Ο Κώστας Μποτόπουλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, αναφέρεται στον άλλο κράτος που όπως τονίζει πως «όχι μόνο είναι εφικτό, αλλά είναι απαραίτητο και αυτονόητο» και σημειώνει ότι «δε μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί όπως λειτουργεί αυτή τη στιγμή ούτε στα θέματα της δημόσιας ζωής ούτε στα θέματα των θεσμών ούτε στα θέματα της οικονομίας, νοούμενης ως βάση για να επιτύχουμε το κοινωνικό καλό». Ο Κ. Μποτόπουλος αναρωτιέται αν «μπορεί το κράτος να έχει μία νοοτροπία όταν αυτά τα ζητήματα είναι όλα κυρίως τεχνικής φύσης» και απαντώντας θετικά, εξηγεί πως «το κράτος οφείλει να έχει την νοοτροπία που ονομάζουμε πολύ απλά προστασία του δημοσίου συμφέροντος».

Ο Ξενοφών Κοντιάδης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, αναφέρεται «σε τρία πεδία παρέμβασης στους θεσμούς και το πολιτικό σύστημα που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη λειτουργία του κράτους και την ανάταξη της οικονομίας: τη συνταγματική αναθεώρηση, την τροποποίηση του εκλογικού νόμου και την «εκκαθάριση»-ποιότητα της νομοθεσίας». Ο Ξ. Κοντιάδης σημειώνει πως «το Σύνταγμά μας αποδεικνύεται σε αρκετές από τις σημαντικότερες ρυθμίσεις του ανορθολογικό», τονίζει την «το εκλογικό σύστημα αποτέλεσε εργαλείο της εκάστοτε πλειοψηφίας», και επισημαίνει ότι «ο πιο έμπειρος νομικός της θεωρίας και της πράξης αδυνατεί έστω να εντοπίσει τι ισχύει μέσα στον δαιδαλώδη νομοθετικό λαβύρινθο»

Ο Γιώργος Προκοπάκης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, αναλύοντας τις άμεσες προτεραιότητες, τονίζει «Η πράσινη γραμμή είναι αυτό που διαβάζουμε ως ονομαστικό χρέος. Έπεσε με την επιστροφή των 11 δις από το Βαρουφάκη την άνοιξη του ’15. Ανεβαίνει. Όμως το πέναλτι που έχουμε πληρώσει εδώ πέρα, είναι ότι δεν έχουμε ανακτήσιμα πια. Επί Σαμαρά – Βενιζέλου, η διαφορά ανάμεσα στην πράσινη και στη μπλε γραμμή ήταν τα χρήματα στις Τράπεζες τα οποία ήταν σε κάποιο βαθμό ανακτήσιμα και τα 11 δις. Έχουμε βρεθεί στο ίδιο και ψηλότερο χρέος, με μη ανακτήσιμα κι επομένως το μακροπρόθεσμο χρέος, που είναι η μπλε γραμμή, είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση.»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, μίλησε για την ορθολογική κατανομή δαπανών και φορολογικών βαρών, και τόνισε: «Αναμορφώνουμε το φορολογικό μειώνοντας το αφορολόγητο. Και την ίδια στιγμή διατηρούμε την αντιπαραγωγική δομή των ασφαλιστικών εισφορών και καταλήγουμε σε δυσανάλογα υψηλή φορολογική επιβάρυνση των χαμηλόμισθων. Μεταρρυθμίζουμε το ασφαλιστικό ενοποιώντας τα Ταμεία. Και την ίδια στιγμή διατηρούμε την αντιαναπτυξιακή δομή των ασφαλιστικών εισφορών και έτσι με την ενοποίηση μεταδίδουμε το πρόβλημα σε ένα ακόμα κομμάτι της οικονομίας. Με μισές μεταρρυθμίσεις δημιουργούμε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνουμε. Πρέπει να συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις στο δημοσιονομικό πεδίο χαράσσοντας στρατηγικές προτεραιότητες»

Ο Θόδωρος Διασάκος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει το θέμα του χρέους και σημειώνει: «Βρισκόμαστε επομένως σε μια κατάσταση που είναι άμεση η ανάγκη για επαναδιαπραγμάτευση. Φυσικά η επαναδιαπραγμάτευση όσον αφορά την ονομαστική αξία του χρέους έχει αποκλειστεί από το 2012. Εκείνο ωστόσο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επαναδιαπραγματευθούμε το χρονικό προφίλ των πληρωμών - να επεκτείνουμε τον χρονικό ορίζοντα και να μειώσουμε τις ετήσιες πληρωμές». Ο Θ. Διασάκος τονίζει πως «θα πρέπει να επιτέλους να κάνουμε μια προσπάθεια αποκατάστασης της αλήθειας για το χρέος»

Ο Γιώργος Παγουλάτος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει τις οικονομικές προϋποθέσεις της ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό πλαίσιο. Ο Γ. Παγουλάτος εξηγεί πως «η στρατηγική προσπάθεια της χώρας, θεωρώ ότι θα πρέπει να οδηγείται στο να μειώσουμε αυτή την απόκλιση, να εξαλείψουμε αυτή τη θλιβερή εξαιρετικότητα της χώρας, μιας χώρας σε μνημόνιο, σε στασιμο-χρεοκοπία, μιας χώρας που στα μάτια πολλών περιγράφεται με τον εξαιρετικά θλιβερό όλο “basket case”» και εξηγεί πως ο όρος baske case «παραπέμπει στην εικόνα των ακρωτηριασμένων πολεμιστών που έρχονταν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχοντας χάσει χέρια και πόδια και τους κουβαλούσαν σ’ ένα καλάθι»