Ο Νίκος Γκίωνης εξετάζει τις υποψηφιότητες Μακρόν και Σουλτς και εκτιμά πως «το πείραμα Μακρόν είναι εξαγώγιμο και εν δυνάμει αποτελεσματικό όταν οι φορείς παρακμάζουν γεωμετρικώς, ενώ ο Σούλτς είναι η σίγουρη πεπατημένη – και ίσως νικηφόρος – όταν οι σχηματισμοί διατηρούν το μίνιμουμ μια συμπαγούς ικανοποιητικής ισχύος». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «θα είχε ενδιαφέρον και μάλιστα μετά την εθνικολαϊκιστική λαίλαπα η αναζήτηση του μοντέλου Μακρόν στην ελληνική εκδοχή , όχι ως copy paste αλλά ως προτρεπτική διδαχή σε ένα…
Ο Γιάννης Λίτινας παρουσιάζει το «όραμα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ: «Η σκέψη τους, η γενική τους κατεύθυνση, το όραμά τους για την Ελλάδα της επόμενης μέρας περιγράφεται από δύο λέξεις: Επίδομα – Φιλοδώρημα» και τονίζει πως «προοδευτικό είναι ότι βελτιώνει το επίπεδο όλης της κοινωνίας σε βάθος χρόνου και όχι μιας μερίδας για λίγο χρονικό διάστημα». Ο συγγραφέας σημειώνει: «Το πολιτικό σύστημα πρέπει να μιλήσει με ειλικρίνεια και χωρίς φόβο στους πολίτες για τις αναγκαίες λύσεις. Λύσεις που θα σπρώξουν την…
Ο Δημήτρης Τέλλης αναφέρεται στην έννοια «post – truth» (μετά – αλήθεια) η οποία όπως τονίζει, «ταιριάζει γάντι και στη χώρα μας» και εξηγεί πως «ένα σημαντικό κομμάτι της κοινής γνώμης πιστεύει πως η ελληνική κρίση είναι συνωμοσία κάποιων εξωθεσμικών κέντρων ή ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και το Ευρώ ευνοεί περισσότερο τα άλλα κράτη μέλη παρά την ίδια». Ο συγγραφέας εκτιμά πως το αντίδοτο στον «ψεκασμό» είναι εφικτό «με σύμβολα φρέσκα κι ελκυστικά, όχι με λάβαρα του…
Ο Μιχάλης Χάλαρης εξετάζει το ζήτημα των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας υπό το φως των εξελίξεων, καθώς «ο αυταρχισμός του Προέδρου Ερντογάν ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου καλοκαιριού, η πολιτική του συμμαχία με τους ακραίους εθνικιστές και τους «γκρίζους λύκους» στην Κυβέρνηση αλλά και στο επερχόμενο συνταγματικό δημοψήφισμα του Απριλίου τ.ε, η υιοθέτηση αντιδημοκρατικών μεθόδων εσωτερικής διακυβέρνησης, η συγκέντρωση σχεδόν όλων των εξουσιών στα χέρια του, καθώς και η προσπάθεια αναβίωσης νέο-οθωματικών οραμάτων και επιδιώξεων, απομακρύνουν την Τουρκία…
Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης περιγράφει τη θέση της Ελλάδας σε μια Ευρώπη της κρίσης, εκτιμώντας πως «έχει μετατραπεί εξαιτίας της ανύπαρκτης και καταστροφικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση είτε ως σάκος του μποξ ανάμεσα σε Ευρώπη και δανειστές - εταίρους (ΙMF & ESM), είτε ως έρμαιο των ορέξεων του Ερντογάν» και σημειώνει πως «η Ελλάδα της παράξενης και ετερόκλητης κυβερνητικής συμμαχίας αριστερών και ακροδεξιών, αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στην ΕΕ, όντως βυθισμένη στην οικονομική κρίση.». Ο συγγραφέας…
Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την σημασία της ένταξης στο QE, εκτιμώντας ότι «ο άμεσος αντίκτυπος της ένταξης των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα θα είναι οι χαμηλότερες αποδόσεις τους, πιθανότατα πάνω από 200 μονάδες βάσης, που σημαίνει ότι από το μέσο επιτόκιο των 10ετών ομολόγων στο 7% θα πέσουν σταδιακά τουλάχιστον στο 5%, προσεγγίζοντας τα επίπεδα των ομολόγων Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας.». Ο συγγραφέας τονίζει «το επόμενο βήμα θα είναι η αναβάθμιση των ομολόγων από τους διεθνείς οίκους που σημαίνει ότι…
