Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: πρωτοσελιδο

Ο Μελέτης Ρεντούμης αποτιμά τις επιπτώσεις ενός Brexit εκτιμώντας πως «θα υπάρξει σοβαρή οικονομική πίεση στην Βρετανία τόσο στο δημοσιονομικό επίπεδο όσο και στο χρηματοοικονομικό» και τονίζοντας πως «οι μεγάλοι χαμένοι στην οικονομική ζωή τόσο της Βρετανίας όσο και της ΕΕ θα είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «ένα Brexit, θα επανέφερε και τον εθνικό κίνδυνο του Grexit» και εύχεται «η ΕΕ οφείλει να βγει ενωμένη από την διαδικασία του Βρετανικού δημοψηφίσματος και να θέσει νέες βάσεις τόσο στην ισοτιμία των κρατών μελών όσο και στις πολιτικές που προάγουν πέρα από την οικονομική και την πολιτική ένωση».

Ο Παναγιώτης Γκλαβίνης στο κείμενό του, που αποτελεί την ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου του Ευ. Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, τονίζει πως «η Ευρώπη δεν κινδυνεύει, γιατί είναι φτιαγμένη από καλά υλικά» ενώ στο ζήτημα του επερχόμενου δημοψηφίσματος εκτιμά πως «το Brexit θα χάσει, διότι η Μεγάλη Βρετανία πολεμά αυτήν τη στιγμή για το παρελθόν της, ενώ η Ευρώπη πολεμά για το μέλλον της ». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η Ευρώπη δεν είναι ηγέτες, ούτε δυνάμεις, ούτε κράτη, η Ευρώπη είναι κανόνες» και σημειώνει πως «κυρίαρχη επιλογή μας πρέπει να είναι σήμερα ότι μέσα στην Ευρώπη θα αντιμετωπίσουμε την κρίση»

Στο κείμενο του Ανδρέα Πανταζόπουλου, που αποτελεί τη βάση της ομιλίας του στην παρουσίαση του βιβλίου του Ευ. Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, κυριαρχεί το ζήτημα της επίκλησης του δημοψηφίσματος. Συγκεκριμένα τονίζει: «Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για δημοψηφίσματα (référendum), με την έννοια μιας πολιτικά «άδολης» προσφυγής στους ψηφοφόρους, αλλά για χειραγώγηση της λαϊκής γνώμης από ιδεολογικο-πολιτικούς επιχειρηματίες. Πρόκειται για plébiscite, για την «δημοψηφισματική» νομιμοποίηση των δικών τους πρωτοβουλιών. Πρόκειται για την ιδεολογική χρήση του δημοψηφίσματος, ώστε να νομιμοποιηθούν άλλοι, ανομολόγητοι πολιτικοί στόχοι, μία θεολογικού τύπου νομιμοποίηση του εξουσιαστικού φαινομένου, ενίοτε προωθούμενου από «αντιεξουσιαστές» λαϊκιστές»

Ο Σάκης Μουμτζής στο κείμενό του, που αποτελεί την ομιλία του κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Ευ. Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, καταθέτει το πολιτικό συμπέρασμα «ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μπορεί να επιταχυνθεί, να επαναδρομολογηθεί, μόνο εάν δυναμώσει η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, μόνο εάν μπορέσει να επαναχαράξει τις ιδεολογικές και πολιτικές της συντεταγμένες επάνω στις οποίες θα κινηθεί, ή, εάν μπορέσει να δώσει μία πειστική απάντηση στο πώς μέσα σε συνθήκες δημοσιονομικής πειθαρχίας μπορεί να χρηματοδοτήσει το κράτος πρόνοιας που είναι ο βασικός ιδεολογικός της πυλώνας» εκτιμώντας πως «θα μπορέσει αυτός ο χώρος να ανασυνταχθεί ιδεολογικά και πολιτικά»

Ο Νίκος Τέλλης παρουσιάζει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας σήμερα και τους λόγους συμμετοχής στην συγκέντρωση της 15^ης Ιουνίου: «Δεν είναι μόνο η πολιτική απάτη! Δεν είναι μόνο η φορολογική λαίλαπα ενός κράτους που πάσχει από εισπρακτική βουλιμία, αλλά δεν παρέχει οποιαδήποτε αξιόλογη παροχή προς τους πολίτες του. Δεν είναι μόνο η συνειδητή καταστροφή της μεσαίας τάξης από μια κυβέρνηση που μισεί ό,τι ιδιωτικό! Είναι η ίδια η Δημοκρατία που διολισθαίνει, που αλλοιώνεται, που κινδυνεύει από μια αποκρουστική αντίληψη κυβερνητικού ολοκληρωτισμού. Για όλα αυτά πρέπει να δώσουμε και θα δώσουμε την Τετάρτη 15 Ιουνίου το παρών!»

