Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Εκπαίδευση & Πολιτισμός

Ο Δημήτρης Κουρέτας γράφει για την ερευνητική πολιτική στα ΑΕΙ σημειώνοντας ότι «κάθε Ελληνικό ΑΕΙ θα έπρεπε δομημένα να  προσπαθεί να δημιουργήσει συστηματικά τις βάσεις για τη διαμόρφωση μίας ερευνητικής στρατηγικής που θα του επιτρέψουν να ευθυγραμμιστεί με τις διαφαινόμενες ερευνητικές προτεραιότητες που τίθενται από τη ΓΓΕΤ εν όψει της νέας Προγραμματικής Περιόδου, με ορίζοντα το 2020». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η διαμόρφωση μίας στρατηγικής δημιουργίας και αξιοποίησης γνώσεων, δηλαδή  μίας ερευνητικής στρατηγικής, στηρίζεται στην αντίληψη της οργανωσιακής γνώσης» και συμπληρώνει ότι «η γνώση αυτή πρέπει να είναι διαχειρίσιμη συστηματικά με στόχο τη βελτίωση της βιωσιμότητας του οργανισμού»

Ο Κωνσταντίνος Σοφούλης στο δεύτερο μέρος του άρθρου – παρέμβαση «Αυτονόητοι απλοί κανόνες για την διακυβέρνηση των πανεπιστημίων μας» τονίζοντας ότι «η σωστή οργάνωση και συγκρότηση του πανεπιστημίου δεν αρκεί για να λειτουργήσει αποτελεσματικά» και εξηγώντας πως πρέπει «να ορίσουμε με πραγματολογική ακρίβεια τον σκοπό, ή το τελικό προϊόν ή αποτέλεσμα που επιδιώκει» παρουσιάζει αναλυτικά τις προτάσεις του για τη διακυβέρνηση των πανεπιστημίων μας. Ο συγγραφέας εκτιμά πως «το δημόσιο πανεπιστήμιο μπορεί να μετατρέψει το όραμα του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης του σε πράξη, αρκεί να δεσμευθεί μέσω του Ακαδημαϊκού Οργανισμού του να ακολουθήσει πρακτικά την κατεύθυνση αυτή».

Ο Κωνσταντίνος Σοφούλης σε συνέχεια των άρθρων του – παρεμβάσεις για τα πανεπιστήμια αναπτύσσει στο άρθρο αυτό τους κανόνες για την «την διακυβέρνηση των πανεπιστημίων μας» σημειώνοντας ότι «η κατά τον νόμο αυτό οργάνωση του πανεπιστημίου με την μορφή αναγκαστικού κοινοτικού μορφώματος αποτελεί αυθαίρετη κοινοτιστική/κομμουνιστική εκτροπή στα πλαίσια του ισχύοντος συνταγματικού καθεστώτος μας». Ο συγγραφέας από την αρχή της παρέμβασή τους ξεκαθαρίζει πως «Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να νοθευτεί το Πολίτευμα της χώρας για να χωρέσει sui generis νομική προσωπικότητα που, μάλιστα, εκ του αποτελέσματος έχει αποδειχτεί ότι έχει οδηγήσει σε χάος»

Ο Νίκος Γκιώνης αναφερόμενος στις τελευταίες εξελίξεις, γράφει: «Η δόλια συνταγματική εκτροπή, που παρατηρείται και κινείται στις παρυφές της Συνταγματικής ορθότητας, θα μπορούσε να είναι ολιγαρχική απολυταρχία αν ο Καραμανλής ο πρεσβύτης δεν έβαζε πιεστικά την χώρα στην ΕΟΚ, αν ο Σημίτης δεν μας έχωνε πιο βαθειά σ΄ αυτή μέσω του Ευρώ κι αν ο Παπαδήμος, ο Βενιζέλος και πιο μετά ο νεορεαλιστής Σαμαράς δεν μας κράταγαν εκεί μέσα» και συμπληρώνει πως «τα ρωσικά εκτυπωτήρια δεν έχουν καμμιά σχέση με τις σοσιαλδημοκρατικές αλλά και αστικές μεταρρυθμίσεις, που μέχρι προχτές πρέσβευαν ο Μουζέλης, ο Τσουκαλάς ή ο Βέλτσος.»

Ο Άγγελος Τερζούδης εξετάζει τις ιστορικές σχέσεις των Ελλήνων με τη Ρωσία, οι οποίες είναι σε ένα επίπεδο «διαψευσθείσας δοξασίας». Ο συγγραφέας εξηγεί πως «ο Μόσκοβος, που για αιώνες στοιχειώνει τη φαντασία πολλών και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, έμεινε, όπως ήταν φυσικό, μόνο στο πεδίο της φαντασίωσης» και σημειώνει η φαντασίωση αυτή υπάρχει γιατί «δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να κάνουμε εμείς μόνοι μας τη δουλειά, άρα κάποιος άλλος θα πρέπει να βρεθεί να την κάνει, εν προκειμένω η Ρωσία». «Οι ψευδαισθήσεις όμως και οι αυταπάτες είναι καιρός να δώσουν τη θέση τους στην κοινή λογική» τονίζει.

