Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Εξωτερική πολιτική

Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για Μακεδονικό και τις εξελίξεις στην συμφωνία των Πρεσπών και σημειώνει: «Η χώρα μας, με ευθύνη πρωτίστως της παρούσας κυβέρνησης, δεν έβαλλε σε προτεραιότητα τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά της συμφέροντα, έτσι ώστε να κερδίσει η ίδια πάνω από όλα τόσο στο ενεργειακό, στο στρατιωτικό και στο οικονομικό πεδίο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, αλλά σύρθηκε σε μία τετελεσμένη διαπραγμάτευση, όπου έδωσε κεκτημένα αιώνων, μέσα σε λίγες εβδομάδες, αναγάγοντας μία χώρα με αίολη ταυτότητα, σε ρυθμιστή των εξελίξεων με γλώσσα και ταυτότητα και μάλιστα με συγκεκριμένες αλυτρωτικές αναφορές.»

Ο Γιάννης Καραχισαρίδης γράφει για τα 100 χρόνια στη Μέση Ανατολή: «Πριν λίγα χρόνια ένας Ισραηλινός συγγραφέας ρωτήθηκε σε μια συνέντευξη για πόσα χρόνια ακόμα θα παραμένει άλυτο το παλαιστινιακό. Πότε θα τελειώσουν οι φονικές συγκρούσεις και πότε μια μόνιμη κι απ’ όλους αποδεκτή ειρήνη θα έρθει στην πολύπαθη Μέση Ανατολή. Κι ο συγγραφέας απάντησε ότι 60 χρόνια είναι πολύ λίγα για να λυθεί το θέμα, αν αναλογιστούμε ότι η Ευρώπη χρειάστηκε αρκετούς αιώνες αιματοχυσίας για να φτάσει στη σημερινή σταθερή ειρήνη. Οπότε το Μεσανατολικό έχει μέλλον. Άλλοτε θα καταλαγιάζει κι άλλοτε θα οξύνεται. Και κανείς σήμερα δε μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η κατάληξη»

Ο Γιώργος Τζογόπουλος γράφει για τις σχέσεις της Ευρώπης με τις κινεζικές επενδύσεις: «Για ακόμα μία φορά, η Ευρώπη δεν ασχολείται με τη ρίζα του κακού αλλά απλώς μετριάζει τις συνέπειες. Στο νέο κεφάλαιο των σινοευρωπαϊκών σχέσεων που έχει πια ανοίξει, επιδιώκει να περιορίσει την κινεζική επιρροή ενώ έχει ανάγκη τα κινεζικά κεφάλαια για να τονώσει την αναιμική ανάπτυξή της. Μάλιστα, το σημαντικό πλεονέκτημα της Κίνας παραμένει η ικανότητά της να πείθει τους πολιτικούς και τις κοινωνίες στην Ευρώπη να συνεργάζονται μαζί της σε τομείς όπου η Δύση απουσιάζει. Ρεαλιστικά στόχος της Ένωσης δεν είναι να απαρνηθεί το κινεζικό «win-win» αλλά να επιβάλει όσο το δυνατόν περισσότερους όρους της σε αυτό.»

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα. Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια» τονίζει: «Μπορεί να μας πείσει ο κ. Τσίπρας, έχοντας μια κυβέρνηση με τον κ. Καμμένο και κάνοντας αυτά που κάνει, διότι δεν κάνει μόνο εξωτερική πολιτική, κάνει πολιτική κατά των θεσμών, πολιτική σε σχέση με την οικονομία, πολιτική σε σχέση με την αντίληψή του για την ιστορία και την ιδεολογία και την αισθητική, ότι μπορεί να διαχειριστεί αυτό το θέμα; Εμένα όχι, δε μπορεί να με πείσει. Και αυτό δημιουργεί μια ανησυχία. Και η ανησυχία αυτή εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Αλλά όταν παίζεις με τη φωτιά, θα καείς. Όταν παίζεις με τον εθνικολαϊκισμό ούτε εξωτερική πολιτική ούτε διαμορφώνεται εθνική στρατηγική για το μέλλον της χώρας, των παιδιών μας και των εγγονιών μας.»

Η Ντόρα Μπακογιάννη στην ομιλία της στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα. Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια» τονίζει: «Θυμάμαι ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούσαν να επενδύσουν πάνω στο γνήσιο συναίσθημα του ελληνικού λαού και σήμερα παρακολουθώ τον κ. Τσίπρα να έχει σαν στόχο το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο και όχι την υπεράσπιση του θέματος. Δεν μπορούμε έτσι να πάμε μπροστά. Εάν κάθε φορά, για οποιοδήποτε θέμα, το εσωτερικό πολιτικό μας θέμα είναι πρώτο και η επίλυση του θέματος είναι δεύτερη, τότε αυτό το πρόβλημα θα μας ταλανίζει και στις επόμενες γενιές. Αλλά πιστέψτε με πολλές ευκαιρίες στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν. Το Βουκουρέστι έγινε μια φορά. Εάν σήμερα το απεμπολήσουμε η ελληνική εξωτερική πολιτική θα αναγκαστεί να αποδεχτεί μια ήττα»

