Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, καταγράφει τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση: «Πρώτη θεσμική προϋπόθεση θεωρώ ν’ αποδοθεί επιτέλους στην αιρετή ελληνική κυβέρνηση η κυριαρχία άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής», «Δεύτερον, πρέπει να υπάρχει μια συνοχή πέραν του πολιτεύματος και του πολιτικού συστήματος», «Τρίτον, πρέπει να υπάρχει σταθερότητα των κανόνων του πολιτικού συστήματος.». Ο συγγραφέας συμπληρώνει πως βασική πολιτική προϋπόθεση είναι ο ηγέτης: «Ένας πραγματικός ηγέτης του 21ου αιώνα, χρειάζεται να έχει- επαναλαμβάνω- τη σταθερότητα, την τόλμη, τη σαφήνεια, τον ξεκάθαρο ορίζοντα και την ευτολμία να μπορεί να λέει και δυσάρεστα πράγματα στο λαό».

Ο Θανάσης Γεωργακόπουλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, τονίζει πως ο όρος μεταρρύθμιση έχει δυσφημιστεί στην Ελλάδα και σημειώνει την ανάγκη «αναγόμωσης» του όρου: «Πρέπει, επιτέλους, να γίνει κατανοητό πως οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν το μοναδικό δημοκρατικό μέσο για να αλλάξουμε την κοινωνία και τη ζωή μας, να ανακτηθεί η ελπίδα για το μέλλον». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «βασική πολιτική προϋπόθεση του μεταρρυθμιστικού προτάγματος είναι η αντιπαράταξη στα όσα ψεκασμένα κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια, ενός άλλου πειστικού αφηγήματος για την πορεία του τόπου, το οποίο θα υπερβαίνει τις μερικές και παραταξιακές ερμηνείες και θα δίνει μια «κόκκινη κλωστή» κατανόησης των εξελίξεων από τους πολίτες».

Ο Ανδρέας Πανταζόπουλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει το θέμα της ταυτότητας: «Μέσα σε αυτή την όψη προ-νεωτερικότητας του ελληνικού «εθνικισμού», αυτού του δημώδους παγανιστικού εθνοτισμού, του εθνοτικού κοινοτισμού, που δεν κατάφερε να προαχθεί σε πολιτικό εθνικισμό, σε εθνισμό, μπορεί να βρίσκεται μία από τις βασικές απαντήσεις στο χρονίζον και αναπάντητο για πολλούς ταυτοτικό ερώτημα του ‘’ποιοι είμαστε;’’». Ο συγγραφέας τονίζει πως «έχουμε μείζον πρόβλημα με το «μετά». Γιατί αυτό το «μετά» είναι στην ουσία του νεωτερική κατασκευή, το «μετά» είναι κάτι που σε μεγάλο βαθμό η ελληνική κουλτούρα, δεν μπορεί εύκολα να το αντέξει, γιατί το μετά είναι αφαίρεση, είναι στην ουσία τι; Είναι η πολιτική.»

Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, περιγράφει την πολιτική και κοινωνική κατάσταση σήμερα: «Βρισκόμαστε μπροστά στη συνολική κατάρρευση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, του δημοκρατικού κεκτημένου της Μεταπολίτευσης του 1974. Εάν υπάρχει κάποια ελπίδα, αυτή μπορεί να προκύψει μόνον από την Πολιτική, με Π κεφαλαίο. Είναι η ώρα να πάψουν οι πολιτικοί και η Πολιτική να συμπεριφέρονται ως δύσμοιρα θύματα των δημοσκοπήσεων και των διαθέσεων της κοινής γνώμης». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «Η Ελλάδα Μετά, μπορεί να υπάρξει και να ξαναονειρευθεί μόνον εάν υπάρξουν πολιτικοί που θα εναντιωθούν με αποφασιστικότητα στον πολτό της παράνοιας και του ανορθολογισμού που μας οδηγεί στον πάτο»

Ο Λευτέρης Κουσούλης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, τονίζει πως «το Μετά είναι πάντα ένα ζητούμενο, κάθε φορά που μια χώρα, μια κοινωνία βρίσκεται σε μια καμπή της ύπαρξής της» συμπληρώνοντας όμως πως «για να υπάρξει η Ελλάδα «μετά», το πρώτο που θεωρώ θεμελιακό είναι η ανάκτηση του νόμου». Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ, ο συγγραφέας σημειώνει «είναι ένας καταπατητής της αλήθειας» εξηγώντας πως ήρθε «ν’ αποτρέψει τη συνειδητοποίηση που θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα μετά». Ο Λ. Κουσούλης τονίζει πως τα «τα σημερινά πολιτικά κόμματα αδυνατούν ν’ ανταποκριθούν στις νέες ανάγκες»

Παρασκευή, 30 Ιουν 2017

Η Ελλάδα Μετά #ElladaMeta

αρθρο του:

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, η Ελλάδα Μετά, τονίζει: «Στόχος δεν είναι η «Ελλάδα Μετά» να είναι ξανά η «Ελλάδα πριν», η Ελλάδα του άνετου παρελθόντος όπως το βίωνε η κοινωνία πριν την έκρηξη της κρίσης, αλλά η Ελλάδα του προκλητικού μέλλοντος που μπορεί να καταστεί είτε ευεργετικό είτε απειλητικό. Η επιστροφή στο πριν είναι κυνήγι ενός κινούμενου στόχου. Η επίγνωση του μέλλοντος μας επιτρέπει να επιβιβαστούμε στον στόχο. Η «Ελλάδα Μετά» είναι μια επώδυνη αλλά απολύτως αναγκαία άσκηση εθνικής και κοινωνικής αυτογνωσίας σε μια χώρα που νιώθει βαθειά ηττημένη και πρέπει να ξαναβρεί την αυτοπεποίθηση της, οικονομικά, θεσμικά, εθνικά.»