Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά: «Αν η νέα ηγεσία του κόμματος επιχειρήσει να δώσει με την συναίνεση των συμμετεχόντων κομμάτων κάποιο ιδεολογικό στίγμα, αυτό δεν μπορεί να περιφέρεται γύρω από το δίλημμα αριστερά ή δεξιά. Η κοινωνία πλέον ενδιαφέρεται για πρόοδο, απασχόληση, καινοτομία, για ισχυρό κοινωνικό κράτος και για ένα κράτος δικαίου που θα σέβεται κάθε πολίτη ξεχωριστά μέσα από ένα καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας. Αυτές πρέπει να είναι οι θεμελιώδεις αρχές του νέου κόμματος που οφείλει να σεβαστεί την ανάγκη του κόσμου για κάτι νέο και ελπιδοφόρο χωρίς τις ιδεοληψίες του παρελθόντος και χωρίς πρόωρα εκβιαστικά διλήμματα μετεκλογικών συνεργασιών.»

Ο Γιάννης Κουτσομύτης γράφει για τις Γερμανικές εκλογές: «Το πολιτικό τοπίο στη Γερμανία βίωσε έναν τεκτονικό σεισμό χθες. Η μεγάλη πτώση των παραδοσιακών κομμάτων, το τέλος του μεγάλου συνασπισμού και η ραγδαία άνοδος του ακροδεξιού AfD δημιουργούν ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό τοπίο στη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης. Οι χθεσινές εκλογές απέδειξαν ότι η γνωστή ρήση του James Carville “it's the economy, stupid” δεν είναι το απόλυτο μάντρα στην πολιτική. H Γερμανία έχει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας των τελευταίων 35 ετών, ικανοποιητική ανάπτυξη της οικονομίας, εξαιρετική δημοσιονομική κατάσταση, με το προϋπολογισμό να καταγράφει ισχυρά καθαρά πλεονάσματα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ , ενώ οι μισθοί αυξάνονται με ρυθμό άνω του 3%»

Η Παναγιώτα Παπανάγου αποτιμά την έως σήμερα διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με αφορμή τα δύο χρόνια από τις τελευταίες εκλογές τονίζοντας πως «Mετά την μεταστροφή της κυβέρνησης από το να επιδίδεται σε μία για το θεαθήναι μάχη κατά των Ευρωπαίων εταίρων σε πλήρη υπαναχώρηση ο πρωθυπουργός συνεχίζει από την επομένη των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 έως και σήμερα το πολυεπίπεδο διαβρωτικό του έργο». Η Π. Παπανάγνου καταλήγει: «Σε όλα τα επίπεδα, και διεφθαρμένοι είναι και ψεύτες οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το δε ψέμα τους μεγεθύνεται σκανδαλωδώς καθώς αποπειρώνται την εντιμοποίησή του στο όνομα μιας δήθεν αδιάφθορης Αριστεράς που ο ΣΥΡΙΖΑ πρεσβεύει. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει.»

Ο Νίκος Τσολακίδης γράφει για εξελίξεις στο πολιτικό τοπίο: «Η παράταξη που γέννησε την εθνική στρατηγική, αδυνατεί να καταθέσει σχέδιο εξόδου από τα αδιέξοδα και επικεντρώνεται στις εσωτερικές εξελίξεις του πολιτικού της χώρου και στα γεννητούρια που έχουν προσδιοριστεί για τις 5 Νοέμβρη. Βέβαια ο καιρός θα δείξει, αν και αυτό το κυοφορούμενο πολιτικό υποκείμενο, θα γεννηθεί και θα γεράσει πρόωρα, όπως τόσα άλλα, ή θα είναι η εξαίρεση» και σημειώνει: «Αυτές οι αρχές του φθινοπώρου, έχουν μια αναχρονιστική οσμή και θυμίζουν τις εποχές του σκληρού δικομματισμού. Έχουν μια μυρωδιά από πλαστικό σημαιάκι κομματικής συγκέντρωσης, σαν να πότισαν τα φύλλα που πέφτουν μαζούτ ένα πράγμα».

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει για τις υπόγειες διεργασίες της ελληνικής κοινωνίας: «Θα προχωρήσουμε μπροστά σε συμφωνία με την εποχή μας και τον προηγμένο κόσμο ή θα οπισθοδρομήσουμε στο παρελθόν, στη φοβικότητα και τη συντήρηση; Θα αντιμετωπίσουμε την αλήθεια ή θα προτιμήσουμε τους μύθους και το ψέμα που μεθάει και κοιμίζει; Θέλω να πιστεύω ότι η μάχη θα κερδηθεί για τη χώρα, αρκεί να υπάρξει μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων που σαν ατμομηχανή θα τραβήξει τη χώρα μπροστά προς το μέλλον της. Για να υπάρξει όμως αυτή η κρίσιμη μάζα που θα πράξει τη στροφή, χρειάζεται και η πολιτική εκπροσώπηση αυτών των αντιλήψεων.»

Ο Κώστας Κούρκουλος με αφορμή τη στάση της κυβέρνησης όσον αφορά την El Dorado, γράφει: «Οι απειλές του κ. Τσίπρα, ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εναντίον οποιουδήποτε υποψήφιου επενδυτή ότι θα χάσει τα λεφτά του και θα πάει και φυλακή αν τολμήσει να επενδύσει στην Ελλάδα, όπως και το κυβερνητικό πάθος τους να κλείνουν τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, αυτή δηλαδή η απροκάλυπτη δολιοφθορά τους κατά της οικονομίας της χώρας, δεν ήταν καθόλου τυχαίες. Και ότι δεν είχε μόνον στόχο τις επενδύσεις, αλλά φαίνεται πως ήταν και μία βαθύτερη «φυσική επιλογή»: Να εξαφανίσουν από προσώπου γης τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα»