Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: πρωτοσελιδο

O Αριστείδης Γριβοκωστόπουλος δανειζόμενος τον όρο «τρίλημμα» από τις οικονομικές επιστήμες, με τον οποίο περιγράφεται η «αδύνατη τριάδα» της σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας, της εθνικής ανεξαρτησίας της νομισματικής πολιτικής και της κινητικότητας του κεφαλαίων, εξετάζει το «τρίλημμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς». Ο συγγραφέας εκκινώντας από την ανάλυση των αιτιών της περιθωριοποίησης της κεντροαριστεράς στην Ευρώπη, εκτιμά πως «η κεντροαριστερά πρέπει να επιλέξει δύο εκ των τριών στρατηγικών κινήσεων: της συμμαχίας εκ δεξιών, της συμμαχίας εξ αριστερών και της μελλοντικής αυτοδυναμίας» υποστηρίζοντας πως «το τρίλλημα είναι υπαρκτό, όπως και η αναγκαιότητα λύσης του σήμερα, όχι αύριο».  

Ο Κύκλος Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση πραγματοποίησε την ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Μύθοι και αλήθειες για το δημόσιο χρέος. Πριν και μετά το PSI / OSI»

την Τρίτη 12 Απριλίου 2016

στο Αμφιθέατρο του Μεγάρου Καρατζά, της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος 

Ομιλητές:

Daniel Cohen, Professor and Founding Member, Paris School of Economics

Paul Kazarian, Japonica partners, CEO

Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών

Την συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Παντελής Καψής

Παρουσίαση στοιχείων για το δημόσιο χρέος: Γιώργος Στρατόπουλος

 

Ετικέτες

Ο Αλέξανδρος Ονουφριάδης εκτιμά ότι στη συζήτηση για την κεντροαριστερά, «οι αρχηγοί των κομμάτων δεν μπορούν να συμφωνήσουν καν στον πολιτικό προσανατολισμό ενός ευρύτερου σχήματος», αν δηλαδή θα είναι περισσότερο κεντροαριστερό ή κεντρώο, ή αν θα σοσιαλιστικό ή δημοκρατικό. Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως θα πρέπει «να εισακουσθεί η προτροπή του κ. Σημίτη, ο οποίος κάλεσε όλους να αφήσουν στην άκρη εγωισμούς και μικροφιλοδοξίες και να προχωρήσουν στην δημιουργία του τρίτου πόλου» και τονίζει πως «η προοδευτική παράταξη εκφράζεται σε διαφορετικά επίπεδα και η λύση για την επιβίωση της μπορεί να έρθει από εκεί που δεν το περιμένουμε»

Ο Πέτρος Καβάσαλης προλογίζει το συγκλονιστικό κείμενο - μαρτυρία του Αλέξανδρου Μπέρλερ, «ενός απλού πολίτη της Ευρώπης» που έζησε τη φρίκη της επίθεσης των τζιχαντιστών στις Βρυξέλλες στις 22 Μαρτίου. «Μέσα σε πέντε δέκα λεπτά όλο το σκηνικό άλλαξε, η περιοχή σφραγίστηκε, ο στρατός, οι πυροσβέστες, τα ασθενοφόρα, η αστυνομία παντού. Πόλεμος!» περιγράφει ο Αλέξανδρος Μπερλερ και ο Πέτρος Καβάσαλης μοιράζεται τις σκέψεις του: «Όταν οι ναζί βομβάρδιζαν το Λονδίνο, υπήρχε λίγος χρόνος ανάμεσα στον ήχο της σειρήνας και στη βόμβα που έφερναν τα αεροπλάνα, μπορούσες να σωθείς αν έβρισκες καταφύγιο. Αυτές οι βόμβες, δεν προειδοποιούν».

Τετάρτη, 23 Μαρ 2016

Το ορατό ρήγμα

O Νίκος Ορφανός θέτει το ζήτημα του ρήγματος ανάμεσα «στην πραγματική ζωή των ανθρώπων και τους κομματικούς σχεδιασμούς των λογής αρχηγών και επικεφαλής» εξηγώντας πως «οι πολίτες, δεν είναι και δε θέλουν όλο και περισσότερο να είναι, απλοί χειροκροτητές του μεγάλου ηγέτη-πολιτικού πρωταγωνιστή» και συμπληρώνοντας πως οι πολίτες «θέλουν να ακούγονται, χωρίς όμως να τρώνε ατελείωτα τις ώρες τους σε ατελείωτες συζητήσεις, αδιέξοδα συνέδρια και αιώνιες διεκδικήσεις». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «στην εποχή του διαδικτύου, τα σταριλίκια μας τελειώσανε» και τονίζει πως «αν δε βγούμε στην κοινωνία, στο τέλος την αίθουσα θα τη σκουπίσουν οι αρχηγοί με τα παρεάκια τους»

