Ο Κωνσταντίνος Σοφούλης γράφει για τα ελληνικά πανεπιστήμια και αναρωτιέται αν «κοροϊδευόμαστε»: «Πολλές οι αφορμές, και η πιο πρόσφατη η Πανούσιος παρέμβαση στο πανεπιστημιακό μας χάος. Χειριζόμαστε το πανεπιστημιακό ζήτημα χωρίς την στοιχειώδη λογική. Δηλαδή, κοροϊδευόμαστε για να καλύπτουμε κάποιες άλλες κρυφές, ίσως και ντροπιαστικές, προθέσεις μας. Το νέο επεισόδιο με το Πανούσιο Πανεπιστήμιο με παρέπεμψε στο προσωπικό αρχείο μου και ειδικά στο πρώτο memo με το οποίο προσήλθα στην πρώτη μου συνάντηση στο Λονδίνο, με τον αείμνηστο Sir Keneth…
O Αθανάσιος Τσαυτάρης γράφει για την «εξυπνάδα μας»: «Παρά την πρωτεύουσα σημασία του, το νευρικό μας σύστημα είναι το λιγότερο μελετημένο όργανο, συγκριτικά με τα υπόλοιπα οργανικά μας συστήματα. Αναμενόμενο θα πείτε ένεκα της πολυπλοκότητας του: του κεντρικού εγκεφάλου, περιφερειακών νεύρων, αισθητήριων οργάνων, κ.ά. Κυρίως όμως της ιδιαίτερης λειτουργίας του. Αφού είναι το μόνο από τα όργανα μας που χειρίζεται πληροφορίες. Συλλέγει και επεξεργάζεται δεδομένα (data) από τα εξωτερικά και εσωτερικά αισθητήρια, εξάγει πληροφορίες από τα δεδομένα, μετατρέπει πληροφορίες σε…
Ο Κίμωνας Βελιτζανίδης γράφει με αφορμή τις δηλώσεις βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, περί «παράκαμψης της Δικαιοσύνης» και «ανταλλαγής» των οχτώ Τούρκων με τους δύο Έλληνες στρατιωτικού: «Όταν η ιδέα της ανταλλαγής προπαγανδίζεται από κυβερνητικά στελέχη ως επωφελής και «πατριωτική», όταν διαρρέονται για καιρό παρασκηνιακές υποσχέσεις κορυφής προς τη γείτονα, οι αποφάσεις αυτές των δικαστών αποκτούν πρόσθετη αξία. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι τα κυβερνητικά νταούλια θα συνεχίσουν να χτυπούν τον σκοπό του εθνικισμού για καιρό, τουλάχιστον μέχρι να στηθούν οι επόμενες…
Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για τους κινδύνους της τουρκικής οικονομίας: «Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών έχει διευρυνθεί άνω του 5% επί του ΑΕΠ, ενώ ο πληθωρισμός κυρίως από το 2016 και μετά έχει σαφείς αυξητικές τάσεις στα επίπεδα του 10% το οποίο είναι πολύ μακριά από τον στόχο της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας. Με αυξημένο πληθωρισμό, που ισοδυναμεί με μειωμένα διαθέσιμα εισοδήματα, έλλειψη ανταγωνιστικότητας αλλά και σημαντική πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό, η Τουρκία πρέπει να ξανασκεφθεί σοβαρά πόσο μπορεί να συντηρεί…
Η Αναστασία Σαμαρά – Κρίσπη στον χαιρετισμό της στην εκδήλωση «Προστασία Προσωπικών Δεδομένων–Ηλεκτρονική Ταυτοποίηση» τονίζει: «Βασική ratio του Κανονισμού, που αφορά όλες τις επιχειρήσεις, εντός και εκτός Ε.Ε., εφόσον πρόκειται για Ευρωπαίους πολίτες, αποτελεί η προσπάθεια προστασίας του «επιχειρείν» των πολιτών της Ε.Ε., με ενδυνάμωση των δικαιωμάτων των πολιτών, μέσω βελτιωμένου ελέγχου των δεδομένων τους, που θα προστατεύονται επαρκώς πλέον, στην ραγδαία εξελισσόμενη ψηφιακή εποχή, ειδικώτερο δε σκοπό, αποτελεί η θεμελίωση σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ επιχειρήσεως και πελάτη, η προστασία των…
Ο Σίμος Ανδρονίδης γράφει για τις ιταλικές εκλογές: «Καθιστάμενη, στη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση παν-ιταλικό κόμμα, η 'Λέγκα' ανασημασιοδοτεί τη βαρύτητα των θεσμών της Ιταλικής Δημοκρατίας, σε ένα περιβάλλον που προσδιορίζεται από την αδυναμία ή την χαμηλή κοινωνική δυναμικότητα της πολιτικής-θεσμικής Ιταλικής Αριστεράς. Το κόμμα της 'Λέγκας του Βορρά' 'φορτισμένα' διαμεσολαβεί υπαρκτές κοινωνικές αντιθέσεις, αξιώνοντας την ιδιαίτερη πολιτική-ιδεολογική δια-πάλη εναντίον των ελίτ που 'υπονομεύουν' την έκφραση ή τις εκφράσεις της 'σπαρασσόμενης' λαϊκότητας. Στο λόγο της σύγχρονης ακροδεξιάς, Ιταλικής και Ευρωπαϊκής, κινηματικής…
