Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Εξωτερική πολιτική

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την κατάσταση σε σχέση με τις εξελίξεις στην Βόρεια Κορέα, και τονίζει: «Η μόνη λύση η οποία πρέπει να δρομολογηθεί είναι η διπλωματική με την έναρξη μιας σειράς πρωτοβουλιών και διαλόγου ώστε να καθίσει η Βόρεια Κορέα και ο ίδιος ο Κιμ στο τραπέζι μαζί με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Νότια Κορέα αλλά και την ΕΕ η οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αμέτοχη στις διεθνείς εξελίξεις. Η Βόρεια Κορέα όσο διατηρείται απομονωμένη με κύριο εργαλείο επιβίωσης τα πυρηνικά όπλα θα συνεχίζει να απειλεί με συνεχείς δοκιμές, με την ειρήνη να κρέμεται από μία κλωστή σε αυτή την λεπτή πολεμική διαδικασία.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη θέση της Πρωθυπουργού, Τερέζα Μέι. «Η Βρετανίδα πρωθυπουργός, παγιδεύτηκε από τις εξελίξεις, θέλοντας να ενισχύσει μέσω της εκλογικής διαδικασίας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος υπέρ του Brexit και τελικά έχασε κατά κράτος» σημειώνει και τονίζει «η Βρετανία καλείται να λύσει τον γόρδιο δεσμό ανάμεσα στην κυβερνητική αλλά και εθνική συνοχή, με την ταυτόχρονη διαχείριση της απόσχισης από την ΕΕ». Ο συγγραφέας καταλήγει: «Η επιπολαιότητα των πολιτικών ενεργειών πρυτάνευσε και πάλι γεγονός που φάνηκε από την πρόωρη προκήρυξη των εκλογών και την ελπίδα για άνετη εκλογική επικράτηση που διαψεύστηκε περίτρανα δημιουργώντας σαφέστατες πολιτικές συνέπειες»

Ο Κωνσταντίνος Σοφούλης με αφορμή του Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, η Ελλάδα Μετά, προσθέτει τον δικό του προβληματισμό εντοπίζοντας δύο απειλές να θέτουν ζήτημα βιωσιμότητας της ελληνικής κοινωνίας: «Πρώτο, στο γεωπολιτικό σύστημα που μας περιβάλλει και δεύτερο, στον πυρηνικό μηχανισμό αναπαραγωγής της κουλτούρας μας, δηλαδή στην Παιδεία και στην Εκπαίδευση που καθορίζουν τα δυναμικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας εν τέλει.». Όσον αφορά στην πρώτη απειλή, ο συγγραφέας εκτιμά πως «στο Αιγαίο βρισκόμαστε σε συνεχή πολιτικοστρατιωτική ήττα για εμάς», και όσον αφορά στην δεύτερη απειλή, σημειώνει πως «βασικό μέλημα της κυβέρνησης είναι να διαπλάσει κατά το δικό της δόγμα τις επίσημες δομές παραγωγής ιδεολογίας»

Ο Άγγελος Τερζούδης εξετάζει τις εξελίξεις στις ΗΠΑ και τη μεταστροφή Τράμπ, εκτιμώντας «οι «αντισυστημικές» προεκλογικές θέσεις του κ. Τραμπ αποσκοπούσαν φυσικά μόνο στο να αποσπάσουν την ψήφο των ανυποψίαστων και των δυσαρεστημένων πολιτών, πράγμα που το βλέπουμε δυστυχώς να συμβαίνει όλο και περισσότερο σήμερα σε εκλογικές αναμετρήσεις» σημειώνοντας ότι «δημαγωγοί και εθνικολαϊκιστές, ως αδίστακτοι και ανεύθυνοι, δεν υπολογίζουν τίποτε και δεν ορρωδούν προ ουδενός». Ο συγγραφέας τονίζει ότι «η πρωτοφανής εξαπάτηση των ψηφοφόρων με τερατώδη ψεύδη, με ανεδαφικές υποσχέσεις και με ατελείωτες αντιφάσεις δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα, δύσκολα διαχειρίσιμο από οποιονδήποτε».

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει τα επικίνδυνα παιχνίδια της Τουρκίας με την Ελλάδα, τονίζοντας ότι «η Τουρκία τόσο διπλωματικά όσο οικονομικά και στρατιωτικά βρίσκεται πολύ πιεσμένη γεγονός που την καθιστά απρόβλεπτη όσον αφορά την εξωτερική της πολιτική και την σχέση της με τους γείτονές της όπως η Ελλάδα». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «η Τουρκία κινείται σε μία ζώνη απομόνωσης και υψηλού κινδύνου, ιδίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου, όπου το στράτευμα βρίσκεται σε πλήρη αναδιάρθρωση με χιλιάδες διωγμούς και φυλακίσεις και με άγνωστη την ετοιμότητα όσο και την προθυμία του στρατεύματος ν’ανταποκριθεί στα καθήκοντά του σε περίοδο κρίσης.»

