Ο Πέτρος Τατσόπουλος γράφει: «Οι εχθροί της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας πολεμούν πρωτίστως το Κράτος Δικαίου και ο βασικός στόχος τους είναι ο θεσμός της Δικαιοσύνης. Έτσι, κατά τον συγγραφέα, σε κάποιες χώρες έχουμε μετάβαση σε μια μη φιλελεύθερη δημοκρατία (illiberal democracy). (...) Ενα στοίχημα - καθώς θα εξηγήσει ο Βενιζέλος κλείνοντας την παρουσίαση: «Το στοίχημα της Δημοκρατίας σήμερα είναι η επιστροφή της Πολιτικής, δίχως όμως να κατισχύσει η ανευθυνότητα και ο λαϊκισμός». Αισιοδοξεί ο ίδιος ότι το στοίχημα μπορεί να…
Ο κ. Μηνάς Πασχόπουλος στην ομιλία του στην παρουσίαση στα Ιωάννινα του βιβλίου του Ευ. Βενιζέλου «Η Δημοκρατία μεταξύ συγκυρίας και Ιστορίας», γράφει: «το γεγονός ότι το ελληνικό Σύνταγμα αποτελεί «αυστηρό Σύνταγμα», με αποτέλεσμα το αναθεωρητικό διάβημα να συντελείται αποκλειστικώς στη βάση των προβλεπόμενων στο άρθρο 110. Οποιαδήποτε παρέκκλιση από την αυστηρώς προδιαγραμμένη διαδικασία, έστω κατ’ επίκληση της «βούλησης του λαού» θέτει εκ των πραγμάτων ζητήματα θεσμικής παραμόρφωσης που ανάγονται στον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος και του κράτους δικαίου, τα…
O Νίκος Κασκαβέλης γράφει με αφορμή την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Ευάγγελου Βενιζέλου « Η Δημοκρατία μεταξύ συγκυρίας και Ιστορίας» (εκδ. ΠΑΤΑΚΗ) στην Αθήνα στις 20.12.2018: «Η Δημοκρατία συγκυριακά μπορεί να παράγει και ολέθρια αποτελέσματα. Ακόμα και καταστροφές. Όλες σχεδόν οι χρεοκοπίες της χώρας πχ έχουν προκύψει από δημοκρατικά καθεστώτα. Άρα, είναι πιθανόν οι Δημοκρατίες, να μην έχουν αξιωματικά καλύτερα αποτελέσματα σε κάποιους τομείς από άλλα καθεστώτα. Το θέμα είναι όμως αφενός να καθορίσουμε τα κριτήρια της αξιολόγησης και…
Ο Κωνσταντίνος Σοφούλης γράφει για τις γερμανικές επανορθώσεις και την παραγραφή ως πολιτική και κοινωνική κατάκτηση: «Ας συγκρίνουμε το διάστημα αυτό με το διάστημα του Μεσοπολέμου, με ερμηνευτική παράμετρο το ζήτημα των τότε Γερμανικών Επανορθώσεων για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν δεν απατώμαι, επικρατούσα είναι η άποψη μεταξύ των σημαντικών ιστορικών, ότι η άνοδος του Ναζισμού και πορεία του προς τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει σημαντικές ρίζες στο αδιέξοδο που οι εξαιρετικά βαριές επανορθώσεις μετέτρεψαν το ζήτημα για την Γερμανία,…
Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει για τις αλλαγές που έρχονται: «Η εποχή μας τρέχει με εκπληκτική ταχύτητα και εμείς αρνούμαστε να ακολουθήσουμε, μένοντας προσκολλημένοι στο παρελθόν. Οι καιροί τρέχουν και είναι ώρα για μια αφύπνιση και μία απόφαση. Είναι η ώρα για την Πολιτεία να πάρει τις αποφάσεις της και να ηγηθεί αυτής της κοινωνικής αλλαγής παρέχοντας στα άτομα την παιδεία εκείνη που θα τα οδηγήσει στην κοινωνική ευτυχία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.. Κατά την γνώμη μου, αυτή θα είναι η…
Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για τη σχέση της Κίνας με την Ευρωπαϊκή Βιομηχανία: «Η ΕΕ κυρίως με τη νέα της διακυβέρνηση μετά τις ευρωεκλογές, οφείλει να σχεδιάσει μία νέα στρατηγική άμυνας των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων σε σχέση με το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, ώστε να υπάρχουν ειδικά αναπτυξιακά ταμεία αλληλεγγύης για επιχειρήσεις που πλήττονται και εγκυμονούν σοβαρές οικονομικές συνέπειες σε σχέση με τον μακροπρόθεσμο δανεισμό τους. Οι καιροί είναι σίγουρα επικίνδυνοι, αλλά και ασύμμετροι, ενώ απαιτούνται συνετές δημοσιονομικές πολιτικές, καθώς…
