Ο Γιάννης Μαντζίκος αναλύει τη δραματική κατάσταση στη Συρία και την αμφίθυμη πολιτική Ομπάμα που έχει εγκλωβίσει την ΕΕ. «Το μέτωπο της Συρίας αποδεικνύεται το Βιετνάμ του Ομπάμα» εκτιμά ο συγγραφέας και σημειώνει πως «η αναποφασιστικότητα του Ομπάμα άφησαν χώρο στους τζιχαντιστές να μπουν επιθετικά στο παιχνίδι εξουσίας» ενώ μάλιστα «ορισμένες πολιτοφυλακές εξοπλισμένες από την Αμερικανική Κυβέρνηση όπως η Τζας αλ Νασρ μάχονται εναντίον των Αμερικανών». Αναφερόμενος στον Άσαντ τονίζει ότι «τα εγκλήματα του Ισλαμικού Κράτους έχουν κρύψει αυτά του Άσαντ» και από την άλλη, η Ρωσία «έχει σχεδόν επιτύχει ότι επιθυμούσε: ο Άσαντ παραμένει στην εξουσία».

Ο Μιχάλης Χάλαρης εξετάζει το ζήτημα της εξάπλωση των όπλων μαζικής καταστροφής (Ο.Μ.Κ) σύμφωνα με τις ΗΠΑ, ή των χημικών, βιολογικών, ραδιολογικών, πυρηνικών και εκρηκτικών {Χ.Β.Ρ.Π.(Ε)} απειλών σύμφωνα με ΕΕ, ΟΗΕ & ΝΑΤΟ και αναλύει «τα Ο.Μ.Κ ή τις {Χ.Β.Ρ.Π.(Ε)} απειλές που έχουν επανέλθει στο προσκήνιο σε διεθνές επίπεδο μετά την 11η Σεπτεμβρίου». «Η επανεμφάνιση την τελευταία τριετία και των τεσσάρων (χημικών, βιολογικών, εκρηκτικών και πυρηνικών) κατηγοριών Ο.Μ.Κ. ή των Χ.Β.Ρ.Π.(Ε) απειλών γεννάει ερωτηματικά αν πρόκειται για τυχαίο γεγονός» και σημειώνει πως η Ελλάδα «μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση των όρων ελέγχου των εξοπλισμών μέσω θεσμικών και πολυμερών οργανισμών»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης αναλύει το ζήτημα του προσφυγικού στην ευρωπαϊκή του διάσταση εκκινώντας από το γεγονός του ότι «ο αριθμός των μεταναστών και των προσφύγων που διέσχισε τα σύνορα της Ευρώπης το 2015 είναι τετραπλάσιος σε σχέση με το 2014». Ο συγγραφέας επισημαίνει τον κίνδυνο εγκλωβισμού σημαντικού μέρους αυτών στη Βαλκανική, δεδομένου ότι η απόφαση για επιμερισμό των βαρών υλοποιείται με αργούς ρυθμούς, κάτι που είναι κομβικής σημασίας για την Ελλάδα. Από την άλλη, όπως τονίζει, από την πλευρά της Ελλάδα «δεν έχει τεθεί θέμα εγκατάστασης κέντρων ταυτοποίησης σε τουρκικό έδαφος, ενώ δεν συζητήθηκε καν το ζήτημα των πλωτών κέντρων»

Ο Τάκης Αναστόπουλος στο πλαίσιο της επικείμενης Συνόδου του ΕΣ, ενημερώνει για τα δύο κρίσιμα θέματα που θα συζητηθούν: το Brexit και το Μεταναστευτικό (hotspots), για τα οποία «οι πολίτες να βρίσκονται στο σκοτάδι». Ο συγγραφέας αφού παρουσιάσει τις βασικές παραμέτρους της συζήτησης για το βρετανικό δημοψήφισμα αναρωτιέται αν υπάρχει ελληνική θέση και σημειώνει πως είναι λάθος «να θεωρούμε ότι αυτά τα θέματα αφορούν μόνο τους Βρετανούς». Για τα hotspots, ο συγγραφέας αφού παρουσιάσει τις αποφάσεις της προηγούμενης Συνόδου, σημειώνοντας ότι τις έχει αποδεχθεί όλες ο Πρωθυπουργός, δίχως επιφύλαξη, αναρωτιέται αν ήταν λάθος ενημερωμένος ή λάθος καθησύχασε τους ομολόγους του.