Ο Δημήτρης Τέλλης εξετάζει «τι πάει στραβά με τους νέους» στη χώρα μας, επισημαίνοντας ότι «πουθενά αλλού δεν υπήρξε εκρηκτική άνοδος του Νεοναζισμού, αιμοδοτούμενη κατά κύριο λόγο από τους νέους» και ότι «πουθενά αλλού ένα τέτοιο συνονθύλευμα συνωμοσιολογίας, «κουτοπονηριάς», ιδεοληψιών, αμάθειας κι ανικανότητας δεν συνεπήρε σε τέτοιο βαθμό τη νέα γενιά όσο στην Ελλάδα». Ο συγγραφέας εστιάζει τα αίτια στην παιδεία και στην άγνοια της νεότερης Ιστορίας μας. Ο Δ. Τέλλης τονίζει πως χρειάζονται «τομές στην Παιδεία και ειδικά στη διδασκαλία της Ιστορίας για να διασφαλισθεί μεσοπρόθεσμα η κατάκτηση της εθνικής μας αυτογνωσίας»

O Χρήστος Μπαξεβάνης εξετάζει την συμφωνία της 18ης Μαρτίου για το προσφυγικό, τονίζοντας πως «εγκλωβίζονται στην Ελλάδα περί τους 50.000 πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες που βρίσκονται ήδη εντός της ελληνικής επικράτειας». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «στη συμφωνία δεν προβλέπεται μηχανισμός υλοποίησης των συμφωνηθέντων προκειμένου να ελέγχεται η Τουρκία» επισημαίνοντας πως η συμφωνία αυτή «έχει προσωρινό και έκτακτο χαρακτήρα». «Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον (μετά τα capital controls) με κλειστά τα βόρεια σύνορά της, επιτηρούμενα τα ανατολικά θαλάσσια σύνορα και με καταυλισμούς χιλιάδων ανθρώπων» τονίζει και σημειώνει πως «προκαλεί έκπληξη η θριαμβολογία για τη Συμφωνία και οι δηλώσεις περί μεγάλης διπλωματικής επιτυχίας»

Ο Γρηγόρης Σκιαδόπουλος περιγράφει την ανάγκη «για ένα νέο, ενιαίο δόγμα ασφάλειας, δημοκρατίας, πολιτισμού για την θετική υπέρβαση των τωρινών, μεγάλων και προκλητικών θεμάτων που έχουν ανακύψει» και εκτιμά πως οι προτεραιότητες πρέπει να είναι: Η καλλιέργεια μια νέας κουλτούρας ασφάλειας μέσα από τη δημιουργία σύγχρονης πλατφόρμας σύζευξης κυβερνητικού, ακαδημαϊκού, επιστημονικού κοινωνικού χώρου, και η ανάπτυξη της έρευνας στον τομέα της ασφάλειας, ανάλυση και κατανόηση με μοντέρνα εργαλεία της τυπολογίας των σύγχρονων προβλημάτων, κινδύνων και απειλών από τις ροές και μετακινήσεις πληθυσμών έως τα χημικά, τα ατυχήματα, την προστασία προσωπικών δεδομένων, την χρήση Διαδικτύου και την ποιότητα του περιβάλλοντος.

Ο Κώστας Μποτόπουλος αναλύοντας τις στρεβλώσεις που προκαλεί το ισχύον εκλογικό σύστημα, εκτιμά πως «οι καιροί είναι ώριμοι για μια αλλαγή του ισχύοντος εκλογικού συστήματος της (πολύ) ενισχυμένης αναλογικής» συμπληρώνοντας ότι «οι πολιτικές συνθήκες και οι ανάγκες της εποχής, στην Ελλάδα και όχι μόνο έχουν ουσιαστικά σημάνει τη λήξη του μοντέλου των μονοκομματικών κυβερνήσεων». Ο συγγραφέας παρουσιάζει τα βασικά σημεία του προβληματισμού για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος: Περισσότερη αναλογικότητα, αντιπροσωπευτική κατανομή εδρών, σταυρός ή λίστα, εκπροσώπηση αποδήμων, χρήσιμες και λιγότερο χρήσιμες παράλληλες μεταρρυθμίσεις, και τονίζει πως « η συζήτηση περί του εκλογικού συστήματος είναι κρίσιμη για τη Δημοκρατία».

Τετάρτη, 16 Μαρ 2016

Παραδομένοι στην αδράνεια

O Γιώργος Κίσσας καταθέτει τη δική του μαρτυρία για την περίοδο αυτή, σημειώνοντας πως «για πρώτη φορά, μία ολόκληρη γενιά γαλουχείται μέσα στο μίσος, στην απάθεια και στην απόδοση ευθυνών στις προηγούμενες» επισημαίνοντας πως «η κοινωνία στο σύνολό της παρέμεινε μόνο στο στάδιο της απόδοσης ευθυνών και δεν ενδιαφέρθηκε στο ελάχιστο για την έξοδο από αυτή, συμμετέχοντας η ίδια στην προσπάθεια». Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως «ούτε οι ηθικές φενάκες, αλλά ούτε και η πρόφαση της εμπειρίας μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτικές επιλογές» και τονίζει πως «Η ‘’αλλαγή’’, παραμένει ακόμη και σήμερα το πιο ουσιαστικό αίτημα για την μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας»

Σελίδα 42 από 50