Ο Μελέτης Ρεντούμης αναλύει τα οφέλη από τη χρήση του πλαστικού χρήματος εκτιμώντας πως είναι «ένας από τους βασικούς τρόπους να ενισχυθεί η οικονομία αλλά και να παταχθεί η φοροδιαφυγή». Επισημαίνει όμως πως «από μόνο του όμως αυτό δεν αρκεί αν δεν συνοδεύεται αφενός από κίνητρα προς τους καταναλωτές, αφετέρου και από το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο που θα δημιουργήσει υγιή ανταγωνισμό τόσο ανάμεσα στις επιχειρήσεις όσο και μεταξύ των τραπεζών, έτσι ώστε ο τελικός ωφελημένος να είναι τόσο ο καταναλωτής όσο και τα ταμεία του δημοσίου, μέσω των εσόδων που θα εισπραχθούν»

Ο Νίκος Τσολακίδης προβαίνει σε μια ιστορική αναδρομή στα κινήματα της Ευρώπης, για να καταλήξει στην επικείμενη συγκέντρωση #παραιτηθείτε της 15^ης Ιουνίου, που «για πρώτη φορά, μετά από δεκαοκτώ μήνες συνεχούς κίβδηλου πολιτικού λόγου, οι πολίτες με μια πρωτοφανή μαζικότητα στα social media συναντιούνται ειρηνικά, όχι από θυμό, αλλά από τη δημοκρατική ανάγκη και υποχρέωση να πουν δημόσια, ότι η κυβέρνηση δεν είναι μόνη της και η πολιτική δεν είναι παιχνιδάκι εξουσίας στα χέρια μαθητευόμενων μάγων». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «αν οι #παραιτηθείτε θα αποτελέσουν την απαρχή ενός κοινωνικού κινήματος αμφισβήτησης, θα το δείξει ο χρόνος»

Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος σχολιάζοντας τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου περί δημοψηφίσματος για τη συνταγματική αναθεώρηση, υπενθυμίζει ότι «το δημοψήφισμα είναι θεσμός στον οποίον προσέφυγαν κατά κόρον, για τη χειραγώγηση των μαζών, οι δύο Βοναπάρτες, αλλά και ο Αδ. Χίτλερ» και τονίζει πως «αποτελεί έγκλημα η μετάθεση στον λαϊκό παράγοντα ευθυνών που δεν του αναλογούν, πρωτίστως δε για θεσμικά ζητήματα». Αναφερόμενος στην ελληνική εμπειρία, σημειώνει πως « από τις καταστροφικές συνέπειες του δημοψηφίσματος του 1920 και την ασάφεια των επιπτώσεων της κατίσχυσης του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 1946 θα αρκούσαν για να μας κάνουν εξαιρετικά επιφυλακτικούς απέναντι στο συγκεκριμένο θεσμό»

Ο Ξενοφών Μπρουντζάκης αναλύει το θέμα των Ελλήνων λόγιων, των πρώτων Ευρωπαίων Ελλήνων, που « έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις απαρχές της αναγέννησης και ήταν σε θέση να διαβιβάζουν στις ευρωπαϊκές αυλές και προς τους άλλους παράγοντες της ευρωπαϊκής πολιτικής, εκκλήσεις, προτάσεις και σχέδια επεμβάσεων στην ελληνική Ανατολή». Ο συγγραφέας σημειώνει «την ουσιαστική συμβολή των Ελλήνων στη διάδοση των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων στον δυτικό κόσμο», τονίζοντας τον «σημαντικό ρόλο στα τεκταινόμενα μέσω της βαθύτατης γνώσης της αρχαίας ελληνικής και λατινικής γλώσσας» και παρουσιάζει συνοπτικά το έργο των: Μανουήλ Χρυσολωρά, Γεώργιο Γεμιστό ή Πλήθων, Βησσαρίων, Ιωάννη Αργυρόπουλο, Δημήτριο Χαλκοκονδύλη, Ιανό Λάσκαρι.

Ο Νίκος Τσολακίδης καταθέτει τις σκέψεις του για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα με αφορμή την έναρξη του καλοκαιριού, αναλογιζόμενος την πολιτική συμπεριφορά των πολιτών: «Αυτό το καλοκαίρι θα μας κάνει παρέα η εθνική μας απάθεια, μαζί με τις ενοχές που έχουμε βρει τρόπο να καταπνίγουμε αιώνες. Ενοχές, γιατί μέσα στη σοφία μας ως λαός, πάλι πιστέψαμε και ακολουθήσαμε το μύθο και πλανευτήκαμε από κάποιο ψευδοπροφήτη, που χρησιμοποίησε και χειραγώγησε τα κατώτερα ένστικτα μας, για να αναρριχηθεί και να αποκτήσει πολιτική οντότητα» σημειώνει και συμπληρώνει πως «ακόμη δεν μάθαμε να ξεχωρίζουμε τον πανούργο πολιτικάντη από τον ευφυή πολιτικό»