Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: πρωτοσελιδο

"Η ψηφιακή εξέλιξη, ωρίμανση και αλλαγή της κοινωνίας μας κινείται λίγο-πολύ σε αχαρτογράφητα νερά και μοιάζει να είναι αμφίθυμη και αμφίρροπη, παρουσιάζοντας το διπλό πρόσωπο του Ιανού. Η ανάδειξη της θετικής όψης είναι, σε μεγάλο βαθμό, συνάρτηση ενισχυτικών δημόσιων πολιτικών οι οποίες, εκτός των άλλων, οφείλουν να ενσωματώσουν ένα συνεκτικό εκσυγχρονιστικό όραμα για τον αποτελεσματικό και βιώσιμο μετασχηματισμό του αναπτυξιακού μοντέλου της Ελλάδας. Και προφανώς, ως χώρα, δεν έχουμε καθόλου χρόνο για χάσιμο."

"Η κρίση του κορωνοϊού θέτει, με τον πιο απόλυτο τρόπο, μεγάλες προκλήσεις και κρίσιμα διλήμματα για το υπερεθνικό ενοποιητικό εγχείρημα. Ο τουρισμός αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειμένου να τεθούν επί τάπητος πολλές ουσιώδεις αξίες της ευρωπαϊκής ιδέας, όπως είναι η προστασία της ελεύθερης κυκλοφορίας και η κατοχύρωση των δικαιωμάτων όλων των ταξιδιωτών. Στον αντίποδα, οι τριγμοί των θεμελίων της ευρωπαϊκής οικονομίας προκαλούν αφόρητες πιέσεις στις επιχειρήσεις και αναζωπυρώνουν εθνικούς φόβους, δικαιολογημένους ως ένα βαθμό."

"Η τρέχουσα κρίση μπορεί να αποτελέσει ένα μάθημα για την κλιματική αλλαγή. Η κλιματική αλλαγή είναι σαν μια πανδημία σε slow motion. Η ανάκτηση θα είναι επίσης σε αργή κίνηση, διότι ισοδυναμεί με μετριασμό. H πανδημία δείχνει ότι η έγκαιρη δράση αποτρέπει πολύ υψηλότερο κόστος σε κάθε περίπτωση. Ο κορωνοϊός επισκίασε την πρόληψη της αλλαγής του κλίματος. Αναρωτιέται, άραγε, κανείς, πώς το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής θα επαναληφθεί στον κόσμο μετά τον κορωνοϊό."

«Όλοι μας βιώσαμε συναισθήματα που προσομοιάζουν αυτά της κατάθλιψης καθώς οι διαταραχές ύπνου, η μειωμένη όρεξη ή και το αντίθετο, ο θυμός, η αδυναμία συγκέντρωσης αλλά και η μειωμένη ερωτική διάθεση ήταν ανάμεσα στα πιο συχνά αναφερθέντα συμπτώματα του πληθυσμού. Το άγχος εντάχθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στην ζωή μας, ειδικότερα για τα άτομα που είτε ανήκουν οι ίδιοι σε ευπαθείς ομάδες είτε έχουν αγαπημένα άτομα που ανήκουν σε αυτές.»

"Όποια κι αν είναι η τυχηρά ιστορική συγκυρία και όσες νομολογιακές κατασκευές και εάν περικυκλώσουν μία εξαιρετική και επείγουσα κατάσταση, ώστε να ονοματιστούν νομικά αναγκαίοι οι περιορισμοί των φυσικών ελευθεριών, στο βάθρο τους στέκει η πολιτειακή ηθική μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτή επιβάλλει ότι η ακολοθούμενη νομοθετική οδός που εκ των συνθηκών θα επιλεγεί, μπορεί μεν να είναι η ταχίστη δυνατή, αλλά θα ενσωματώνει δικλείδες ελέγχου και θα έχει στέρεες τις φερέγγυες ρήτρες προστασίας των ζωτικών συμφερόντων του ατόμου. "

"Ο Ισπανός ακαδημαϊκός, συγγραφέας και στοχαστής Antonio Muñoz Molina σε μια προσπάθεια να εξηγήσει και να αποκρυπτογραφήσει την καλλιτεχνική δημιουργία εκμυστηρεύθηκε κάποτε ότι τα υλικά της δημιουργίας, και στην περίπτωσή του της συγγραφής, είναι ο φόβος και η παράνοια της καθημερινότητας. Και η πρόσφατα βραβευμένη με το εθνικό βραβείο γραμμάτων της Ισπανίας και διακεκριμένη δημοσιογράφος της El Pais Rosa Montero δήλωσε θαρραλέα «δημιουργώ, γράφω για να μην πεθάνω από το φόβο». Μήπως ο φόβος για το αύριο που προκάλεσε η πανδημία είναι η μαγιά μιας νέας δημιουργικότητας;"

"Η Ευρώπη επέλεξε ακριβώς να μην επιλέξει μεταξύ οικονομίας και περιβάλλοντος ή κλιματικής αλλαγής. Επέλεξε να υιοθετήσει ένα δύσκολο και αβέβαιο στην κατάληξη, πλην δημοφιλές και αισιόδοξο, πράσινο αφήγημα. Όπως δεν παύουν πλέον σε κάθε ευκαιρία να μας θυμίζουν οι αρμόδιοι Επίτροποι, η ανάκαμψη από την πανδημία δεν μπορεί παρά να περνάει μέσα από την πράσινη μετάβαση, καθώς μόνον αυτή οδηγεί στην οικονομία του 21^ου αιώνα και όχι του παρελθόντος"

"Αποκορύφωμα όλων αυτών των ανασχετικών παραγόντων, η απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας. Η εν λόγω δικαιοδοτική κρίση τορπιλίζει την υπεροχή του ενωσιακού δικαίου έναντι του εθνικού και με επίκληση την αρχή της αναλογικότητας αποδομεί τον θεσμικό ρόλο της ΕΚΤ.  Είναι δηλαδή ό,τι καλύτερο για την πολιτική ατζέντα των εθνολαϊκιστών στην Ευρώπη στην χειρότερη στιγμή νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης."

"Η απόφαση του ΓΟΣΔ εγείρει δύο σημαντικά ζητήματα: Από τη μία πλευρά, η ευθεία αμφισβήτηση του ΔΕΕ, και μάλιστα από το κορυφαίο μάλλον Δικαστήριο της ηπείρου, ανατρέπει τις ισορροπίες στην έννομη τάξη της ΕΕ και διαταράσσει την ενιαία ερμηνεία και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Από την άλλη, η αποδοχή του σκεπτικού του ΔΕΕ για την εγκυρότητα του PSPP, βασίστηκε σε μία πιο στενή και αυστηρή ανάγνωση των όρων του επίμαχου προγράμματος."

"Η σκέψη ότι οι εξωγενείς «υποχρεώσεις» στις οποίες ο άνθρωπος έχει αυθυποβληθεί και διατηρεί σαν πέπλο πάνω από τον καθρέφτη της σχέσης με τον εαυτό του, καταρρέουν έστω και προσωρινά, τον σπρώχνουν ολοένα πιο κοντά στην αποκάλυψή του. Στη φανέρωση του -ανεπαίσθητα δημιουργημένου- τιμήματος της κατάκτησης μιας φορμαλιστικής αυτονομίας, που έχει εγγραφεί στο «συλλογικό υποσυνείδητό» του. Καταλήγει υποχρεωμένος να αντιληφθεί την αδυναμία τού να κοιτάξει στα μάτια τον «ενδόκοσμό» του, να έρθει αντιμέτωπος με τη νοηματοδότηση της ύπαρξής του."