Όπως έχει λεχθεί ότι επεσήμανε ο George Orwell, «στην εποχή της παγκόσμιας ψευτιάς, το να λες την αλήθεια αποτελεί μια επαναστατική πράξη». Γι΄αυτό και δεν αποτελεί έκπληξη η πρόσφατη έκρηξη στις πωλήσεις έργων της λογοτεχνίας της δυστοπίας, με το «1984» του Orwell να βρίσκεται στην κορυφή με μεγάλη διαφορά, σημειώνοντας μάλιστα αύξηση πωλήσεων 9.500%!
Η Βρετανή πρωθυπουργός επιδιώκει να υλοποιήσει το περίφημο αυτό εγχείρημα της «Παγκόσμιας Βρετανίας».
Βιώνουμε, δυστυχώς και σε δημοκρατίες που αποτελούν αδιαμφισβήτητα την πρωτοπορία μέχρι σήμερα, όπως η Αμερική, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και αλλού, στο πλαίσιο ενός επιχειρούμενου ολοκληρωτικού ελέγχου της επικοινωνίας και μιας χωρίς φραγμούς εθνικολαϊκίστικης δημαγωγίας, μια προσπάθεια από τους σημερινούς «ακολούθους του 1984» να περάσουν στους πολίτες τις γνωστές θέσεις της νουβέλας ότι το Μαύρο είναι Άσπρο, 2+2=5, ο Πόλεμος είναι Ειρήνη, η Ελευθερία είναι Σκλαβιά, η Άγνοια είναι Δύναμη.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό έχει ενδιαφέρον να δει κάποιος τις «αυταπάτες που πουλάει στο βρετανικό λαό», σύμφωνα και με δήλωση ανωτάτου παράγοντα της ΕΕ, η πρωθυπουργός της Αγγλίας Τερέζα Μέι σχετικά με τη συμφωνία που ονειρεύεται ότι θα επιτύχει με την ΕΕ μετά το Brexit και η οποία θα είναι απολύτως συμβατή με αυτό που θέλει να δημιουργήσει και το ονομάζει «Παγκόσμια Βρετανία». Η Πρωθυπουργός είναι τόσο ενθουσιασμένη μάλιστα με την ιδέα αυτή, ώστε χρησιμοποίησε τον όρο αυτό17 φορές! Όπως παρατήρησαν πολλοί αναλυτές, στη σχετική ομιλία της στη Βουλή όπου παρουσίασε τα σχέδια της για το Brexit.
Η Βρετανή πρωθυπουργός, η οποία σημειωτέον δεν εκλέχθηκε στη θέση της και στο δημοψήφισμα είχε πάρει θέση, όπως άλλωστε και η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών, υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, τώρα επιδιώκει να υλοποιήσει το περίφημο αυτό εγχείρημα της «Παγκόσμιας Βρετανίας»,- έτσι τουλάχιστον θέλει να δείχνει στη φάση αυτή- διαλαλώντας ένα σωρό ουτοπίες και αντιφάσεις, όπως οι παρακάτω.
1. Θέλει να είναι εκτός ΕΕ για να μην έχει τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η συμμετοχή σε αυτήν, με κυριότερη την ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση πολιτών από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ στην Αγγλία, αλλά φαντάζεται ότι τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ θα είναι ενθουσιασμένα με την απαίτησή της να έχει η χώρα της ελεύθερη πρόσβαση στην Ενιαία Αγορά και ότι ανυπομονούν να της επιτρέψουν να πάρει από αυτήν επιλεκτικά όσα θετικά έχει, δηλαδή «το κεράσι από την τούρτα», όπως χαρακτηριστικά της τονίζουν ευρωπαίοι ηγέτες.
2. Επιθυμεί να το επιτύχει αυτό βγάζοντας την Βρετανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός μιας ενιαίας αγοράς μισού δισεκατομμυρίου ανθρώπων και βάζοντάς την σε ένα νέο “εναγκαλισμό” του κόσμου – εξαιρώντας φυσικά, μεταξύ άλλων, τους Ισπανούς, τους Γάλλους, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους Σουηδούς κλπ. και γνωρίζοντας ότι η ΕΕ εισάγει περί το 44% των Βρετανικών εξαγωγών, και η ίδια η ΕΕ αποτελεί το 22% της παγκόσμιας εμπορικής παραγωγής.