Ο Αθανάσιος Κοσμόπουλος αναλύει το πρόβλημα της προσφυγικής κρίσης εκτιμώντας ότι «η προσφυγική κρίση τείνει να υποσκελίσει σε σημασία και κρισιμότητα την οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη» και κρούει τον κώδωνα για δύο κινδύνους: ο πρώτος αφορά στην πιθανότητα «τα σύνορα της ΕΕ να μεταφερθούν de facto στην εδαφική περιοχή μεταξύ Ελλάδος και FYROM», ο δεύτερος αφορά στην πιθανότητα «να βρεθεί αντιμέτωπη με Ευρωπαϊκές υπηρεσίες να επιχειρούν στον Εθνικό της χώρο». Ο συγγραφέας όμως εκτιμά πως υπάρχει μια ευκαιρία: «η Ελλάδα να αξιώσει τα 3 δις Ευρώ που προορίζονται για Τουρκία να χρησιμοποιηθούν μόνον στην δημιουργία Hot Spots επί τουρκικού εδάφους»

Ο Γρηγόρης Καραγρηγορίου εξετάζοντας τις εξελίξεις στο προσφυγικό εκτιμά πως «η κυβέρνηση Τσίπρα ακολούθησε τη συνήθη πρακτική της, της ρητορικής ιδεολογικών προθέσεων» ενώ «αμέλησε να φτιάξει hotspots που είχε υποσχεθεί, για να μην αναλάβει μερίδιο από την ευθύνη του προβλήματος». Ο συγγραφέας εκφράζει το φόβο πως «αν η απάντηση της κυβέρνησης είναι έξω από την ευρωπαϊκή πορεία, μην εκπλαγεί αν βρεθεί στο τέλος να της προτείνουν αυτό ακριβώς» και συγκρίνει τη διαχείριση του προσφυγικού με αυτή της διαπραγμάτευσης τότε που «πήγε νομίζοντας ότι κρατά την χειροβομβίδα της εξόδου από ευρώ και βρήκε να της προτείνουν ακριβώς αυτή τη χειροβομβίδα απασφαλισμένη»

Ο Γιάννης Μαντζίκος στο άρθρο του εξετάζει την απειλή του Ισλαμικού Κράτους, και παραθέτει τις τέσσερις φάσεις της ανόδου του εξτρεμιστικού Ισλάμ, από την Ιρανική Επανάσταση, το 1979, έως σήμερα, με την Αραβική Άνοιξη. «Η απειλή των τζιχαντιστών έχει μετακινήσει την ατζέντα της δημόσιας ζωής σε θέματα ανάσχεσης μεταναστευτικών ροών και περιστολής προσωπικών ελευθεριών» επισημαίνει, και εκτιμώντας ότι «η τέταρτη αυτή φάση της ανόδου του εξτρεμιστικού Ισλάμ θα κάνει τον ιστορικό της κύκλο και θα οδηγηθεί σε ύφεση», θέτει το θέμα του μετά όπου η Ευρώπη «θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα από τα δομικά της προβλήματα: το δημογραφικό της».

Στην ανάγκη μαζικής εμβολιαστική κάλυψη του προσφυγικού πληθυσμού έναντι της πολυομυελίτιδος, αναφέρεται στο άρθρο της η Χριστίνα Παπανικολάου παραθέτοντας ανησυχητικά στοιχεία για την έξαρση του φαινομένου βάσει του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. «Οι μεγάλες προκλήσεις στον τομέα της Δημόσιας Υγείας, λόγω της μαζικής μετακίνησης πληθυσμών από περιοχές πολεμικών συρράξεων, αποτελούν μείζονα προτεραιότητα μετά τη διάσωση των ανθρώπινων ζωών» τονίζει, σημειώνοντας ότι η αντιμετώπιση των αιτιών του φαινομένου πρέπει να αποτελέσει το δομικό στοιχείο για την εφαρμογή ενός ενιαίου, εθνικού σχεδίου δράσεων. «Η ανάγκη προστασίας της Δημόσιας Υγείας θα πρέπει ν' αναδειχθεί σε μια ισχυρή διαπραγματευτική προτεραιότητα για τη χώρα μας» τονίζει.

Με αφορμή το αποτρόπαιο τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά του Παρισιού, ο Παναγιώτης Δουδωνής, αναλύει τη σχέση ισορροπίας μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας, βασιζόμενος σε διδάγματα από το παρελθόν, αρχής γενομένης από την 11η Σεπτεμβρίου. «Ο βασικός κίνδυνος είναι να οδηγηθούμε από ένα καθεστώς ισορροπίας ασφάλειας και ελευθερίας, σε ανασφάλεια χωρίς ελευθερία» σημειώνει τονίζοντας ότι η στοχοποίηση κοινωνικών ομάδων στο βωμό της ασφάλειας τους οδηγεί σε περιθωριοποίηση και καθιστά τα μέλη τους ευάλωτα στον εξτρεμισμό. Η Ευρώπη, επισημαίνει, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι «δε μπορεί να ανέχεται τη σφαγή χιλιάδων αθώων ανθρώπων στην καρδιά της αλλά ούτε και στη γειτονιά της».