Η απόφαση της Τερέζας Μέι μέσω έκτακτου διαγγέλματος για την άμεση προκήρυξη εκλογών στην Μ.Βρετανία στις 8 Ιουνίου, ήταν μία απόφαση που αρκετοί πολιτικοί αναλυτές ανέμεναν.
Μάλιστα οι αγορές έδειξαν θετική αντίδραση αν κρίνουμε από την ισχυροποίηση της στερλίνας καθώς απεφεύχθη το χειρότερο σενάριο για τους επενδυτές που ήταν η ξαφνική παραίτηση της πρωθυπουργού δηλώνοντας αδυναμία να διαχειριστεί το Brexit.
Η προκήρυξη εκλογών στη Μ. Βρετανία σηματοδοτεί ένα νέο γύρο εσωστρέφειας.
Παρ’ όλα αυτά η προκήρυξη εκλογών στη Γηραιά Αλβιώνα σηματοδοτεί ένα νέο γύρο εσωστρέφειας και απώλειας σαφούς προσανατολισμού.
Το κοινοβούλιο παρά την πρόθεση της Τ.Μέι για πρόσω ολοταχώς στο Brexit έχει εγείρει αρκετές ενστάσεις τόσο για την πορεία προς αυτό όσο και για το περιεχόμενο της όποιας συμφωνίας.
Από την άλλη η Τ. Μέι ενώ επί πρωθυπουργίας Κάμερον είχε ταχθεί υπέρ της παραμονής στην ΕΕ έστω με επιφυλάξεις για να κερδίσει την εύνοια του πρώην πρωθυπουργού, τελικά φαίνεται να επιδιώκει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ένα σκληρό Brexit το οποίο δεν είναι δεδομένο ποιον θα ευνοήσει και με ποιους όρους.
Το σίγουρο είναι ότι η Βρετανία αναζητά εναγωνίως την εθνική και παγκόσμια ταυτότητά της στην μετά ΕΕ εποχή.
Ποιες θα είναι οι νέες συμμαχίες, ποιος ο βαθμός πρόσβασης στην ενιαία αγορά, ποια η στάση στο προσφυγικό και ποια η στάση για τους Ευρωπαίους υπήκοους που διαμένουν στην Βρετανία, αποτελούν κρίσιμα ερωτήματα τα οποία δεν έχουν απλή ή μονοσήμαντη απάντηση.
Αναλύοντας τώρα τους λόγους που οδήγησαν την Τ. Μέι σε πρόωρες εκλογές αναφέρεται από πολλούς ότι ακριβώς επειδή δεν είναι εκλεγμένη έχει αδυναμία διαχείρισης των εξελίξεων σε σοβαρά εθνικά ζητήματα, οπότε αναζητά νωπή λαϊκή εντολή για να μπορέσει να εφαρμόσει την πολιτική της.
Θεωρούμε όμως ότι για μία ακόμη φορά στην Ευρώπη υπερισχύει η θεωρία του εκλογικού κύκλου και όχι του εθνικού συμφέροντος.
Η πορεία της της Βρετανίας στην μετά ΕΕ εποχή μεταβάλλει τον χάρτη των παγκόσμιων ισορροπιών.
Ο λόγος είναι ότι η νυν πρωθυπουργός γνώριζε όταν έβαλε υποψηφιότητα για την διαδοχή Κάμερον ότι η βασική της ατζέντα θα ήταν η διαχείριση του Brexit και των όποιων αντιδράσεων εντός Κοινοβουλίου ή μεταξύ άλλων μικρότερων κομμάτων και παρ’ όλα αυτά προσβλέπει σε πρόωρες κάλπες αρχές Ιουνίου, εκμεταλλευόμενη την πολυδιάσπαση της αντιπολίτευσης και τον μη πειστικό ηγέτη των εργατικών Κόρμπιν ο οποίος ναι μεν χαιρέτησε την απόφαση Μέι αλλά γνωρίζει πολύ καλά ότι έχει ελάχιστες ελπίδες να εκλεγεί.
Επίσης υπάρχει και ένας βαθύτερος λόγος που είναι βαθιά εθνικός για τον οποίο η Τ. Μέι θέλει συναίνεση και νομιμοποίηση μέσω της λαϊκής εντολής.
Πρόκειται για τον ορατό κίνδυνο διαμελισμού της χώρας. Και αυτό γιατί η επιμονή της Σκωτίας για δημοψήφισμα απόσχισης και ανεξαρτησίας ιδίως στην περίπτωση σκληρού Brexit ενδέχεται να βάλει φωτιά στα θεμέλια συνοχής της Βρετανίας.
Πολύ περισσότερο δε αν την λογική της Σκωτίας την ακολουθήσει και η Βόρειος Ιρλανδία που θέλει προνομιακή σχέση με την Ευρώπη και πρόσβαση στην κοινή αγορά.
Μέσα από αυτό το σύνθετο πολιτικό σκηνικό η νυν πρωθυπουργός κατανοεί ότι είναι αδύνατον να δεσμεύσει την Βρετανία και να εγγυηθεί την εδαφική της ακεραιότητα όταν όλοι οι παράγοντες προμηνύουν μια δύσκολη αποχώρηση που μπορεί να συνοδευθεί από μία εκτεταμένη οικονομική κρίση.
Στα παραπάνω να προσθέσουμε και το αποικιακό καθεστώς του Γιβραλτάρ το οποίο εν μέσω Brexit τίθεται εν αμφιβόλω τόσο από την ΕΕ όσο και από την Ισπανία που βρίσκεται στα σύνορά της.
Εν κατακλείδι θα λέγαμε ότι η κατάσταση στην Βρετανία θ’ απασχολήσει για πολύ καιρό, τόσο τους πολιτικούς όσο και τους οικονομικούς αναλυτές καθώς η πορεία της οικονομίας της Βρετανίας στην μετά ΕΕ εποχή ενδέχεται να μεταβάλλει και τον χάρτη των παγκόσμιων ισορροπιών ανάμεσα στις μεγάλες υπερδυνάμεις.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Thomas Buttersworth (1768 – 1842) The British Man of War