Η Κωνσταντίνα Μπότσιου στην ομιλία της στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα. Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια» τονίζει: «Όπως συνέβη ιστορικά με άλλες διαφορές μεταξύ κρατών στην Ευρώπη, και εδώ φαίνεται ότι αμοιβαία αποδεκτή και βιώσιμη λύση μπορεί να γίνει εφικτή αν εγγυάται την ασφάλεια των συνόρων, αλλά και την ασφάλεια των ταυτοτήτων και για τις δύο πλευρές. Εκεί έγκειται η επιμονή της Ελλάδας σε συνολική και ταυτόχρονη λύση για όλα τα θέματα: ονομασία, σύνταγμα, ιθαγένεια, εθνότητα, γλώσσα, σύμβολα. Ως προς το όνομα, δεν μπορεί παρά να σημαίνει σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις. Επομένως, στη σημερινή διαπραγμάτευση, το Βουκουρέστι αποτελεί αυτονόητα την ελάχιστη εθνική γραμμή.»

Ο Γ. Σαββαΐδης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα – Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια», μιλάει για τη Διάσκεψη του Βουκουρεστίου στο ΝΑΤΟ και τί επακολούθησε: «Όπως είναι φυσικό για την κυβέρνηση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας των Σκοπίων, αλλά, και επίσης για ορισμένους πολύ ισχυρούς προστάτες της, η ομόφωνη απόφαση του Βουκουρεστίου δεν επρόκειτο να περάσει και να μείνει όπως είχε, δηλ. χωρίς περαιτέρω αντίδραση. Μετά την ανταλλαγή κατηγοριών για ελληνικό βέτο, για παρεμπόδιση, για υπονόμευση και για άλλες κατηγορίες που μας απευθύνθηκαν, απεφάσισε η κυβέρνηση των Σκοπίων, σε μια προφανή κίνηση φυγής προς τα εμπρός, να φέρει το θέμα σε μια δικαστική αντιμετώπιση στην Χάγη.»

Ο Δ. Καραϊτίδης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα – Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια», μιλάει για το εμπάργκο και την ενδιάμεση συμφωνία: «Έτυχε να είμαι παρών στην επίσκεψη που πραγματοποίησε ο τότε αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Χόλμπρουγκ, αρχές Σεπτεμβρίου στην Εκάλη που ήταν τότε η κατοικία του Παπανδρέου. Η επίσκεψη έγινε με τρόπο αιφνιδιαστικό δεν είχαν προηγηθεί επαφές, ούτε υπήρχαν ενδείξεις που να επέτρεπαν εικασίες έστω για πιθανή πραγματοποίησή της. Ο Χόλμπρουγκ ακολουθούμενος από δύο συνεργάτες του, δήλωσε ότι ο πρόεδρος Κλίντον, επιθυμούσε να αναλάβει πρωτοβουλία για να επιλύσει τη διαφορά της Ελλάδας με τα Σκόπια»

Ο Βασίλης Γούναρης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα. Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια» τονίζει: «Η συνεχής διαπραγμάτευση των ταυτοτήτων είναι επιφαινόμενο της ουσίας του Μακεδονικού Ζητήματος, που ανέκαθεν ήταν, όπως είπα από την αρχή, ο έλεγχος του χώρου. Είναι μια συζήτηση τεχνητή για ένα ζήτημα αποκλειστικά γεωπολιτικής. Συμμετέχουν για πάρα πολλά χρόνια σ’ αυτήν διπλωμάτες και πολιτικοί, κόμματα και παράγοντες, οργανισμοί, συνασπισμοί, μέτωπα και συμμαχίες, μεγάλες και μικρές δυνάμεις, στην προσπάθεια να ελέγξουν αποτελεσματικότερα τον χώρο και τους ανθρώπους. Η συζήτηση προκύπτει πάντοτε κατά τη διάρκεια κρίσεων που αφορούν τον έλεγχο του χώρου.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την κατάσταση σε σχέση με τις εξελίξεις στην Βόρεια Κορέα, και τονίζει: «Η μόνη λύση η οποία πρέπει να δρομολογηθεί είναι η διπλωματική με την έναρξη μιας σειράς πρωτοβουλιών και διαλόγου ώστε να καθίσει η Βόρεια Κορέα και ο ίδιος ο Κιμ στο τραπέζι μαζί με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Νότια Κορέα αλλά και την ΕΕ η οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αμέτοχη στις διεθνείς εξελίξεις. Η Βόρεια Κορέα όσο διατηρείται απομονωμένη με κύριο εργαλείο επιβίωσης τα πυρηνικά όπλα θα συνεχίζει να απειλεί με συνεχείς δοκιμές, με την ειρήνη να κρέμεται από μία κλωστή σε αυτή την λεπτή πολεμική διαδικασία.»