Η Δήμητρα Κρουστάλλη στην παρουσίαση του βιβλίου του Ευάγγελου Βενιζέλου, «Η Δημοκρατία μεταξύ συγκυρίας και Ιστορίας» (εκδ. ΠΑΤΑΚΗ), τονίζει: "Όλο το βιβλίο το διαπερνά μια βαθιά ανησυχία. Ότι στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η Δημοκρατία υπό πίεση αλλά και το Σύνταγμα, καθώς η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την αναθεώρησή του, ως τακτική αντιπερισπασμού, αναλόγως με τις επικοινωνιακές ανάγκες της, υπονομεύοντας τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων. «Απαιτείται προσοχή και θεσμική καχυποψία», γράφει, απευθυνόμενος όχι μόνο στους πολιτικούς αλλά και στους πολίτες…
Ομιλία Κατερίνας Σχινά στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών, «Η Ευρωπαϊκή Δημοκρατία σε αμφισβήτηση»: «Ζούμε σε μια στιγμή που οι κοινωνίες μας έχουν κατακλυστεί από μια παραλυτική αβεβαιότητα. Οι κοινές παραδοχές που συνείχαν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες ως χθες, τα κοινά «αφηγήματα», ας τα πούμε, μοιάζουν όχι μόνο παρωχημένα, αλλά σχεδόν ακατανόητα. Η ευρωπαϊκή ιδέα φθίνει, απονομιμοποιείται. Και υπάρχουν πολλοί που φοβούνται ότι «το τρένο της διάλυσης έχει ήδη φύγει από τον σταθμό των Βρυξελλών», για να χρησιμοποιήσω την ανησυχητική, όσο και…
Ο Άλκης Κούρκουλας στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών σε συνεργασία με το Hanns Seidel Stiftung «Οι σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας: Αδιέξοδο ή Προοπτική;» σημειώνει: «H ιδέα της Ευρώπης λειτουργεί στην Τουρκία, με τρόπο ανάλογο με αυτόν που λειτουργεί και στη Βρετανία. Είναι εύκολο να δημιουργηθεί ένα αντιευρωπαϊκό κίνημα που θα στηρίζεται στα λαϊκιστικά στερεότυπα των σταυροφοριών και της χριστιανικής εχθρότητας προ το Ισλάμ, αλλά όταν το κίνημα αυτό έρχεται αντιμέτωπο με τις πραγματικές συνέπειες του κηρύγματος του,…
Ο Κ. Σοφούλης γράφει «Εκεί όπου το ζήτημα παίρνει εξόφθαλμη μορφή πολιτικού σκανδάλου, είναι η νομιμοποίηση της κυβέρνησης των απατεώνων και εκβιαστών από τα ευρωκόμματα! Αν τελικά επικρατήσει αυτή η λογική του πολιτικού καιροσκοπισμού και κυνισμού, ότι δηλαδή συνεργαζόμαστε με τον οποιοδήποτε απατεώνα μας κάνει τη δουλειά μας, με άλλα λόγια, αν δεχτούμε το παραδεκτό του ψεύτικου άλλοθι ότι τάχα η στρίγγλα έγινε αρνάκι, ή πως ο Λένιν του Αιγαίου εν προκειμένω έγινε darling boy εφόσον μας κάνει τη δουλειά,…
Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για τις σχέσεις ΗΠΑ – Κίνα: «Μόνο ένας συμβιβασμός ανάμεσα στις δύο χώρες μπορεί να τις ευνοήσει αλλά και να φέρει σε μία ευσταθή ισορροπία την παγκόσμια οικονομία, αποφεύγοντας απρόβλεπτες συνέπειες από εναλλακτικές ροές εμπορίου και χρηματαγορών, που δεν είναι βέβαιο πώς θα συμβάλλουν στην άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Ήδη γίνονται αρκετές κινήσεις σε διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο, ώστε ο Πρόεδρος Τραμπ να συναντήσει τον Κινέζο ομόλογό του Σι Τζιπίνγκ στην συνάντηση των G20 στην Αργεντινή…
Ο Άγγελος Τερζούδης γράφει για τις θεωρίες συνωμοσίας ως απειλή για τη δημοκρατία: «Η δημοκρατία απειλείται, προειδοποιούν όλο και περισσότεροι αναλυτές, διανοούμενοι και πολιτικοί. Εθνικολαϊκιστές και αδίστακτοι δημαγωγοί κατάφεραν να προωθήσουν τις θέσεις τους μέσα από διάφορα επιχειρήματα, βασισμένα σε θεωρίες συνωμοσίας από τη μια μεριά και πλειοδοσία σε ανεύθυνες υποσχέσεις για εντελώς ανέφικτα πράγματα από την άλλη, εκμεταλλευόμενοι ταυτόχρονα στο έπακρον και την αγανάκτηση των πολιτών από τα γνωστά αυξανόμενα προβλήματα στα μεσαία και χαμηλά στρώματα της κοινωνίας, λόγω…
Σελίδα 9 από 47