Το άρθρο - παρέμβαση του Κωνσταντίνου Σοφούλη για την εκπαίδευση, δίνει το έναυσμα ώστε να ξεκινήσει ένας διάλογος για το εκπαιδευτικό σύστημα. Γράφει ο Κ. Σοφούλης: «Κάθε προσπάθεια για την μεταρρύθμιση του πανεπιστημιακού μας συστήματος είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία, αν δεν προηγηθεί πλήρης ανατροπή του δόγματος πάνω στο οποίο στηρίζεται η διακυβέρνησή τους. Με την τρέχουσα διακυβέρνηση κάθε επιμέρους μεταρρυθμιστικό μέτρο θα εκφυλίζεται άνευ εταίρου για να ενσωματωθεί στο πνεύμα της και στην μοιραία ατελεσφορία που συνεπάγεται. Τα πράγματα μιλούν φωναχτά, αν τολμήσουμε να δούμε την πραγματικότητα με απροκατάληπτο μάτι. Αυτό θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια.»

Ο Νικόλας Τζήμος παρουσιάζει την έκθεση Gr80s, που επιμελούνται ο Βασίλης Βαμβακάς και ο Παναγής Παναγιωτόπουλος, τα εγκαίνια της οποίας είναι στις 25 Ιανουαρίου 2017 στην Τεχνόπολη. «Στόχος της έκθεσης ‘’GR80s. Η Ελλάδα του 80 στην Τεχνόπολη’’, είναι να προσφέρει με τη νηφαλιότητα, που η χρονική απόσταση και η επιστημονική τεκμηρίωση επιτρέπουν, μια πραγματική επίσκεψη σε μνήμες θολές και εντυπώσεις που συχνά εργαλειοποιούνται χωρίς όριο». Στην έκθεση οι επισκέπτες μπορούν να περιδιαβούν μέσα και να ακουμπήσουν ολοκληρωμένα περιβάλλοντα. Θα δουν να εκτυλίσσονται μπροστά τους αφισοκολλήσεις, να διεξάγονται συναυλίες, να προβάλλονται βιντεοταινίες και κινηματογραφικά έργα της δεκαετία

Ο Ξενοφών Μπρουντζάκης αναλύει τα «τα τρία στρατιωτικά κινήματα που άλλαξαν την Ελλάδα»: την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, τη Ναυπλιακή Επανάσταση, και το στρατιωτικό κίνημα του 1909

Όπως σημειώνει ο συγγραφέας: «Στην ιστορική μας συνείδηση έχουμε συνδέσει τα στρατιωτικά κινήματα με τις πιο μελανές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Ωστόσο, αυτός ο «συνειρμός» δεν ευσταθεί ιστορικά. Δίχως υπερβολή θα μπορούσε μάλιστα να ισχυριστεί κανείς ότι υπήρξαν τρία στρατιωτικά κινήματα που άλλαξαν την Ελλάδα»

Ο Κωνσταντίνος Σοφούλης περιγράφει την «τακτική του αιώνιου σκότους» στα πανεπιστήμια και θέτει το ερώτημα: ««τι επίπτωση έχουν όλα αυτά στην ποιότητα των αποφοίτων που ρίχνει το σύστημα στην οικονομία και την κοινωνία μας;». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «ένα αναρχούμενο και κακοδιοικούμενο πανεπιστήμιο είναι αναγκαίος τόπος για να ασκηθεί η εξουσιολογνεία των σύγχρονων μηδενιστών της αριστεράς» και τονίζει πως «η συγκάλυψη της πραγματικότητας αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για την επιβίωση των κακών πρακτικών διοίκησης». «Πρόκειται για την τυπική περίπτωση, όπου ο οργανισμός προσαρμόζεται στις ανάγκες του συστήματος εξουσίας αντί το σύστημα εξουσίας να προσαρμόζεται στη λειτουργία του οργανισμού» καταλήγει.

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην παιδεία επισημαίνοντας πως είναι «η πρώτη φορά που επιχειρείται μια συνολική αλλαγή σε όλες τις βαθμίδες θέλοντας η κυβέρνηση προφανώς να δώσει το στίγμα της αριστερής διακυβέρνησης». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «επιχειρείται ν’ αλλάξει η Παιδεία στη χώρα, χωρίς σχέδιο και προοπτική μόνο για να εξυπηρετήσει μικροκομματικές σκοπιμότητες» και τονίζει πως «η εξίσωση και η ισοπέδωση όλων των θεσμών με όχημα την παιδεία, όχι μόνο δεν αποτελεί αντίδοτο στην οικονομική κρίση, αλλά υποθηκεύει και το μέλλον των επερχόμενων γενεών»