Η «Παγκόσμια Βρετανία» είναι μια απατηλή προσπάθεια branding που σχεδιάστηκε για να καλύψει ένα ακριβό λάθος.
3. Επαναλαμβάνει μονότονα ότι έχει πρωταρχικό στόχο να συνάψει Ελεύθερες Συμφωνίες ανά τον κόσμο, τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εκείνη η οποία μόλις είχε συνάψει μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τον Καναδά, έχει δεκάδες πολύπλευρες και διμερείς εμπορικές συμφωνίες και μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει τις ΗΠΑ ως τον κορυφαίο εμπορικό της εταίρο, με τις οποίες η Μέι διαφημίζει πως θα βελτιώσει τη λεγόμενη «ειδική σχέση». Φαίνεται καθαρά όμως, αν και επιμελώς το αποκρύπτει, ότι θεωρεί τον Τραμπ ως τον παγκόσμιο άσσο στο μανίκι της, το αντίβαρο και το φόβητρό της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
4. Έπρεπε άραγε να φύγει από την Ευρώπη η Αγγλία για να γίνει παγκόσμια; Δηλαδή Παγκόσμια Βρετανία χωρίς παγκόσμιους πολίτες; Πώς; Με το να διασφαλίσει έτσι ότι οι πολίτες της δεν θα μπορούσαν πλέον να εργάζονται στην Ευρώπη και να αποκλειστεί η χώρα από όλα τα εμπορικά πλεονεκτήματα της Ενιαίας Αγοράς! Και όμως. Η Μέι επιμένει στον παραλογισμό ότι το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου, ήταν « η στιγμή που επιλέξαμε να οικοδομήσουμε μια πραγματικά παγκόσμια Βρετανία».Η πραγματικότητα είναι όμως ότι η ψήφος του Brexit ήταν για την ακρίβεια η στιγμή κατά την οποία η Βρετανία γύρισε την πλάτη της στον κόσμο, υποκύπτοντας σε μικρότητες, αντι-μεταναστευτική αδιαλλαξία, πολιτικούς που ψεύδονται ασύστολα, αυταπάτες και ανούσιες υποσχέσεις για αποκατάσταση περασμένων μεγαλείων και της οριστικά χαμένης αυτοκρατορικής δόξας. Πολύ εύστοχα κορυφαίος ευρωπαίος υπουργός επεσήμανε ότι πρέπει κάποιος να θυμίσει στην κ. Μέι ότι βρισκόμαστε στο 2017…
5. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η «Παγκόσμια Βρετανία» είναι μια απατηλή προσπάθεια branding που σχεδιάστηκε για να καλύψει ένα ακριβό λάθος, στο οποίο αντιτίθενται τουλάχιστον το 48% των ψηφοφόρων που ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ και δεν εξαπατήθηκαν από την ακατάσχετη δημαγωγία υπέρ του Brexit. Αντιφάσκοντας με τον ίδιο τον εαυτό της η κ. Μέι προσπερνάει πρόσφατη θέση της στο Συνέδριο του Συντηρητικού Κόμματος τον προηγούμενο Οκτώβριο που έλεγε: « Αλλά αν πιστεύετε ότι είστε πολίτες του κόσμου, είστε πολίτες του πουθενά. Δεν αντιλαμβάνεστε καν τι σημαίνει η λέξη "πολίτης" »!