Ο Γιάννης Λίτινας αποτιμά την κατάσταση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας σημειώνοντας πως «απώλεσε το συγκριτικό της ιδεολογικό πλεονέκτημα καθώς δεν κατάφερε να παρουσιάσει την πρόταση για την πορεία μετά την μεγάλη οικονομική κρίση» και «πελαγοδρόμησε σε προτάσεις που ακουμπούσαν περισσότερο αριστερά». Ο συγγραφέας εκτιμά πως η Σοσιαλδημοκρατία «οφείλει άμεσα, να καταθέσει συνολικά και δομημένα μια άλλη πρόταση τον Νέο Προοδευτικό Δρόμο» και σημειώνει πως «αν αυτή η κατάθεση της πρότασης καθυστερήσει, τότε, είτε η Ευρώπη θα τεμαχιστεί στη βάση των Συντηρητικών…
Ο Νίκος Γκιώνης εξετάζει τις πολιτικές όψεις του εθνικολαϊκισμού στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Γερμανία, και στην Ελλάδα και σημειώνει ότι «ο εθνολαϊκισμός μπορεί να ενσαρκωθεί ως γενικευμένη μετα-δημοκρατική αντίληψη, όταν οι πολιτικές και εκλογικές συσχετιστικές συνθήκες το επιτρέψουν, όπως ακριβώς στην Ελλάδα όπου υπάρχει η επιτομή του ορισμού του: χυλώδης δυστοπική Αριστερά συζευγμένη με την μιλιταριστική θεοκρατική Ακροδεξιά.» Ο συγγραφέας εκτιμά πως «όλοι είμαστε δυνάμει εθνοποπουλιστές απλώς οργανώσαμε καλύτερα πολλοί από μας τα πολιτισμικά μας αντισώματα» και τονίζει ότι…
Ο Παντελής Καψής με αφορμή τον διορισμό διορισμός του κ. Κιμούλη στο Πολιτιστικό Κέντρο Σταύρος Νιάρχος, σημειώνει: «Πολλοί θα περίμεναν ίσως ότι κατεξοχήν η αριστερά θα υιοθετούσε μια τέτοια προσέγγιση. Εκείνο που δεν περιμέναμε είναι ότι η σταλινική παράδοση θα αποδεικνυόταν πολύ ισχυρότερη από την ανανεωτική. Έτσι μάθαμε ότι υπάρχει αριστερός και δεξιός τρόπος αποκομιδής των σκουπιδιών κι ακόμα ότι η αριστερά έχει την κυβέρνηση, όχι την εξουσία! Έτσι επανέκαμψε ο παλαιοκομματισμός και μάλιστα ισχυρότερος, χωρίς να τηρεί τα προσχήματα,…
Το κείμενο του Νίκου Τέλλη είναι «κείμενο του facebook» όπως γράφει ό ίδιος και συμπληρώνει πως «όχι μόνο γιατί αναρτήθηκε αρχικά στο εν λόγω μέσο κοινωνικής δικτύωσης, κάτι που εξηγεί και το ανάλαφρο ύφος του, αλλά και γιατί η ίδια η αφορμή συγγραφής του προήλθε από το facebook. Από τη διαδικτυακή πλάκα των τελευταίων εβδομάδων, συγκεκριμένα, να γίνονται αναρτήσεις, στις οποίες διάφοροι χρήστες λένε ιστορίες από τα παλιά, για να καταδείξουν πόσο μεγάλη ιστορία κουβαλούν στους ώμους τους, υποτίθεται, καταλήγοντας…
Ο Νίκος Λαλιώτης σκέφτεται πάνω στην έννοια του μίσους καθώς όπως λέει «στον δημόσιο λόγο πολλές φορές προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα πολιτικά γεγονότα, τα κοινωνικά φαινόμενα, τις κρίσεις, τις μη «λογικές» αντιδράσεις, τις ακραίες αντιδράσεις, τις αυτοκαταστροφικές επιλογές των κοινωνιών, παραβλέποντας και υποτιμώντας την σημασία του μίσους ως παράγοντα ιστορικών εξελίξεων, την συσσώρευση μίσους μέσα στην κοινωνία ως συλλογικότητα, αλλά και μέσα στα άτομα σε προσωπικό επίπεδο, μια συσσώρευση ενέργειας που ενίοτε ξεσπάει σαν καταστροφικός σεισμός και σαρώνει τα πάντα».…
Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει το ζήτημα της «ανυπαρξία αξιολόγησης τεχνολογιών υγείας στην Ελλάδα» εκτιμώντας ότι: «Αυτό που πλέον λείπει μετ’επιτάσεως από το σύστημα υγείας της χώρας μας είναι η αξιολόγησης των τεχνολογιών υγείας όσον αφορά, τα φάρμακα, τις θεραπείες και τις τεχνικές, με στόχο την ενίσχυση της εγχώριας έρευνας και τεχνολογίας που θ’αποφέρει μεσοπρόθεσμα έσοδα στον δημόσιο προϋπολογισμό αλλά και ποιοτικότερες υπηρεσίες υγείας. Είναι γεγονός πως για τα νέα καινοτόμα φάρμακα δεν έχει εφαρμοστεί το λεγόμενο Health Technology Assessment που…
Σελίδα 24 από 47