"Η σκέψη ότι οι εξωγενείς «υποχρεώσεις» στις οποίες ο άνθρωπος έχει αυθυποβληθεί και διατηρεί σαν πέπλο πάνω από τον καθρέφτη της σχέσης με τον εαυτό του, καταρρέουν έστω και προσωρινά, τον σπρώχνουν ολοένα πιο κοντά στην αποκάλυψή του. Στη φανέρωση του -ανεπαίσθητα δημιουργημένου- τιμήματος της κατάκτησης μιας φορμαλιστικής αυτονομίας, που έχει εγγραφεί στο «συλλογικό υποσυνείδητό» του. Καταλήγει υποχρεωμένος να αντιληφθεί την αδυναμία τού να κοιτάξει στα μάτια τον «ενδόκοσμό» του, να έρθει αντιμέτωπος με τη νοηματοδότηση της ύπαρξής του."

"Η διαχείριση της κρίσης από τη μεριά της Ουγγρικής κυβέρνησης, δεν αποτελεί παρά και έναν ιδιαίτερο κρίκο στην εξέλιξη που έχει λάβει αυτά τα χρόνια όπου την διακυβέρνηση της χώρας έχει το κόμμα FIDESZ του Βίκτωρ Όρμπαν, η Ουγγρική «ανελεύθερη δημοκρατία». Άρα, η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης εδράζεται και τροφοδοτείται από το πλαίσιο της «ανελεύθερης δημοκρατίας», όπως αυτή εφαρμόζεται στη χώρα.Ένας νεολογισμός που έχει εισέλθει την τελευταία περίοδο στο οπλοστάσιο της πολιτικής επιστήμης, και ως προς το πλαίσιο μελέτης και κατάταξης συστημάτων διακυβέρνησης"

"Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι «προσαρμοστικό όν» και μπορεί να προσαρμόζεται σε αντίξοες συνθήκες που συμβαίνουν γύρω του. Η πανδημία του covid-19 προέκυψε σε μια περίοδο όπου ολόκληρη η ανθρωπότητα ήταν απροετοίμαστη να δεχτεί τις επιπτώσεις της. Όμως ο άνθρωπος μπορεί να προασπίσει την υγεία του και να αντιληφτεί άμεσα την επικινδυνότητα της κατάστασης. Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των κρουσμάτων του Κορωνοϊού, ιδιαίτερα σε χώρες με τους περισσότερους θανάτους όπως π.χ Ιταλία, Ισπανία, ΗΠΑ, συνετέλεσε στη λήψη μέτρων προστασίας και περιορισμού των κινήσεων που, τις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό στάθηκε αφορμή για ένα είδος “defrage” μια ανασυγκρότηση στη στάση ζωής."

"Στην Ελλάδα η πανδημία του κορωνοϊού κράτησε τους Έλληνες πολίτες μακριά από τις κοινωνικές συναναστροφές. Το αίσθημα του φόβου, πρωτίστως, και έπειτα η συνείδηση της κοινωνικής ευθύνης οδήγησε στην εσωτερίκευση της αποτελεσματικότητάς των εμπροσθοβαρών μέτρων που λήφθηκαν. Τα ατομικά δικαιώματα περιορίστηκαν χάρη στην προστασίας της ζωής. Τόσο στη διεθνή όσο και στην εγχώρια αρθρογραφία, αναπτύχθηκε ένας έντονος διάλογος περί της συνταγματικότητας των μέτρων και της συμβατότητάς τους με διεθνείς συνθήκες. Οι συνταγματολόγοι και οι διεθνολόγοι καταφάσκουν το θεμιτό των μέτρων αιτιολογώντας τα στο απόλυτο δικαίωμα της ζωής"

"Την επόμενη μέρα (που έρχεται) όλα αυτά τα συστήματα εξουσίας και διαχείρισης, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από τα μέτρα για την αντιμετώπισή του Ιού. Με δεδομένο ότι σύμφωνα με όλες οι εκτιμήσεις και προβλέψεις βαδίζουμε προς μία μακρά και δύσκολη πολιτικοοικονομικοκοινωνική κρίση, το διακύβευμα είναι αν θα χτίσουμε το μέλλον μας με συνταγές και πρόσωπα του ( αποτυχημένου ) παρελθόντος ή θα προτάξουμε στον τρόπο σκέψης και δράσης ξεχασμένες αρχές και αξίες."

"Και τότε εμφανίστηκε απροσδόκητα ο Κορωνοϊός με συνέπεια αρκετοί από τους παραπάνω ‘τζάμπα μάγκες και τσαρλατάνους’ να μετατραπούν εν μία νυκτί σε φοβισμένους ελεημοσυνάριους. Από τον αδιάφορο για την πλέμπα ελιτίστα κι από το μοναχοφάη μικρομεσαίο στον έντρομο ανθρωπάκο, μιας Πανδημίας εγκλεισμός. Οι δόξες του παρελθόντος αντεκατεστάθησαν από το άγχος της επόμενης μέρας. Από την ανισότητα στα αγαθά του πλούτου στην ισότητα στους κοινούς κινδύνους για τη ζωή, μιάς ανασφάλειας δρόμος. Τα σπίτια-φρούρια και τα χαμηλά ισόγεια κρύβουν πλέον τα ίδια συναισθήματα δέους.
Την περίοδο αυτή δεν ηττήθηκε ο Καπιταλισμός [όπως αφελώς διατείνονται μερικοί]. Ηττήθηκε - κι ελπίζω οριστικά - ο λαϊκισμός της εύκολης ατάκας "