Ο Κώστας Μποτόπουλος εξετάζει τις κυβερνητικές προτάσεις για τη συνταγματική αναθεώρηση κατατάσσοντας τες «σε τρεις άνισες κατηγορίες: συζητήσιμες, κακότεχνες και μπολιβαριανές» και σημειώνει πως «θα ήθελαν να μας γυρίσουν σε εποχές «δημοψηφισμάτων» όπως αυτά του προηγουμένου Αρχιεπισκόπου με το βλέμμα στραμμένο στον Τσάβες». Ο συγγραφέας τονίζει: «Από τη Δημοκρατία της ευθύνης, της εθνικής συνεννόησης και των δύσκολων αλλά στιβαρών αποφάσεων υπέρ του γενικού συμφέροντος, η κυβερνητική πρόταση θα οδηγούσε σε μια Δημοκρατία λαϊκιστικής επίφασης και ακυβερνησίας. Παρόλο που το πολιτικό αυτό σχέδιο δεν θα υλοποιηθεί, το πλήγμα που έχει επιφέρει στο Σύνταγμα και τους θεσμούς είναι ήδη βαρύ.»

Ο Παναγιώτης Δουδωνής στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Έχει έλθει η ώρα η Ευρώπη να επανεφεύρει τον εαυτό της. Το έκανε μετά τη σημαντική οικονομική κρίση της δεκαετίας του 70 καθιστάμενη ο εγγυητής της δημοκρατίας. Το 2004 εγγυήθηκε την αποκομμουνιστοποίηση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Ίσως τώρα η Ευρώπη, μετά το δίδαγμα του Brexit να έχει τη μοναδική ευκαιρία να ενωθεί περαιτέρω, καθιστάμενη μια δύναμη-εγγυητής της ευημερίας, της ασφάλειας και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.»

Ο Τάκης Ιωακειμίδης, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Μέσα από τις έξι αυτές συνθήκες συνολικά, δημιουργήσαμε την Ευρώπη, αλλά δεν δημιουργήσαμε τους Ευρωπαίους. Και αυτό ίσως να είναι το κεντρικό κατά κάποιο τρόπο έλλειμμα. Όταν ξεκινούσε το εγχείρημα ο Μονέ, είχε πει ότι δεν δημιουργούμε μια νέα συμμαχία, ένα νέο συνασπισμό κρατών. Δημιουργούμε μια Ένωση λαών. Αλλά σε αυτό το εγχείρημα αποτύχαμε και το ερώτημα είναι εάν μπορεί κανείς να έχει Ευρώπη χωρίς να έχει Ευρωπαίους.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει τα επικίνδυνα παιχνίδια της Τουρκίας με την Ελλάδα, τονίζοντας ότι «η Τουρκία τόσο διπλωματικά όσο οικονομικά και στρατιωτικά βρίσκεται πολύ πιεσμένη γεγονός που την καθιστά απρόβλεπτη όσον αφορά την εξωτερική της πολιτική και την σχέση της με τους γείτονές της όπως η Ελλάδα». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «η Τουρκία κινείται σε μία ζώνη απομόνωσης και υψηλού κινδύνου, ιδίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου, όπου το στράτευμα βρίσκεται σε πλήρη αναδιάρθρωση με χιλιάδες διωγμούς και φυλακίσεις και με άγνωστη την ετοιμότητα όσο και την προθυμία του στρατεύματος ν’ανταποκριθεί στα καθήκοντά του σε περίοδο κρίσης.»

Ο Πάνος Τσακλόγλου, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «H εναλλακτική της διάλυσης της ευρωζώνης και ενδεχομένως και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, νομίζω ότι θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα από πολλές απόψεις. Συνήθως, εάν δείτε στην ιστορία, όταν έχουμε διάλυση αντίστοιχων ενώσεων, τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα μετά. Έχουμε πολέμους, είτε εμπορικούς πολέμους, είτε πραγματικούς πολέμους. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι αυτό το σενάριο είναι το κυρίαρχο. Το διακύβευμα είναι πολύ ψηλό.»

Ο Δημήτρης Κούρκουλας, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Με όλα αυτά στο μυαλό μου έρχεται μια ρήση της Άννας Άρεντ, της γνωστής Γερμανοαμερικανίδας πολιτικού επιστήμονος, η οποία είχε πει σε κάποια συνέντευξή της ότι «ο ολοκληρωτισμός ξεκινάει με την περιφρόνηση των όσων έχουμε κατακτήσει. Το επόμενο βήμα είναι ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν πάση θυσία και ο,τιδήποτε έρθει είναι καλύτερο από αυτά που έχουμε τώρα». Αυτός είναι ο δρόμος προς τον ολοκληρωτισμό.»