Ο Γιώργος Θεοδωρίδης σκιαγραφεί το Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα Μετά, συνοψίζοντας τους βασικούς άξονες στο τρίπτυχο: «Εξορθολογισμός - Διεπιστημονικότητα – Εξωστρέφεια». Ο Γ. Θεοδωρίδης τονίζει: «Η Ελλάδα Μετά ευελπιστούμε όλοι να είναι μια χώρα που διακόσια χρόνια μετά την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας θα είναι μια χώρα εκτός κρίσης, εκτός ασφυκτικής επιτροπείας και εντός κάθε προηγμένου ευρωπαϊκού αναπτυξιακού πλαισίου. Η παιδεία προφανώς θα είναι πάντα η αιχμή του δόρατος μιας τέτοιας αναπτυξιακής φιλοδοξίας. Φτάνει όσοι σχετικοί και αρμόδιοι κληθούν να δώσουν τότε τις κρίσιμες απαντήσεις, να έχουν καταλάβει ήδη προ πολλού τις μεγάλες ερωτήσεις.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης σχολιάζει το ζήτημα της ανακύκλωσης καθώς «μόνο το 16% στη χώρα μας ανακυκλώνεται και ανακτάται, όταν στις περισσότερες χώρες της ΕΕ το ποσοστό αυτό φθάνει ακόμα το 70% δημιουργώντας συνθήκες ανάπτυξης και απασχόλησης». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «πρέπει να ξεπεραστεί στην Ελλάδα είναι ο απέραντος λαϊκισμός που καλλιεργεί το πολιτικό σύστημα και συντηρούν οι πολίτες με τον τρόπο τους», και εξηγεί πως στην Ελλάδα οι πολίτες αντιδρούν σε κάθε σύστημα διαχείρισης αποβλήτων «γιατί πιστεύουν ότι οι περιουσίες τους θα υποβαθμιστούν και ότι δεν πρόκειται να τηρηθούν αυστηροί κανόνες ασφαλείας, κάτι που δεν ισχύει καθώς το ευρωπαϊκό πλαίσιο».

Ο Γρηγόρης Φαρμάκης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει το θέμα της μη συνεργασίας των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις και προτείνει τρόπους υπέρβασης των προβλημάτων. Συγκεκριμένα τονίζει «Η υπέρβαση του ερωτήματος είναι στην απάλειψη αυτού του διπλού «ελληνικός» από τον προσδιορισμό των επιχειρήσεων και των πανεπιστημίων, αν μη τι άλλο ως δέσμευση εξωστρέφειας. Τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να συνεργάζονται με επιχειρήσεις σε όλον τον πλανήτη. Όσα μπορούν. Και οι ελληνικές επιχειρήσεις πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται με πανεπιστήμια σε όλον τον πλανήτη. Αν κάτι μπορούμε να κάνουμε στην «Ελλάδα, Μετά» είναι να μην τους βάζουμε εμπόδια.»