Ο Μιχάλης Χάλαρης εξετάζει το ζήτημα των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας υπό το φως των εξελίξεων, καθώς «ο αυταρχισμός του Προέδρου Ερντογάν ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου καλοκαιριού, η πολιτική του συμμαχία με τους ακραίους εθνικιστές και τους «γκρίζους λύκους» στην Κυβέρνηση αλλά και στο επερχόμενο συνταγματικό δημοψήφισμα του Απριλίου τ.ε, η υιοθέτηση αντιδημοκρατικών μεθόδων εσωτερικής διακυβέρνησης, η συγκέντρωση σχεδόν όλων των εξουσιών στα χέρια του, καθώς και η προσπάθεια αναβίωσης νέο-οθωματικών οραμάτων και επιδιώξεων, απομακρύνουν την Τουρκία από την Ευρώπη και αναβιώνουν αντιπαλότητες και έχθρες με τα κράτη τα οποία θίγονται ευθέως από τον αναθεωρητισμό της Άγκυρας»

Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης περιγράφει τη θέση της Ελλάδας σε μια Ευρώπη της κρίσης, εκτιμώντας πως «έχει μετατραπεί εξαιτίας της ανύπαρκτης και καταστροφικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση είτε ως σάκος του μποξ ανάμεσα σε Ευρώπη και δανειστές - εταίρους (ΙMF & ESM), είτε ως έρμαιο των ορέξεων του Ερντογάν» και σημειώνει πως «η Ελλάδα της παράξενης και ετερόκλητης κυβερνητικής συμμαχίας αριστερών και ακροδεξιών, αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στην ΕΕ, όντως βυθισμένη στην οικονομική κρίση.». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η Ελλάδα αποκομμένη από τις διεθνείς εξελίξεις έχοντας χάσει το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, τον πολιτικό αιφνιδιασμό»

O Άγγελος Τερζούδης εξετάζει τις αυταπάτες της Μεγάλης Βρετανίας μετά το Brexit, με βασικότερη όλων την «Παγκόσμια Βρετανία». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «η Παγκόσμια Βρετανία είναι μια απατηλή προσπάθεια branding που σχεδιάστηκε για να καλύψει ένα ακριβό λάθος, στο οποίο αντιτίθενται τουλάχιστον το 48% των ψηφοφόρων που ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ και δεν εξαπατήθηκαν από την ακατάσχετη δημαγωγία υπέρ Brexit» και τονίζει πως «αντί για την Παγκόσμια Βρετανία και την αναβίωση της αυτοκρατορίας που πλασάρει η κ. Μέι, υπάρχει το ενδεχόμενο για το Ηνωμένο Βασίλειο η όλη ιστορία του Brexit να το καταντήσει όχι και τόσο Ηνωμένο»

Ο Δημήτρης Θωμάκος καταγράφει τις σκέψεις του επί του Κυπριακού κάνοντας μια ιστορική αναδρομή. «Μετά από μια άγονη δωδεκαετία που ακολούθησε την προηγούμενη αποτυχημένη προσπάθεια επίλυσής του μέσω του Σχεδίου Ανάν, οι δυο κοινότητες βρίσκονται και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» επισημαίνει ο συγγραφέας και εκτιμά πως η τελική επίλυση του προβλήματος θα έχει πολύ σημαντικές θετικές επιπτώσεις. «Η Κύπρος μπορεί να μετατραπεί στο χρηματοοικονομικό, εμπορικό, ενεργειακό, ναυτιλιακό, τουριστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής » τονίζει και σημειώνει πως «Απαιτείται σήμερα να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα επίλυσης του Κυπριακού και να μην οδηγηθούμε σε μια νέα χαμένη ευκαιρία.»

Ο Στάθης Αντωνάτος εξετάζει τις σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΝΑΤΟ της οποίας το νέο χαρακτηριστικό είναι «η υποχώρηση του δημοκρατικού στίγματος και η επέλαση κινημάτων που εκφράζουν τον λαϊκισμό και στηρίζουν πιο εθνικιστικές πολιτικές». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κληθούν να αντιμετωπίσουν κινδύνους περαιτέρω αποδόμησης της Ε.Ε.» και επισημαίνει πως «επιβάλλεται να εργασθούν συγκροτημένα, συστηματικά και με έμφαση προς την ενίσχυση της Ένωσης αλλά και στην σύσφιξη-εμβάθυνση των δεσμών με τον δυτικό σύμμαχο». «Σίγουρα είναι μια πρόκληση για την Ευρωπαϊκή διπλωματία η οποία βρίσκεται ενώπιον μιας νέας τάξης πραγμάτων» τονίζει.