Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Κράτος, Θεσμοί & Πολιτικό Σύστημα

Η Παναγιώτα Παπανάγου αποτιμά την έως σήμερα διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με αφορμή τα δύο χρόνια από τις τελευταίες εκλογές τονίζοντας πως «Mετά την μεταστροφή της κυβέρνησης από το να επιδίδεται σε μία για το θεαθήναι μάχη κατά των Ευρωπαίων εταίρων σε πλήρη υπαναχώρηση ο πρωθυπουργός συνεχίζει από την επομένη των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 έως και σήμερα το πολυεπίπεδο διαβρωτικό του έργο». Η Π. Παπανάγνου καταλήγει: «Σε όλα τα επίπεδα, και διεφθαρμένοι είναι και ψεύτες οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το δε ψέμα τους μεγεθύνεται σκανδαλωδώς καθώς αποπειρώνται την εντιμοποίησή του στο όνομα μιας δήθεν αδιάφθορης Αριστεράς που ο ΣΥΡΙΖΑ πρεσβεύει. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει.»

Ο Νίκος Τσολακίδης γράφει για εξελίξεις στο πολιτικό τοπίο: «Η παράταξη που γέννησε την εθνική στρατηγική, αδυνατεί να καταθέσει σχέδιο εξόδου από τα αδιέξοδα και επικεντρώνεται στις εσωτερικές εξελίξεις του πολιτικού της χώρου και στα γεννητούρια που έχουν προσδιοριστεί για τις 5 Νοέμβρη. Βέβαια ο καιρός θα δείξει, αν και αυτό το κυοφορούμενο πολιτικό υποκείμενο, θα γεννηθεί και θα γεράσει πρόωρα, όπως τόσα άλλα, ή θα είναι η εξαίρεση» και σημειώνει: «Αυτές οι αρχές του φθινοπώρου, έχουν μια αναχρονιστική οσμή και θυμίζουν τις εποχές του σκληρού δικομματισμού. Έχουν μια μυρωδιά από πλαστικό σημαιάκι κομματικής συγκέντρωσης, σαν να πότισαν τα φύλλα που πέφτουν μαζούτ ένα πράγμα».

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει για τις υπόγειες διεργασίες της ελληνικής κοινωνίας: «Θα προχωρήσουμε μπροστά σε συμφωνία με την εποχή μας και τον προηγμένο κόσμο ή θα οπισθοδρομήσουμε στο παρελθόν, στη φοβικότητα και τη συντήρηση; Θα αντιμετωπίσουμε την αλήθεια ή θα προτιμήσουμε τους μύθους και το ψέμα που μεθάει και κοιμίζει; Θέλω να πιστεύω ότι η μάχη θα κερδηθεί για τη χώρα, αρκεί να υπάρξει μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων που σαν ατμομηχανή θα τραβήξει τη χώρα μπροστά προς το μέλλον της. Για να υπάρξει όμως αυτή η κρίσιμη μάζα που θα πράξει τη στροφή, χρειάζεται και η πολιτική εκπροσώπηση αυτών των αντιλήψεων.»

Ο Κωνσταντίνος Μουρτοπάλλας αναφέρεται στο μεταπολιτευτικό συνταγματικό κεκτημένο: «Το Σύνταγμα του 1975, αποτελεί αναμφίβολα έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς της συνταγματικής μας ιστορίας, αποτελώντας τη πανηγυρική επιστροφή της χώρας, στη συνταγματική ομαλότητα και τη δημοκρατική νομιμότητα. Θεωρώ, ότι αποτελεί τον πέμπτο μεγάλο σταθμό της πολιτειακής μας εξέλιξης , και της «συνταγματικής επανατοποθέτησης» στο πνεύμα του ευρωπαϊκού συνταγματισμού που επικράτησε μετά το Μεσοπόλεμο.» τονίζει και σημειώνει πως σήμερα ότι «η κρίση νομιμοποίησης των θεσμών δεν παράγεται από το ίδιο το Σύνταγμα, αλλά προέρχεται από την κατάλυση και την περιφρόνηση των θεσμών που προβλέπονται στο Σύνταγμα»

Ο Νίκος Τέλλης στο κείμενο του που βασίζεται στην εισήγησή του στο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, η Ελλάδα Μετά, εξετάζει τους τρόπους βελτίωσης της λειτουργία της Δικαιοσύνης ως απαραίτητη προϋπόθεση για ένα «άλλο» κράτος και, ιδίως, στο κατά πόσο αυτή μπορεί να συμβάλει στην προσέλκυση επενδύσεων και στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου. «Η χώρα μας κατέχει δυστυχώς την τέταρτη θέση ανάμεσα στα 47 κράτη του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφορικά με τις καταδίκες που της επιβλήθηκαν από το ΕΔΔΑ λόγω παραβιάσεων της αρχής της δίκαιης δίκης. Η Ελλάδα καταδικάστηκε σε περισσότερες από 360 υποθέσεις για υπερβολικές καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης» σημειώνει.

