιών, προτρέπει τα κράτη - μέλη να συντονιστούν και να εφαρμόσουν προγράμματα προστασίας και ενημέρωσης των πολιτών για τη διατήρηση ενός «καθαρού περιβάλλοντος». Η Ελλάδα με την πληθώρα των αποφάσεων που λαμβάνει, σε κρατικό επίπεδο, επιδιώκει να αποτρέψει τους κινδύνους που μπορεί να βλάψουν το περιβάλλον."

"Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι «προσαρμοστικό όν» και μπορεί να προσαρμόζεται σε αντίξοες συνθήκες που συμβαίνουν γύρω του. Η πανδημία του covid-19 προέκυψε σε μια περίοδο όπου ολόκληρη η ανθρωπότητα ήταν απροετοίμαστη να δεχτεί τις επιπτώσεις της. Όμως ο άνθρωπος μπορεί να προασπίσει την υγεία του και να αντιληφτεί άμεσα την επικινδυνότητα της κατάστασης. Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των κρουσμάτων του Κορωνοϊού, ιδιαίτερα σε χώρες με τους περισσότερους θανάτους όπως π.χ Ιταλία, Ισπανία, ΗΠΑ, συνετέλεσε στη λήψη μέτρων προστασίας και περιορισμού των κινήσεων που, τις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό στάθηκε αφορμή για ένα είδος “defrage” μια ανασυγκρότηση στη στάση ζωής."

Η Ματούλα Καραγιάννη γράφει για την περιβαλλοντική διαχείριση μέσα από την περιφερειακή αναδιάρθρωση: «Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, ότι οφείλουμε να μη σπαταλάμε αυτήν την πολύτιμη πηγή ζωής που η φύση μας παρέχει, το ύδωρ, ενώ μπορούμε να δώσουμε αξία στα απόβλητα. Κι αυτό δύναται να επιτευχθεί μέσα από τη «βιομηχανική συμβίωση». Να μπορούν επιτέλους οι βιομηχανίες να συμβάλλουν στην κυκλική οικονομία. Με ποιον τρόπο; η μετατροπή του υποπροϊόντος της μιας βιομηχανίας, να αποτελέσει πρώτη ύλη για τα προϊόντα, σε άλλη βιομηχανία.» και σημειώνει: «Οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας, ένα καθαρό περιβάλλον, με αειφόρο ανάπτυξη.»