Ο Νίκος Γκιώνης γράφει για τον εθνικολαϊκισμός ως κατάσταση των πραγμάτων: «Κατά συνέπεια τι είναι ως κοινωνικός και νοητικός χώρος ο εθνικολαϊκισμός; Απαντώ, ορίζοντάς τον ως κατάσταση των πραγμάτων …μια αραιή λέμφος που διατρέχει πολλούς ζωτικούς ιστούς δίχως να είναι αίμα. Εθνολαϊκιστής μπορεί νάναι κάποιος, που ο βασικός του αυτοπροσδιορισμός να χαρακτηρίζεται αλλιώς. Ο εθνολαϊκισμός ως ρέουσα κατάσταση των πραγμάτων σε συνθήκες κοινωνικής ακηδίας δηλ. αφροντισιάς περιέχει μπόλικο λαϊκισμό αλλά όχι μόνο. Ο παλιός αιρετικός διανοούμενος της πολωνικής Αλληλεγγύης Άντ.Μίεχνιτς,…
Ο Γιώργος Προκοπάκης γράφει για τη διαχείριση του μνημονίου: «Η επομένη της τρίτης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, είναι και η έναρξη της εφαρμογής της πολιτικής των θηριωδών πλεονασμάτων, σε περίοδο μηδενικής ανάπτυξης. Τα data συνηγορούν πως μέρος τουλάχιστον των πλεονασμάτων ήταν πλασματικό ή προσωρινό. Βασικό εργαλείο διαχείρισης ήταν το βραχυπρόθεσμο χρέος, διαφόρων μορφών, το οποίο έχει φθάσει σε αστρονομικό ύψος με προοπτική περαιτέρω αύξησης. Η πολιτική της δημιουργίας «μαξιλαριού για καθαρή έξοδο» φαίνεται να αποτυγχάνει ως προς το σκέλος της συνεισφοράς…
Ο Γιώργος Στρατόπουλος στο άρθρο του γράφει για την ελάφρυνση του ιδιωτικού χρέους: «Η ελάφρυνση του ιδιωτικού χρέους παραμένει αναγκαιότητα αντίστοιχη με την αναγκαιότητα ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους. Είναι μια από τις τελευταίες πράξεις του ελληνικού δράματος και δεν αποφεύγεται. Όπως ξέρουμε, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έγινε τόσο δυσβάσταχτο, επειδή η χώρα έχασε το ¼ του ΑΕΠ της και, προς αντιμετώπιση της υπερχρέωσης, η Ευρώπη προσέφερε τεράστια ελάφρυνση χρέους μέσω επιμηκύνσεων και χαμηλών επιτοκίων (OSI). Αλλά η τεράστια μείωση…
Ο Γιώργος Τζογόπουλος γράφει για τις σχέσεις της Ευρώπης με τις κινεζικές επενδύσεις: «Για ακόμα μία φορά, η Ευρώπη δεν ασχολείται με τη ρίζα του κακού αλλά απλώς μετριάζει τις συνέπειες. Στο νέο κεφάλαιο των σινοευρωπαϊκών σχέσεων που έχει πια ανοίξει, επιδιώκει να περιορίσει την κινεζική επιρροή ενώ έχει ανάγκη τα κινεζικά κεφάλαια για να τονώσει την αναιμική ανάπτυξή της. Μάλιστα, το σημαντικό πλεονέκτημα της Κίνας παραμένει η ικανότητά της να πείθει τους πολιτικούς και τις κοινωνίες στην Ευρώπη να…
Η Χριστίνα Παπανικολάου γράφει για τον ψηφιακό μετασχηματισμό των Συστημάτων Υγείας: «Την τελευταία δεκαετία πολλά Σ.Υ. εφαρμόζουν νέες τεχνικές διοίκησης και διαχείρισης, αλλά και βαθύτερες οργανωτικές και λειτουργικές αλλαγές, που στοχεύουν στην αναίρεση των “στεγανοποιήσεων” και του κατακερματισμού ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα παραγωγής και παροχής Υπηρεσιών Υγείας. Επιδιώκεται η λειτουργική και διοικητική σύγκλιση μεταξύ ΠΦΥ και Νοσοκομειακής περίθαλψης, μεταξύ υπηρεσιών αποκατάστασης και κατ’ οίκων φροντίδας, αλλά και γενικότερα μεταξύ Υγειονομικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας. Αυτές οι αλλαγές…
Ο Νίκος Κασκαβέλης γράφει για το εγγενές «ρίσκο» της δημοκρατίας και οι ισορροπίες του κοινοβουλευτισμού: «Έχουμε γίνει μάρτυρες απίστευτων ως χθες συμβάντων. Ο κάθε Υπουργός, με κάλυψη άνωθεν, φέρνει προς ψήφιση το οτιδήποτε. Από προκλητικές αυξήσεις θέσεων μετακλητών (και των αποδοχών τους), έως χαριστικές ρυθμίσεις και από άχρηστες δημιουργίες νέων υπηρεσιών, έως αναχρονιστικές ιδεοληψίες. Και όλα με την αλαζονική βεβαιότητα της μονιμότητας της εξουσίας τους και του απολύτως ανεξέλεγκτου. Ακόμα και σε περιπτώσεις που υπάρχει βάσιμη υποψία, αρκετή για να…
Σελίδα 12 από 47