Κυριακή, 22 Μαϊ 2016

3 στους 10

αρθρο του:

Ο Νίκος Ορφανός θέτει το θέμα της ανεργίας, του «ελέφαντα στο δωμάτιο για τον οποίο δε μιλάει κανείς» και αναζητά τα αίτια αυτής, ένα από τα οποία είναι το εκπαιδευτικό σύστημα που «βγάζει πτυχιούχους χωρίς κανένα σχεδιασμό για το που μπορούν να δουλέψουν», η εχθρότητα στον ιδιωτικό τομέα και η νοοτροπία της αριστεράς που θεωρεί ότι «η σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά είναι έγκλημα». Ο συγγραφέας εκτιμά ότι λανθασμένα ο άνεργος σήμερα θεωρείται περιθωριακός και «αντιμετωπίζεται ως μια συνήθης περίπτωση». O τίτλος του άρθρου «3 στους 10» προέρχεται από το τραγούδι των UB 40 «One in Ten»

O Γιώργος Σπηλιωτόπουλος αναφερόμενος στο «μάθημα» που πήραμε από την οικονομική κρίση, παραθέτει τη ρήση του Hegel «εκείνο που διδάσκει η ιστορία είναι ότι δεν διδασκόμαστε από την ιστορία», σημειώνοντας πως «αποτελεί ελάχιστο χρέος όλων μας, να προβληματιστούμε εκ νέου και να διδαχτούμε όχι μόνον ως πάσχοντες αλλά και ως μέλη της παρούσας κατάστασης, αξιοποιώντας γόνιμα τα επίπονα μαθήματα που μας δίδαξε κατά το διάστημα αυτό». Ο συγγραφέας τονίζει πως «πολιτισμός και ανέχεια δε συμβιβάζονται» και επισημαίνει πως «η θέση που αρμόζει στη χώρα μας τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και στην παγκόσμια ιστορία διεκδικείται με τη δράση»

Ο Νίκος Κασκαβέλης εκκινώντας από το ερώτημα που τέθηκε στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Υπάρχει λύση στο ελληνικό πρόβλημα;» και κυρίως από την απάντηση που δόθηκε: πως στην αντιμετώπιση της κρίσης ερχόμαστε αντιμέτωποι με θέματα εθνικής αυτογνωσίας σχετικά με το «πού ανήκουμε», θέτει τον δικό του προβληματισμό εκτιμώντας πως «κυριαρχεί στον τόπο μας η διάθεση μιας συνωμοσιολογική προσέγγιση της Ιστορίας». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «είναι χαρακτηριστικό το πόσο μας ενδιαφέρει ακόμα και η παραμικρή αμφισβήτηση ή σχόλιο του κάθε ξένου για μας» και τονίζει πως «η δημιουργική ενασχόληση με την πατρίδα επιβάλλεται και μπορεί να έχει προοδευτικό περιεχόμενο».

Ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης εξετάζει την πολιτική των «αλλεπάλληλων φοροεπιδρομών» εκτιμώντας ότι τα αποτελέσματα αυτής είναι «κατά γενική ομολογία τραγικά» και τονίζοντας πως «η χώρα έχει πέσει μέσα σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και από-επένδυσης». Ο συγγραφέας τονίζει «έχουμε πέσει σε μία μαύρη τρύπα, από την οποία αποκλείεται να βγούμε με μαγικό τρόπο, απλά επαναλαμβάνοντας τα ίδια σφάλματα» και σημειώνει πως η χώρα χρειάζεται ένα «επενδυτικό σοκ» προειδοποιώντας πως «φτάνουμε κοντά στην κρίσιμη ώρα, του μη περαιτέρω». «Εκτός από τους ανθρώπους, υπάρχουν και οι αριθμοί. Και αυτοί, οι αριθμοί, δεν βγαίνουν πια. Με καμία εξωτερική ή εσωτερική βοήθεια» τονίζει.

Ο Δημήτρης Θωμάκος παρουσιάζει το βιβλίο του Δημήτρη Καιρίδη, «Εθνικισμός». Σύμφωνα με τον Δ. Θωμάκο, το βιβλίο του Δ. Καιρίδη «αναδεικνύει τον ρόλο των πολιτικών επιλογών και διεργασιών, που κλιμάκωσαν την ένταση και τελικά οδήγησαν στη βίαιη αντιπαράθεση μεταξύ Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων και Σέρβων-Κροατών-Βόσνιων Μουσουλμάνων» και προβαίνει σε «εκτενή αναφορά στο ζήτημα της βαλκανικής ασφάλειας, αφού σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται τόσο το Κυπριακό ζήτημα, όσο και οι πόλεμοι που ακολούθησαν τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας». Ο Δ. Θωμάκος τονίζει πως «η συμβολή του βιβλίου στην κατανόηση των εθνοτικών συγκρούσεων και του ρόλου του εθνικισμού στη διεθνή πολιτική είναι πολύτιμη»

Ο Γιάννης Μαντζίκος περιγράφει το αδιέξοδο στις χώρες της Μέσης Ανατολής και τα λάθη της Δύσης. Όπως τονίζει, «αν Αραβική Άνοιξη είχε τρόπον τινά εκπληρώσει τις επιθυμίες, την προοπτική και τα όνειρα των πολιτών της Μέσης Ανατολής τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά», ενώ σημειώνει πως «επανέρχεται το δίλημμα περί δημοκρατίας και σταθερότητας». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «ανάμεσα στον Άσσαντ που χρησιμοποιεί φρικτές μεθόδους όπως πολιορκίες πείνας και ενδεχομένως χημικά και στους τζιχαντιστές υπάρχουν μετριοπαθείς φωνές και πολίτες που επιθυμούν να τους ακούσουν όμως αυτή η πολιτική δυστυχώς δεν μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα απαιτεί χρόνο και υπομονή»