Ο Μελέτης Ρεντούμης με αφορμή την 24^η Ιουλίου και την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας, σημειώνει πως «43 χρονιά μετά, το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα έχει ανέβει σημαντικά, παρά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης και των Μνημονίων που ακολούθησαν» εξηγώντας πως «είχαμε εναλλαγές εκλεγμένων κυβερνήσεων, η χώρα έγινε μέλος της ΕΕ αλλά και της Ευρωζώνης και ενίσχυσε σε μεγάλο βαθμό τις δημόσιες υποδομές της όσο και τις επενδύσεις από το εξωτερικό με την συνδρομή των κονδυλίων της ΕΕ», τονίζει όμως «η πλήρης ανεξαρτησία και η διάκριση των εξουσιών, νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής, έχει ακόμα δρόμο να διανύσει μέχρι να επιτευχθεί»

Ο Γιάννης Κουράκης αναζητά τις προοδευτικές απαντήσεις στο λαϊκισμό και σημειώνει πως «για την αντιμετώπιση του λαϊκισμού και την ενδυνάμωση της Δημοκρατίας πρωταρχικό ρόλο έχει η καταξίωση της πολιτικής λειτουργίας και η αξιοπιστία των θεσμών. Τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν θεσμικούς ρόλους επιβάλλεται όχι μόνο να σέβονται τις υποχρεώσεις και τα όρια των δικαιωμάτων τους, αλλά να εμπλουτίζουν με τη δράση τους το συμβολικό περιεχόμενο του ρόλου τους». Ο Γ. Κουράκης στο ερώτημα αν είναι «ανυπέρβλητες οι δυσχέρειες για μια ουσιαστική ανάκαμψη του Σοσιαλδημοκρατικού χώρου» απαντά αρνητικά και τονίζει πως αυτό «προϋποθέτει όμως τη δημιουργία μιας άλλης, νέας σχέσης ανάμεσα στον πολίτη και τον πολιτικό.»

Ο Νίκος Αλιβιζάτος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει τις «τρεις προϋποθέσεις για τη μεταρρύθμιση του κράτους». Συγκεκριμένα τονίζει πως «αν θεωρήσουμε ότι, στη χώρα μας, το ζητούμενο είναι η έλλειψη θεσμών με βάθος, θα προέτασσα την απουσία ενός σοβαρού, φερέγγυου, και αξιόπιστου κράτους, ικανού να εξασφαλίσει την έξοδο της χώρας από την κρίση, ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις της πολιτικής ζωής». Ο Νίκος Αλιβιζάτος αναφερόμενος στην απλή αναλογική, σημειώνει πως «σε μια χώρα χωρίς παράδοση ευρύτερων συναινέσεων, ισοδυναμεί με καθήλωση» και τονίζει πως «ο σωστός δρόμος είναι να δημιουργηθούν σοβαρά θεσμικά αντίβαρα, που να μπορούν ν’ αναχαιτίζουν την εκάστοτε πλειοψηφία»

Ο Σταύρος Τσακυράκης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, μιλάει για την ανάγκη να υπάρξουν δύο μεγάλες μεταρρυθμίσεις: μια στον χώρο της παιδείας και μία στο χώρο της δικαιοσύνης. Ο Στ. Τσακυράκης τονίζει την ανάγκη ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων: «Μετά από 40 χρόνια έχει πια γίνει κοινός τόπος ότι πρέπει να καταργηθεί η συνταγματική διάταξη που, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, προβλέπει ότι η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστική από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Όσον αφορά τη δικαιοσύνη, τονίζει: «να επανεξετάσουμε την αποκλειστική «δημοσιοϋπαλληλική» σύνθεση του δικαστικού σώματος, να τη συμπληρώνουμε με διορισμούς κάποιων επιφανών νομικών που δεν έχουν κάνει δικαστική καριέρα»

Ο Γιάννης Πανούσης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, εξετάζει το τρίπτυχο της Δημοκρατίας: «Ασφάλεια – Ελευθερίες – Δικαιοσύνη». Ο Γ. Πανούσης τονίζει: «Το αρχαϊκό ερώτημα παραμένει ανοικτό και κρίσιμο: Πόση ανασφάλεια και αβεβαιότητα μπορεί να υποφέρει υπαρξιακά ένας άνθρωπος ώστε να μη διαρραγεί οριστικά η σχέση του με τους άλλους; Κράτος Δικαίου δεν είναι το Κράτος οποιουδήποτε δικαίου, όπως και ο de facto οικουμενισμός ή και η global governance δεν συμπίπτουν υποχρεωτικά με τις αξίες της παγκόσμιας κοινωνίας. Η ανασφάλεια στήθηκε, λειτουργεί ως σκιάχτρο της παγκοσμιοποίησης ακριβώς για να διώχνει τα περιστέρια της ειρήνης και να φοβίζει τους φιλήσυχους ανθρώπους.»