Μπορεί το δημοψήφισμα να έληξε στα γειτονικά Σκόπια και να υπάρχει σκεπτικισμός για το αποτέλεσμα όσον αφορά την συμμετοχή του κόσμου και την περιορισμένη νομιμοποίηση λόγω της αυξημένης αποχής, το σίγουρο είναι όμως, ότι τα πράγματα είναι αρκετά πιο σύνθετα και αυτοί που πιστεύουν με ευκολία, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών έχει παγώσει ή πεθάνει μέσα από την απόρριψη της λαϊκής βούλησης, προφανώς αγνοούν τους διεθνείς συσχετισμούς και τα τεράστια συμφέροντα που δρομολογούνται στην περιοχή των Βαλκανίων αλλά και της Ν.Α Μεσογείου.
Τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ευρωπαίοι της ΕΕ, ενδιαφέρονται σφόδρα για την επίλυση του προβλήματος μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων με την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, με συνταγματική αναθεώρηση από την μία πλευρά, αλλά και κύρωση από την ελληνική Βουλή από την άλλη πλευρά, ώστε να οριστικοποιηθούν όλες οι λεπτομέρειες και να προχωρήσουν όλες οι πτυχές που έχουν συμφωνηθεί.
Παρά λοιπόν τις δυσκολίες που φαίνεται να ορθώνονται στα Σκόπια, καθώς θα πρέπει ο Σκοπιανός πρωθυπουργός να περάσει μία συνταγματική αναθεώρηση με πλειοψηφία και συμμετοχή της αντιπολίτευσης, από την άλλη φαίνεται ότι το διακύβευμα για την γείτονα είναι πολύ μεγαλύτερο,καθώς ήδη είναι μία χώρα ενεργειακά εξαρτημένη από το φυσικό αέριο της Ρωσίας, με αγωγό μέσω Ουκρανίας, Μολδαβίας και Ρουμανίας, κάτι που γνωρίζουν όλες οι μεγάλες δυνάμεις, επηρεάζοντας την ενεργειακή ισορροπία της περιοχής.
Με την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, μέσα από την σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας πετυχαίνουν οι Ευρωπαίοι αλλά κυρίως οι ΗΠΑ μία σειρά από στρατηγικούς στόχους που σχεδίαζαν προσεκτικά τα τελευταία χρόνια.
Η όλη διαδικασία κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών είναι επί της ουσίας γεωπολιτική.
Πιο συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ επιθυμούν να διευρύνουν την επιρροή τους στα Βαλκάνια με την δημιουργία μίας νέας τεράστιας στρατιωτικής βάσης ως επέκτασης της βάσης πρότυπο που υπάρχει σήμερα στα σύνορα Κοσόβου FYROM, την λεγόμενη Camp Blondsteel που από μόνη της αποτελεί μία πολυάριθμη πολιτεία.
Μάλιστα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σχεδιάζεται η μεταφορά της βάσης του Αβιάνο από την Ιταλία στα Σκόπια, όπου μαζί με την βάση του Κοσόβου αλλά και αυτή στην Σούδα της Κρήτης, θα αποτελούν τα στρατηγεία της ευρύτερης ΝΑ Μεσογείου παρακάμπτωντας έτσι την απείθαρχη Τουρκία, που δεν διευκολύνει με την συμπεριφορά της τις προοπτικές του ΝΑΤΟ.
Επίσης στο ενεργειακό πεδίο, η δημιουργία αγωγού Θεσσαλονίκης-Σκοπίων για προμήθεια φυσικού αερίου και διασύνδεσής του με άλλους αγωγούς, όπως ο TAP που παρακάμπτουν την Ρωσία βοηθούν στην κατεύθυνση της απεξάρτησης της Ευρώπης και των δυτικών συμμάχων από την εχθρική για αυτούς Ρωσία.
Επιπρόσθετα, στα σχέδια των δυτικών συμμάχων, βρίσκεται και νέος αγωγός που συνδέει τα Σκόπια, με Βουλγαρία, Ρουμανία και Μαύρη Θάλασσα, ώστε να υπάρξει πλήρης ενεργειακή ανεξαρτησία και εισαγωγή νέων παικτών στην όλη περιοχή.
Δεν είναι μάλιστα τυχαίο το γεγονός, ότι το ΝΑΤΟ ως συμμαχία έχει ήδη προσκαλέσει τα Σκόπια ως υποψήφιο μέλος και είναι μία διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι αμφίβολο αν θα διακοπεί λόγω της περιορισμένης συμμετοχής στο δημοψήφισμα των Σκοπίων.
Με βάση τα παραπάνω γίνεται κατανοητό, ότι η χώρα μας είτε επιθυμεί μέσω της κυβέρνησης να αγοράσει πολιτικό χρόνο και να κατευνάσει τις αντιδράσεις, είτε θέλει η αντιπολίτευση να μποϊκοτάρει την συμφωνία επειδή δεν συμφωνεί ιδεολογικά, οι επιλογές σε βάθος χρόνου είναι από αρκετά περιορισμένες ως ανύπαρκτες, με βάση την διεθνή σκακιέρα.
Αυτό συμβαίνει γιατί η χώρα μας, με ευθύνη πρωτίστως της παρούσας κυβέρνησης, δεν έβαλλε σε προτεραιότητα τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά της συμφέροντα, έτσι ώστε να κερδίσει η ίδια πάνω από όλα τόσο στο ενεργειακό, στο στρατιωτικό και στο οικονομικό πεδίο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, αλλά σύρθηκε σε μία τετελεσμένη διαπραγμάτευση, όπου έδωσε κεκτημένα αιώνων, μέσα σε λίγες εβδομάδες, αναγάγοντας μία χώρα με αίολη ταυτότητα, σε ρυθμιστή των εξελίξεων με γλώσσα και ταυτότητα και μάλιστα με συγκεκριμένες αλυτρωτικές αναφορές.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι, η όλη διαδικασία κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών, ενώ αναλύεται ως θεσμική και Συνταγματική, είναι επί της ουσίας γεωπολιτική και είναι βέβαιο ότι αν δεν συγκρουστούν ευρύτερες ισορροπίες στην περιοχή, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα περάσει και θα εφαρμοστεί, χωρίς κανένα εμφανές αντάλλαγμα από την Ελλάδα η οποία τελικά έδωσε πολλά, αλλά δεν πήρε τα αναμενόμενα.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Piet Mondrian, Composition No. 10 Pier and Ocean