6. Όλοι οι θεσμικοί παράγοντες, τόσο στο εσωτερικό της Αγγλίας, όσο και στο εξωτερικό (πλην βεβαίως του Τραμπ), συμπεριλαμβανομένων των κεντρικών τραπεζιτών των μεγαλύτερων κρατών, των επιχειρηματικών ενώσεων, των μεγάλων βιομηχανιών, των εργατικών ενώσεων κλπ προειδοποιούσαν για τις καταστροφικές συνέπειες του Brexit, οι οποίες ήδη διαφαίνονται πριν αυτό καν ξεκινήσει να βρίσκεται στο στάδιο της διαπραγμάτευσης. Παρόλα αυτά, η Μέι όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία έλεγε ασυναρτησίες, του τύπου ότι δεν επιθυμεί την ενιαία αγορά (γιατί περιλαμβάνει ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών της Ε.Ε) αλλά ίσως θέλει κομματάκια από αυτή, όπως η εξαγωγή αυτοκινήτων ή η ελευθερία της παροχής οικονομικών υπηρεσιών εκτός συνόρων. Χρειάστηκε βέβαια να δώσει ήδη υποσχέσεις στην Nissan ώστε να αποτρέψει τον Ιαπωνικό κατασκευαστή αυτοκινήτων από το να φύγει από το Sunderland. Τρέμει ότι οι οικονομικοί οργανισμοί θα εγκαταλείψουν μαζικά το City του Λονδίνου και οι ενδείξεις είναι ισχυρές ότι αυτοί προσανατολίζονται ήδη προς το Παρίσι και τη Φραγκφούρτη.
Αντί για την «Παγκόσμια Βρετανία» υπάρχει το ενδεχόμενο για το ΗΒ η όλη ιστορία του Brexit να το καταντήσει όχι και τόσο «Ηνωμένο»
Αντί λοιπόν για την «Παγκόσμια Βρετανία» και την αναβίωση της αυτοκρατορίας που πλασάρει η κ. Μέι, υπάρχει το ενδεχόμενο για το Ηνωμένο Βασίλειο η όλη ιστορία του Brexit να το καταντήσει όχι και τόσο «Ηνωμένο», ανάλογα με τη μορφή που θα πάρουν οι αντιδράσεις της Σκωτίας και της B. Ιρλανδίας που ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, δεν δέχονται με τίποτα να αποχωρήσουν απ΄ αυτήν και η ψήφος τους δεν μπορεί να «φιμωθεί». Ήδη η Σκωτία ανακοίνωσε σήμερα ότι οργανώνει ψηφοφορία στη Βουλή (όπου θεωρείται βέβαιη η συντριπτική υπερψήφιση της πρότασης) για απόφαση που να θεωρεί μη δεσμευτικό, non – binding, το αποτέλεσμα του Brexit.
Είχαμε διατυπώσει σε άρθρο μας μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος την άποψη ότι το Brexit είναι μια άκρως προβληματική διαδικασία για το «αν, πότε και πως θα υλοποιηθεί». Φαίνεται ότι η πορεία των πραγμάτων θα επαναφέρει τους εμπλεκόμενους «ηγέτες» στα πραγματικά τους μεγέθη. Για την Τερέζα Μέι η δίκαιη τιμωρία ίσως την περιμένει με την μορφή της Άγγελα Μέρκελ, της Γερμανίδας καγκελάριου, η οποία αναγνωρίζει μια παγκόσμια ανοησία, όταν την δει. Εξάλλου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση οι διαπραγματεύσεις μαζί της και μάλιστα σε τόσο υπαρξιακά καθοριστικές συνθήκες, όπως οι σημερινές.
Δεν αποκλείεται λοιπόν η πρωθυπουργός της «Παγκόσμιας Βρετανίας» εγκλωβισμένη στις πρωτοφανείς αντιφάσεις και «αυταπάτες» της, σύντομα να αποτελέσει μια ανούσια υποσημείωση της πολιτικής ιστορίας της χώρας της, γιατί, εξάλλου, σε καμία περίπτωση δεν είναι και κάποια ηγέτιδα «ιδεατή, παντοδύναμη», ενός άλλου ανωτέρου επιπέδου. Απλά απευθύνεται, όπως και ο Τραμπ, σε ένα ακροατήριο εξαπατημένο και όλο και πιο ανασφαλές, το οποίο προς το παρόν θέλει να ικανοποιείται με αυτά που ακούει. Προς το παρόν…
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Sir Winston Spencer Churchill (1874 – 1965), Maryís First Speech