Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: πρωτοσελιδο

Ο Δημήτρης Τέλλης στο άρθρο του για την κεντροαριστερά, «ενός χώρου που με την ακινησία που τον διακρίνει, δεν αποπνέει παρά «μούχλα» και παρακμή» όπως σχολιάζει, εκτιμά πως «η συζήτηση που άνοιξε περί προοδευτικού Κέντρου και σοσιαλδημοκρατίας φαντάζει όαση αυθεντικού ιδεολογικοπολιτικού λόγου μέσα σε μια έρημο στείρου οργανωτισμού και μικροκομματικού τακτικισμού». Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι παρά τις δυσκολίες, «για να επιτευχθεί αμφίπλευρη διεύρυνση απαιτείται επιθετική επικοινωνιακή στρατηγική, ουσιαστικά βήματα ανανέωσης και πολιτικού rebranding και το κυριότερο: υλοποιήσιμες προτάσεις» και τονίζει πως «αυτό το εγγυάται μόνον μια κατά βάση κεντρώα προγραμματική πλατφόρμα.». «Για εμάς ένας είναι ο δρόμος: να πείσουμε...» σημειώνει.

Ο Γιάννης Μαντζίκος αναλύει τη δραματική κατάσταση στη Συρία και την αμφίθυμη πολιτική Ομπάμα που έχει εγκλωβίσει την ΕΕ. «Το μέτωπο της Συρίας αποδεικνύεται το Βιετνάμ του Ομπάμα» εκτιμά ο συγγραφέας και σημειώνει πως «η αναποφασιστικότητα του Ομπάμα άφησαν χώρο στους τζιχαντιστές να μπουν επιθετικά στο παιχνίδι εξουσίας» ενώ μάλιστα «ορισμένες πολιτοφυλακές εξοπλισμένες από την Αμερικανική Κυβέρνηση όπως η Τζας αλ Νασρ μάχονται εναντίον των Αμερικανών». Αναφερόμενος στον Άσαντ τονίζει ότι «τα εγκλήματα του Ισλαμικού Κράτους έχουν κρύψει αυτά του Άσαντ» και από την άλλη, η Ρωσία «έχει σχεδόν επιτύχει ότι επιθυμούσε: ο Άσαντ παραμένει στην εξουσία».

Ο Νίκος Μαρουδιάς και ο Γιώργος Βογιατζής θέτουν το θέμα της ανάγκης ύπαρξης νέου μοντέλου οργάνωσης του ΕΣΥ. «Το υπάρχον μοντέλο οργάνωσης είναι υπεύθυνο για τις μεγάλες αυξήσεις των δαπανών υγείας» τονίζουν και εκτιμούν πως: (α) το νέο μοντέλο θα πρέπει να υπηρετεί τους ασθενείς και να προάγει την υγεία, (β) η βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών μπορεί να επιφέρει συγκράτηση του ρυθμού αύξησης δαπανών, και (γ) χρειάζεται να υπάρξει ένας κοινός σκοπός: η αύξηση της αξίας παρεχομένων υπηρεσιών. «Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τρόπο δουλειάς επειδή κάποιος θα τους το πει. Θα αλλάξουν μόνο εάν έχουν τα κατάλληλα κίνητρα» τονίζουν.

Ο καθηγητής κ. Άρης Σισσούρας, με την παρέμβασή του, συνεχίζει τη συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις στην Υγεία που ξεκίνησε με τα άρθρα των κ.κ. Δερβένη & Βογιατζή και των κ.κ. Μπαλασόπουλου & Κυριόπουλου, προσθέτοντας το ζήτημα της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων: «Το Διακύβευμα βρίσκεται στην Υλοποίηση των Μεταρρυθμίσεων και τους Παράγοντες που ρυθμίζουν την Εφαρμογή τους και δεν αρκεί μόνο ο Προσδιορισμός του Είδους των Αλλαγών» τονίζει ο κ. Σισσούρας, και παραθέτει τα έξι «μαθήματα» πολιτικής υγείας που μπορεί να αποτελέσουν τον «οδικό χάρτη» για τη χάραξη νέων πολιτικών επανασυγκρότησης του συστήματος υγείας της χώρας.

Ο πρώην Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης, στο άρθρο -παρέμβασή του παρουσιάζει την πρότασή του για τη δημιουργία «Αγροτικών Συμπράξεων Καινοτομίας» και απευθύνει έκκληση προς «όλες τις πλευρές και ιδιαίτερα στους Κυβερνώντες για σύνεση και σώφρονες πρωτοβουλίες», τονίζοντας πως «η χώρα μας βρίσκεται στριμωγμένη σε μια γωνιά, μόνο αν δώσουμε τα χέρια, μπορούμε να τραβήξουμε μαζί μπροστά». Οι Αγροτικές Συμπράξεις Καινοτομίας είναι «μια καινοτόμα μορφή αγροτικού συνεργατισμού και διαδικτύωσης όλων των σχετικών κλάδων, μια νέα μορφή στοχευμένης διασύνδεσης ατόμων, φορέων και κοινωνικής δικτύωσης, ένα αποτελεσματικό και γρήγορο μέσο εισαγωγής καινοτομιών για μια «έξυπνη» γεωργία». Είναι, το «μαζί» στη σύμπραξη.

Ο Μιχάλης Χάλαρης εξετάζει το ζήτημα της εξάπλωση των όπλων μαζικής καταστροφής (Ο.Μ.Κ) σύμφωνα με τις ΗΠΑ, ή των χημικών, βιολογικών, ραδιολογικών, πυρηνικών και εκρηκτικών {Χ.Β.Ρ.Π.(Ε)} απειλών σύμφωνα με ΕΕ, ΟΗΕ & ΝΑΤΟ και αναλύει «τα Ο.Μ.Κ ή τις {Χ.Β.Ρ.Π.(Ε)} απειλές που έχουν επανέλθει στο προσκήνιο σε διεθνές επίπεδο μετά την 11η Σεπτεμβρίου». «Η επανεμφάνιση την τελευταία τριετία και των τεσσάρων (χημικών, βιολογικών, εκρηκτικών και πυρηνικών) κατηγοριών Ο.Μ.Κ. ή των Χ.Β.Ρ.Π.(Ε) απειλών γεννάει ερωτηματικά αν πρόκειται για τυχαίο γεγονός» και σημειώνει πως η Ελλάδα «μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση των όρων ελέγχου των εξοπλισμών μέσω θεσμικών και πολυμερών οργανισμών»

O Νίκος Γκιώνης αναλύει τα χαρακτηριστικά του Ελληνικού Φασισμού, από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 υπό την ηγεσία του Στρατιωτικού Ι. Μεταξά έως σήμερα με τη Χρυσή Αυγή. «Ο περιβάλλων χώρος, εντός του οποίου σήμερα ανδρώνεται η ΧΑ, λένε πως μοιάζει τηρουμένων των εποχών με την περίοδο Βαϊμάρης» εκτιμά ο συγγραφέας παραθέτοντας όμως τις κοινωνικο-πολιτικές διαφορές μεταξύ ΧΑ και ναζί. «Απειλούμαστε;» αναρωτιέται ο συγγραφέας απαντώντας θετικά, «όσο το Κράτος δεν παρεμβαίνει σε ιστορίες διαχρονικής τρέλας» και «όσο ως κοινωνία συνωμοσιολογούμε διαρκώς πότε για τους μετανάστες, πότε για τους Εβραίους, πότε για τους Ευρωπαίους, τότε απειλούμεθα» τονίζει.

O Ανέστης Αντωνιάδης εξετάζει την κατάσταση στην κεντροαριστερά σήμερα σημειώνοντας πως «η κοινωνία αδιαφορεί για τους «κεντροαριστερούς», όταν αυτοί αδιαφορούν γι’ αυτήν». Ο συγγραφέας τονίζει πως «ο πολίτης και κυρίως ο κεντροαριστερός, κουράστηκε, τον κουράσαμε και θέλει πλέον ξεκάθαρες λύσεις και κυρίως ξεκάθαρες προτάσεις» και επισημαίνει πως «το να πάμε σε ένα μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ με συνιστώσες, μόνο και μόνο να κρατήσουμε τα κομματίδια μας και την υποτιθέμενη αυτοτέλεια μας είναι στρατηγικό λάθος και πρέπει να το αντιληφθούμε άπαντες» Δύο λύσεις προκρίνει ο συγγραφέας: «ή ΠΑΣΟΚ ή μια λύση σαν το Έπινε του Μιτεράν: όλα από την αρχή από μηδενική βάση».

Ο Χαράλαμπος Ανθόπουλος εξετάζει τις προοπτικές της εκλογικής μεταρρύθμισης, τονίζοντας ότι «οι εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015 επιβεβαίωσαν ότι το ισχύον εκλογικό σύστημα δεν έχει από μόνο του τη δύναμη να επαναμετατρέψει το νέο εκλογικό σύστημα που δημιουργήθηκε μετά το 2012 από πολυκομματικό σε δικομματικό, μπορεί ωστόσο να διασφαλίσει τον σχηματισμό μιας Κυβέρνησης συνασπισμού, όπου το πρώτο κόμμα θα διαθέτει χάρις στο bonus των 50 εδρών μια δεσπόζουσα θέση». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «η Κυβέρνηση θα αναλάβει την πρωτοβουλία αλλαγής του εκλογικού νόμου μόνο αν είναι βέβαιη ότι με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο θα χάσει σίγουρα τις επόμενες εκλογές».

Ο Αντώνης Ζαΐρης και ο Γιώργος Σταμάτης καταθέτουν ένα νέο Σχέδιο Ανάπτυξης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι συγγραφείς τονίζουν πως «είναι απαραίτητο για την Ευρώπη να ενσωματωθεί στη νέα παγκόσμια οικονομία χωρίς να περιορίζεται από μεμονωμένα εθνικά πλαίσια» και σημειώνουν πως «το Σχέδιο αυτό θα εξισορροπεί τις ανάγκες ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας, περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και κοινωνικής Δικαιοσύνης». Οι συγγραφείς εκτιμούν πως «με το νέο αυτό Σχέδιο θα δημιουργηθούν τουλάχιστον είκοσι εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας ιδιαίτερα στον κλάδο των υπηρεσιών» και εισηγούνται το «Ταμείο κεφαλαίων» που θα μπορούσε να στηρίξει την ένταξη των νέων της Ευρώπης στην αγορά εργασίας.